به گزارش خبرگزاری شبستان از بندرعباس، جشنواره بین المللی خلیج فارس همزمان با 10 اردیبهشت روز ملی خلیج فارس در جزیره هرمز آغاز می‌شود.
در این راستا و با هدف انتقال میهمانان جشنواره از بندرعباس به جزیره هرمز، تمهیدات مورد نظر از سوی بخش‌های مربوطه اندیشیده شده است.
برگزاری همایش بزرگ پیاده روی خانواده با حضور ساکنان جزیره و میهمانان جشنواره که به طور نمادین در قلعه پرتغالی‌ها پایان می یابد از جمله برنامه‌های یاد شده است.
بر افراشتن پرچم جمهوری اسلامی ایران، رونمایی از فرش خاکی 600 متر مربعی منسوب به خلیج فارس از دیگر برنامه‌های مورد نظر در این جشنواره است.
جزیره هرمز، جزیره بیضی شکل است که طول محیط آن حدود شش هزار متر و در مدخل خلیج فارس و در فاصله هشت کیلومتری بندرعباس قرار دارد.
شاه عباس در سال 1031 جزیره هرموز و سواحل جنوبی ایران در خلیج فارس را از اشغال پرتغالی‌ها خارج ساخت و شهرهای هرموز و گمبرون را تخریب کرد و بندر عباس فعلی را بر خرابه‌های گمبرون استوار کرد و هرمز امروز به هیچ عنوان رونق گذشته را ندارد.
در سال 909 یک دریانورد پرتغالی به نام آلبو کرک (Alfonso de Albouquerque) که به مستعمرات پرتغال در آسیا سفر کرده بود بر حسب اتفاق گذرش به خلیج فارس افتاد و با آن نواحی آشنایی پیدا کرد و بلافاصله با حضور در دربار مانوئل پادشاه پرتغال، طرح خود برای اشغال جزایر خلیج فارس را ارائه نمود و به تصویب رساند.
او در سال 912 به خلیج فارس بازگشت و پس از کشتار و وحشیگری فراوان موفق به فتح هرموز در سال 913 شد و قلعه‌ای در جزیره هرمز ساخت.
این جزیره را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز، کلید خلیج فارس می‌دانند.
همین موقعیت است که آن را در طول تاریخ، از نظر سوق الجیشی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردار ساخته است.
هرموز اصلاً نام بندری معتبر در مصب رود میناب با خلیج فارس بوده است، شهر میناب کنونی بر روی خرابه‌های این بندر ساخته شده است.
هرموز قدیم در اوایل عهد مغول تجارت پر رونقی داشته است که با هجوم مغولان در حدود سال 700 هجری، مردم شهر هرموز ابتدا به جزیره قشم و سپس به جزیره هرموز که در آن زمان زرون (معرب آن جرون که بعدها نام بندری در محل بندر عباس کنونی شد و به تلفظ پرتغالی بندر گمبرون خوانده شد) نام داشت کوچ کردند و شهری در آن بنا کردند و نام آن را به یاد شهر قدیم خود هرموز گذاشتند.
به تدریج و طی قرون بعد این شهر نام خود را به همه جزیره داد و بندر جرون (گمبرون بعدی) نام خود را از آن وام گرفت، عظمت شهر و جزیره هرموز به قدری شد که دو قرن بعد و تا زمانی که توسط پرتغالی‌ها اشغال شد مرکز ایالات خلیج فارس از جمله بحرین بوده است.
مردم هرمز در طول سال های اشغال مکررا سر به شورش برداشتند که مهمترین این شورش ها مربوط به سال های 919 شمسی، 925 شمسی، 928 شمسی و 957 شمسی بوده اند. جزیره در سال 1031 توسط یکی از امرای شاه عباس به نام امام قلی خان از اشغال خارج و آزاد شد.
به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان، هم اکنون آثار و خرابه‌های ابنیه و قلعه پرتغالی‌ها و توپ های آن در شمال جزیره در نزدیکی آبادی‌های فعلی دیده می‌شود.
جزیره هرمز در وسط مرتفع شامل تپه و کوه‌های آتشفشانی و نمکی است بلندترین نقطهٔ آن 210 متر ارتفاع دارد، اطراف آن را جلگه‌های پست و همواری پوشانده است، معادن خاک سرخ و نمک سفید آن شهرت فراوانی دارد.
پایان پیام/
نظر شما