به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمان و به نقل از روابط عمومی تیپ زرهی ذوالفقار، سردار حسین افشارمنش از پیش قراولان جهاد و شهادت در کرمان و شهید زنده‌ای که سال‌ها از ترکش‌ها و جراحت‌های جنگ رنج می‌برد، آرام گرفت و به خیل یاران شهیدش پیوست.
سردار حسین افشارمنش از رزمندگان و فرماندهان دوران دفاع مقدس و جزو پایه‌گذاران تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله به هنگام جنگ تحمیلی است، او فرمانده‌ای بی ریا و آگاه و با اقتدار بود که در شمار سرداران بزرگ کرمان محسوب می‌شود.
کسی که تمامی دوران حضورش را در هنگامه جنگ و پس از آن، صرف افزایش علم و آگاهی و توان نظامی رزمندگان لشکر 41 ثارالله و تیپ مکانیزه ذوالفقار کرد و در عین حال هیچ‌گاه ارتباطش را با مردم کرمان و بسیجیان دوران دفاع مقدس قطع نکرد، وی متولد سال 1339 شهرستان بم است که برای اولین بار در سال 1361 به همراه گروهی از بسیجیان کرمان به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و تحت عنوان نیروی تک تیرانداز در گردان شهید سیرفر مشغول به خدمت شد.
سپس با اتمام عملیات والفجر مقدماتی در جبهه ماند تا به همراه نیروهای گردان خمپاره انداز در عملیات والفجر چهار شرکت کند، او پس از این عملیات در زمره فرماندهان مهم لشکر قرار گرفت و دیگر جبهه را رها نکرد تا جایی که تداوم حضورش باعث شد در کنار سردار شهید مهدی زندی نیا فرمانده تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله اقدام به ایجاد و سازماندهی تیپ ادواتی رعد، از درون جنگ و با استفاده از غنایم بدست آمده ازارتش بعث نکنند.
سردارحسین افشارمنش را می‌توان یکی از پایه‌های مستحکم حضور کرمانی‌ها در دفاع مقدس محسوب کرد و به حق در شمار سرداران بزرگی قرار دارد که نام کرمان را در تاریخ رزم و جنگ آوری و مبارزه برای حفظ اسلام و تمامیت ایران زنده نگاه داشت.
ایشان به هنگام دفاع مقدس در بیشتر عملیات‌های جنگ تحمیلی حضور داشتند و در عملیات کربلای یک برای آزادسازی شهر مهران (تیرماه 1365) تحت عنوان جانشین تیپ رعد لشکر ثارالله انجام وظیفه کرد که در همین عملیات بر اثر ترکش گلوله خمپاره از ناحیه جمجمه سر به شدت آسیب دید و به همراه سایر شهیدان به سردخانه منتقل شد، تا اینکه پس از یک روز مشاهده شد جلوی دهان ایشان در پلاستیکی که قرار داده شده بود؛ بخار ناشی از نفس کشیدن ایجاد گردیده و وی به طرز معجزه آسایی نجات یافت، اما با توجه به ضربه ناشی از برخورد ترکش به سرش از ناحیه سمت راست بدن فلج گردید و به مدت 9 ماه در بیمارستان بستری شد.
پس از این مدت با اولین بهبودی دوباره به جبهه بازگشت و در عملیات کربلای هشت (18/1/1366) حضور یافت. سردارافشار منش از آن پس تا انتهای جنگ در جبهه ماند و تحت عنوان فرمانده تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله ایفای نقش کرد، او ثمره خون شهیدان و یار و همپای آنها بوده است. شهید زنده‌ای که 2 بار از خداوند متعال جان گرفت و حضورش در مرحله دوم تماما تلاش و کوشش و نوآوری در جنگ بود.
پس از جنگ تحمیلی تحت عنوان فرمانده تیپ یکم بم و سپس به عنوان رئیس ستاد لشکر 41 ثارالله ادامه خدمت داد. در حالی که همواره از دردهای ناشی از مجروحیت‌های جنگ رنج می‌برد اما همچنان به تلاش‌های خستگی ناپذیر خود ادامه می‌داد.
پس از چندی به عنوان فرمانده تیپ 38 مکانیزه ذوالفقار نیروی زمینی سپاه انتخاب شد و طی این مسئولیت موفق شد جایگاه این تیپ را از بعد نظامی و آمادگی تجهیزات و نیروها به حد بالایی از استانداردهای جهانی برساند و تحت عنوان تیپ نمونه کشوری به عنوان یکی از یگان‌های نظامی مقتدر و توانمند سپاه انتخاب شد.
تیپ قدرتمندی که تحت فرماندهی مدبرانه ایشان علاوه بر حضور در رزمایش‌های مختلف، در کلیه مأموریت‌های محوله امنیتی و دفاع از تمامیت ایران اسلامی حضور می‌یافت و هر مسئولیتی که بر عهده‌اش گذاشته می‌شد با پیروزی به پایان می‌رساند.
وی در سال 1392 اقدام به برگزاری گردهمایی رزمندگان زرهی در دوران دفاع مقدس کرد و موفق شد برای اولین بار قریب به اتفاق این رزمندگان را از استان‌هایی همچون کرمان، تهران، اصفهان، خراسان، خوزستان، گلستان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان و فارس دور هم جمع نماید و حماسه باشکوهی را از حضور یاران روزهای جنگ در کنار هم بیافریند.
ایشان پس از برگزاری موفق این گردهمایی، اقدام به تشکیل دبیرخانه شهدای زرهی کرد و با تشکیل دو کارگروه در بخش‌های ادوات و زرهی تلاش کرد در کنار اداره حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کرمان نسبت به تعیین شهیدان و شهرهایشان و وصیت نامه و خاطرات آنها برای زنده نگاه داشتن یاد و نام شهیدان و انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل‌های آینده و زنده گرداندن تاریخ دفاع مقدس اقدام کند. کاری که به رغم تلاش فراوان اما نیمه تمام ماند و در میانه راه تلاشگر آن به رحمت ایزدی پیوست.
او اکنون آرام گرفت و به پس از سال‌ها جدایی در حالی که از جراحات جنگ رنج می‌برد به خیل یاران شهیدش ملحق شد؛ هر چند که چهار سال از بازنشسته شدنش می‌گذشت اما صبورانه به زندگی و کارش ادامه داد و کمک به مردم و پیشبرد توان نظامی و اقتدار کشور ایران را در رأس برنامه‌ها و اهدافش قرار داد.
مرحوم سردار افشارمنش این مرد خستگی ناپذیر کرمانی سرانجام در تاریخ دوشنبه 22 اردیبهشت ماه سال 1393 در حالی که به تازگی از سفر حج بازگشته بود در اثر صانحه تصادف در محور بم ـ کرمان به جمع شهیدان پیوست. او را یار سرداران شهیدی همچون طیاری و شول و تاجیک و بینا و ژاله و مهدی زندی نیا و حسین صادقی و مهدی کازرونی می‌دانیم. دیر زمانیست که باید می‌رفت، اما ماند و اکنون با رفتنش گنجینه‌ای از ناگفته‌های جنگ و اسرار دفاع مقدس را هم با خود برد.
گفتنی است، پیکر آن مرحوم، صبح امروز(24 اردیبهشت)در شهرستان بم و ساعت 16 عصر از حسینیه ثارالله (ع)کرمان به سمت حرم شهدای گمنام موزه دفاع مقدس و با حضور اقشار مختلف مردم تشییع و سپس به گلزار شهدای کرمان منتقل می شود تا در کنار یاران شهید همیشه زنده اش آرام گیرد.
پایان پیام/
نظر شما