به گزارش خبرگزاری شبستان، برخی از زائران جهان اسلام هنوز نیز پرسش هایی درباره تشیع در ذهن دارند. آنان می پرسند، آیا درست است که شیعیان پس از هر نماز سه بار مى گویند: «خان الأمین»؟
میلیون‌ها نفر شیعه در جهان نماز مى گزارند، و حتى یک نفر از آنان چنین عبارتى را بر زبان نمى آورد، بلکه همه آنها با بلند کردن دست‌ها، سه بار «اللّه اکبر» مى گویند و بسیارى از آنان، حتى از اینکه چنین اتهامى بر آنان وارد مى شود، بى خبرند.
شیعیان پیروان محمّد صل الله علیه وآله خاتم النّبیّن می‌باشند؛ آنها به نبوّت محمّد بن عبدالله صلوات الله علیه و وصایت و امامت و خلافت بلافصل علی بن ابی طالب علیه السلام به دستور الهی و سفارش پیامبرمعتقد هستند و درک درستی از جایگاه و مقام نبوّت و وصایت دارند.
شیعه آنقدر برای رسول خدا صل الله علیه وآله احترام قائل است که برای پیروی دقیق و اصولی ازپیامبر(ص) سنّت، سیره، شرح حال و شخصیّت پیامبر(ص) را با روایت و گزارش علی علیه السلام و فرزندان معصوم ایشان و صحابه عادل قبول می‌کند و از پذیرش روایاتی که در آن مستمسکی برای توهین به ساحت رسول خدا وجود دارد ابا دارد.
این در حالی است که جوامع حدیثی و کتابهای تاریخی اهل سنّت روایاتی را ارائه می‌دهند که کتابهایی مثل آیات شیطانی با تمسک به آنها نوشته می‌شود.
آنچه در سؤال آمده است، افترا و دروغ بر پیروان اهل بیت است. فردى که این نسبت را به شیعه داده است یا فردی معاند و لجوج است که در تقابل با شیعه چاره‌ای جز اتهام زنی ندارد؛ چشمه منطق عقیدتی و دینی او خشک شده و از بحث منطقی با شیعه عاجز است. یا اینکه از ریشه و تاریخ این عبارت سخیف نا‌آگاه است.
در توضیح منشاء این شعار کفرآلود باید بگوییم که یهود معتقد بودند که رشته نبوت باید در خاندان یعقوب پیوسته بماند و از این خاندان بیرون نرود، ولى آنگاه که پیامبر گرامى صل الله علیه وآله با دلایل قطعى ظاهر گشت، به این فکر افتادند که جبرئیل را به خیانت متهم کنند و این شعار را سر دادند: «خان الأمین! خان الأمین! خان الأمین!» یعنى او در وحى الهى خیانت ورزید و به جاى آنکه نبوت را در فرزندان اسحاق ابقا کند، به فرزندان اسماعیل منتقل کرده و از همین جهت، یهود از دشمنان سر سخت جبرئیل امین هست.
فخر رازى در تفسیر خود مى نویسد: جامعه یهود، جبرئیل را فرشته عذاب مى نامند، و درباره او مى گفتند: خدا به او دستور داده بود که نبوت را در سلسله فرزندان اسرائیل قرار دهد ولى آن را به فرزندان اسماعیل داد. اتهام جبرئیل به خیانت مربوط به این گروه است که او را به خیانت در عوض کردن محل نبوت متهم کرده و به عللى او را دشمن مى داشتند (1) و به دوستى میکائیل تظاهر مى کردند. قرآن در مقام انتقاد از عقیده آنان چنین مى فرماید: «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِینَ». (2)
«بگو هر کس با جبرئیل دشمن باشد دشمن خداست و او مأمورى بیش نیست که به اذن خدا قرآن را بر قلب تو نازل کرده، کتاب هاى پیشین را تصدیق مى کند، و مؤمنان را هدایت نموده و مایه بشارت است»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری این چنین مطلبى را که یهود با آن بر ضدّ مسلمانان شعار مى دادند، برخى از افراد بى تقوا و دشمنان وحدت اسلامى، به شیعه نسبت مى دهند و مى گویند: شیعه معتقد است که جبرئیل خیانت کرده و به جاى اینکه على علیه السلام را به مقام نبوت منصوب کند، آن را به پیامبر(ص)عطا کرده است! (3)
منابع؛
1. تفسیر کبیر فخر رازى، ج 3، ص 195، دار احیاء التراث العربى، بیروت.
2. بقره/ 97.
3. راهنماى حقیقت، شیخ جعفر سبحانی، ص: 362- 363.
پایان پیام/
نظر شما