حجت الاسلام علی صدوقی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان گفت: اگر در زندگی به شخص ثالث حکیم ارادت عاطفی داشته باشیم. این ارادت مقدمه ای می شود تا بتوانیم آنچه را که او دوست دارد، دوست بداریم و از آنچه که بیزار است، بیزار شویم، بنابراین حبّ و بغض خود را به استناد محبت و بغض به امام سازماندهی می کنیم.
وی با طرح سوالی مبنی بر اینکه آیا مطلق حبّ خوب است؟ یا دوست داشتنی که متعالی است، خاطرنشان کرد: در پاسخ به این سوال باید بگوییم که حبّ به دو بخش حبّ مثبت و حبّ منفی تقسیم می شود.
حجت الاسلام صدوقی بااشاره به تعریفی از حبّ مثبت و منفی، اظهارداشت: حبّ مثبت زمینه صعود و رفعت و رشد ما را پدید می آورد و حبّ منفی زمینه سقوط ما را فراهم می کند.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه حبّ مثبت حبّی است که من به یک ارزشی پایبند باشم که آن ارزش جاودانگی من را تضمین کند، تصریح کرد: ما معتقدیم که اگر امام زمان(ع) را صادقانه و خالصانه دوست داشته باشیم. ایشان محبوبی است که زمینه رشد مرا فراهم می کند.
وی بااشاره به اینکه محبوب باید کسی باشد که من را برای خودش نخواهد، بلکه من را برای خدا بخواهد، ادامه داد: ما در دوست یابی های خود به دنبال این هستیم که از کنار دوست خود منافع شخصی خود را تامین کنیم. درحالی که عشق متعالی عشقی است که من به کسی اقتدا کنم که من را به خدا برساند.
حجت الاسلام صدوقی بااشاره به روایتی افزود: از یکی از ائمه سوال کردند، که آیا زلیخا واقعا عاشق یوسف بود؟ ایشان پاسخ دادند: که او عاشق یوسف نبود، او عاشق خودش بود و یوسف را برای هوس های خودش می خواست، او عاشق هوس خود بود زیرا اگر عاشق یوسف بود خود را با هویت اصلی یوسف انطباق می داد.
این کارشناس مهدوی بااشاره به حبّ منفی، گفت: حبّ منفی حبّی است که محبوب ما را برای خودش بخواهد و ما را استثمار کند. براین اساس امام علی(ع) خطاب به مردم می فرمایند: من شما را برای خدا می خواهم ولی شما من را برای خودتان می خواهید.
وی با بیان اینکه حبّ متعالی با نگاه به محبوب قابل تفسیر است، خاطرنشان کرد: اگر محبوب، محبوبی متین باشد و با شخصیتی متعالی این حبّ ما را بزرگ می کند و سکوی رشد ما می شود. اما اگر محبوب فرد ناخالصی باشد، ما را به ابتذال می کشاند.
حجت الاسلام صدوقی ادامه داد: بنابراین یک دوست خوب باید زمینه رشد ما را فراهم کند، دوست خوب چشمش به آسمان است و ما را به سمت آسمان هدایت می کند، درحالی که دوست بد نگاهش به زمین است و ما را به سمت زمین هدایت می کند.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه محوری ترین حبّی که باید دنبالش باشیم، ولایت است، اظهارداشت: محوری ترین حبّ در عالم هستی حبّ امام زمان(ع) است. لذا ولایت معصوم، امام علی(ع) و امام زمان(ع) این نیست که آنها را در کنار دیگران دوست داشته باشیم بلکه باید فقط آنها را دوست داشته باشیم.
وی ادامه داد: اما اگر بگوییم علی(ع) را دوست داریم. در کنار محبوب های دیگر اینجا امام علی(ع) مقام اصلی را در زندگی من ندارد. به این معنا که اگر حضرت امیر(ع) نبود، محبوب های دیگر هستند ولی اگر امام علی(ع) در راس باشد، مابقی را براساس حبّ امام علی(ع) گزینش می کنم و اگر محوری ترین محبوب از بین رفت، تمام محبوب ها از بین می رود.
پایان پیام/
نظر شما