عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی المصطفی (ص) در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به تعریف مهندسی فرهنگی گفت: هنگامی که بحث از مهندسی فرهنگی می شود یعنی در حقیقت به نوعی علاقه مند هستیم نگاه کنشگر و فعالانه به مدیریت فرهنگی جامعه داشته باشیم. پس در مهندسی فرهنگی ما تلاش می کنیم به آن ارزش ها و هنجارهای مد نظر، با توجه به اهداف و جایگاهی که داریم و علاقه مندیم در جامعه جاری شود، دست یابیم.
جعفر رحمانی با بیان اینکه اگر این موضوع به تبع بحث آزاداندیشی به این معنا که چگونه می توان خلاقانه کار کرد و از ایده های دیگران استفاده کرد، اتفاق افتد این مساله ثبت است، ادامه داد: آزاداندیشی به این معنا که نظرات و رویکرد دیگران و نگاه آنها را در مهندسی فرهنگی داشته باشیم منتها یک بحث آزاداندیشی دینی داریم و یک آزاداندیشی غیر دینی داریم.
مولف کتاب "مدیریت فرهنگی" با بیان اینکه البته خود کلمه آزادی در نگاه دینی یعنی شما رها نبوده و در چارچوبی که عقل و شرع تعریف می کند، می توانید فکر کنید و گام بردارید، تاکید کرد: بنابراین آزاداندیشی به معنای اختیار کامل و رهایی مطلق نیست بلکه باید عمل در چارچوبی که قوانین الهی در آن حاکم است، اتفاق بیفتد و تنها در این باب، نگاه و سلایق متفاوت خواهد بود نه مبانی؛ در غیر این صورت اگر ارزش ها را کنار بگذاریم، این موضوع خطرناک بوده و هر فردی تعریفی از فرهنگ خواهد داشت.
دکترای مدیریت فرهنگی ابراز کرد: البته در غرب هم همین طور است و آنها پیش فرض هایی در خصوص آزادی دارند که از جهان بینی آنها نشات گرفته است؛ بنابراین در مهندسی فرهنگی جامعه باید با پیش فرض هایی که مبتنی بر مبانی دین است پیش رفت در غیر این صورت شاهد همین بهم ریختگی که اکنو در جامعه حاکم است، هستیم.
وی در مقایسه آزاداندیشی دینی با آزاداندیشی رایج و بی قید و بند در مکاتب غربی بیان کرد: همان طور که اشاره شد در آزاداندیشی دینی انسان رها آفریده نشده و مانند حیوانات نیست که بر اساس غرایز هدایت شود، بلکه از موهبت عقل برخوردار است و دین نیز مبانی و پیش فرض هایی در اختیار او می گذارد که مطابق آن حرکت کند اما در نگاه سکولار گفته می شود هر آنچه که فکر می کنی به تو احساس خوب و لذت بخشی می دهد، و حال تو را بهتر می کند، برو! یعنی هیچ پیش فرضی برای آنها وجود ندارد و بی قید و رها از هر مساله ای هستند.
عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی المصطفی (ص) در پاسخ به این سوال که برای آنکه آزاداندیشی بتواند زمینه ساز جهاد و تحول فرهنگی باشد باید چگونه رخ دهد و چه ویژگی هایی داشته باشد، گفت: اگر بخواهیم با این پیش فرض در مهندسی فرهنگی حرکت کنیم باید بتوان افرادی با نگاه های متفاوت نه عقاید متفاوت، را هم تحمل کرده و هم دور هم جمع کنیم؛ اینجا دیگر پدیده مشارکت و آزادی رای و نگاه متفاوت قابل قبول است اما مشکل جامعه ما آن است که حتی سطح آزاداندیشی دینی هم محدود شده و بسیاری از افراد نگاه دیگران که مانند آنها فکر نمی کنند را نمی پذیرند، ما باید کرسی های آزاداندیشی که رهبری تاکید دارند را به راه بیندازیم.
مولف کتاب "مدیریت فرهنگی آموزشی" خاطرنشان کرد: آزاداندیشی در چارچوب همان تعریفی که ذکر شد، تا بی نهایت می تواند با توجه به تحولات جامعه وجود داشته باشد؛ هر اندازه جامعه متحول می شود ما باید با آنها سازگار شده و تاثیرگذار باشیم بنابراین خود فرهنگ پویا است البته نه در مبانی بلکه در روش های پیاده سازی و در مدیریت فرهنگی خلاقیت و نوآوری به عنوان یک عاملی که دائما باید جاری و ساری شود، لازم شود.
پایان پیام/
نظر شما