به گزارش خبرگزاری شبستان: دیدگاه تازه ای از یک کارشناس مسائل خاورمیانه درباره سوریه، موضوع را متوجه آوارگانی کرد که کشورهای غربی به آنها در باغ سبز نشان داده اند، آیا مهاجرت به یک کشور خارجی در شرایط خاص به این آوارگی تحمیلی می ارزد؟ آیا هر نوع آواره ای می تواند به کشورهای غربی پناهنده شود؟ آیا کشورهای غربی موظف هستند بنا به دستور سازمان ملل همه آوارگان را بدون هیچ پیش شرطی بپذیرد؟
تحقیقات و رصد اظهار نظرهای بین المللی در این باره نشان می دهد که شعار پذیرش آواره های سوری که در حوزه های محدودی محقق شده است شرایط خاصی دارد که همه واجدین شرایط را شامل نمی شود.
اکثر این آوارگان اقلیت مسیحی هستند یعنی به واقع از زمانی که مسئله سوریه از فاز خیزش های مردمی خارج شد و گروههای تروریستی وارد این کشور شدند، همه سوری ها اعم از مسلمان و مسیحی هدف حمله واقع شدند و درست مقارن با همین زمان سازمان ملل فرمان پناهندگی آواره ها به کشور های غربی را صادر کرد که فرانسه، آلمان و انگلیس در راس این برنامه باید پذیرای میهمانان سوری البته با شرایط خاص باشند.این در حالی است که نشانه های از حمله نیروهای تکفیری به جریان های یهودی و صهیونیست دیده نمی شود .
در این باره «فرانسیسکو میانی» استاد موسسه مطالعات دانشگاهی دولتی شهر « لوزان» سوئیس به تحلیل دست زده و اظهار می دارد:
« موضوع پذیرش پناهندگان سوری به طور کل به دولت های کشورهای غربی واگذار شده است تا براساس توانایی های خود آنها را پذیرا باشند، خوب تا اینجا کلیت مسئله مشکلی ندارد، اما گویی در این میان منافع و شهرت بین المللی در پذیرش پناهندگان بی تاثیر نیست در حالی که باید بیشتر بروی پناهندگان آسیب پذیر تمرکز شود اما اصلا اینطور نیست.
به این ترتیب دولت های غربی آوارگان سوری را براساس جداولی انتخاب می کنند که در آن جنسیت، مذهب، سطح سواد، کارایی، تطبیق یا سازگاری با فرهنگ جامعه هدف و آشنایی با زبان بسیار مهم است. به این ترتیب پذیرش پناهندگان پروسه ای است که می تواند سیاست کشورها را سختگیرانه تر و سوء گراتر سازد.»
از همین رو می توان نتیجه گرفت که برخلاف تصور، پذیرش پناهنده به هیچ عنوان بر پایه حمایت از انسانهای آواره صورت نمی گیرد و در اعمال وحدت بین المللی رده بندی نمی شود.
کشورهای اروپایی در خصوص پناهندگان سوری صادق نیستند و سازمان دیده بان حقوق بشر نیز به این حقیقت اعتراف کرده است.
کشورهای اروپایی بنا به شرایط خود پاسخ های متفاوتی را ارائه کرده اند که مخالف ترین آنها دولت انگیس بوده که به واسطه فشارهای بین المللی کمی نرمش نشان داده است.
«آسپیسا پاپادوپولو» از یک سازمان مردم نهاد می گوید: اسکان آواره های سوری به فاکتورهای بسیاری بستگی دارد که شرایط انسانی در آن هیچ جایی ندارد در حالی که باید زنها و کودکان در اولویت باشند، موضوع اقلیت مذهبی و کارایی فرد اینجا مطرح است و سیاست در راس همه فاکتورها حرف اول را می زند.
از منظر سیاسی تبعید و پناهندگی موضوعی مردمی و محبوب نیست، در مورد سوریه اصلا نمی توان گفت که افراد بی هیچ فیلتری وارد کشورهای غربی می شوند با توجه به اینکه این روزها کشورهای غربی در حال تنگ کردن منفذ ورودی مهاجران هستند.
کشورهای غربی ترجیح می دهند هزینه های آواره ها را از راه دور پرداخت کنند تا آنها پا را از مرزهای ترکیه اینطرف تر نگذراند اما از منظر سازمان دیده بان حقوق بشر کمک های مالی کافی نیست و نمی تواند زندگی این افراد را تغییر دهد و امنیت جانی برایشان حاصل کند.
براساس این گزارش بین سالهای 2012 تا 2013 از دو میلیون و دوهزار آواره شمارش شده در سازمان ملل کشور فرانسه 3 هزار و 700 آواره را پذیرفته است.
کمیساریای عالی حقوق بشر برنامه ای را مطرح کرده که در آن 10 هزار آواره باید به کشورهای غربی پناهنده شوند در اینجا سهم فرانسه 500 آواره و سم آلمان 5 هزار تن است، البته فرانسه در این باره شرایط خاصی دارد که آواره ها باید حتما در لبنان پناهنده شده باشند تا حداقل ترین آشنایی را بازبان فرانسه پیدا کرده باشند البته روند انتقال پناهند از آغاز سال 2014 آغاز می شود که هنوز محقق نشده است.
سازمان دیده بان حقوق بشر شخصا سابقه آواره های پناهنده را عهده دار شده است تا در کارنامه خود عمل جنایت باری را مرتکب نشده باشند.
اگرچه جنگ سوریه همه سوری ها اعم از فقیر و دارا، با سواد و کم سواد، کودک و سالخورده را در صف آوارگان قرار داده است اما همه اینها نمی توانند از مزایای پناهندگی کشورهای غربی برخوردار شوند و از آنجایی که به طور رسمی این پناهنده ها وارد جامعه غرب نشده اند نمی توان تصور کرد که این افراد چگونه در غرب پذیرایی می شوند و به چه اندازه میزبان آنها را به رسمیت می شناسد.
پایان پیام/
نظر شما