نقد و بررسی دیدگاه آلستون پیرامون زبان دین

خبرگزاری شبستان: آلستون معتقد است دو معنای عرفی و الهیاتی در مورد انسان و خدا به کار گرفته می‌شود، اما وحی اثبات یک معنای عرفی است که با حذف برخی قیود به صورت مشترک دین انسان و خدا می‌شود.

به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، دومین کنفرانس بین‌المللی "فلسفه دین معاصر" صبح روز سه‌شنبه 24 دی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

بر پایه این گزارش، سیدجابر موسوی‌راد به ارایه مقاله خود با عنوان "نقد و بررسی دیدگاه آلستون پیرامون زبان دین و مقایسه آن با دیدگاه اشتراک معنوی" پرداخت.

وی طی سخنانی با بیان اینکه آلستون در مقابل فیلسوفانی که زبان دین را زبانی نمادین، غیراخباری یا تمثیلی می‌دانند اتفاقا زبان دین را زبانی حقیقی می‌دانند، تصریح کرد: به عقیده او زبان دین زبانی حقیقی است که ناظر به واقع باشد، در واقع آلستون برای تبیین این نظر بیان می‌کند که بین صفات الهی و انسانی یک وجه مشترک وجود دارد.

موسوی‌راد ادامه داد: این وجه مشترک کارکرد مشترک این صفات در انسان و خداوند است که موجب می‌شود حمل این صفات از خداوند حقیقی باشد یعنی آلستون معتقد است تعالی و غیریت خداوند مانع از این ابلاغ حقیقی نبوده و با توجه به این کارکرد مشترک به تبیین سه صفت اصلی خداوند یعنی عدم جسمانیت، بی‌زمانی و عدم پناهی می‌پردازد.

این پژوهشگر حوزه فلسفه دین ابراز کرد: به نظر می‌رسد نظریه آلستون با وجود برخی نقاط قوت، نظریه کاملی نباشد زیرا او معتقد است ما دو معنای عرفی و الهیاتی داریم که در مورد انسان و خداوند به کار گرفته می‌شود در حالی که وحی در اثبات یک معنای عرفی است که با حذف برخی قیود به صورت مشترک دین انسان و خداوند به کار گرفته می‌شود اما این اشکال در دیدگاه ملاصدرا حل می‌شود چون او زبان دین را با زبان عرفی به یک معنا می‌داند و تفاوت این دو زمان را در تشکیک مصداقی می‌داند و نه تفاوت مفهومی.

وی در پایان یادآور شد: طبق نظریه اشتراک معنوی صفات را همان‌گونه به خدا نسبت می‌دهیم که به انسان نیز نسبت می‌دهیم لذا این علم واحد باعث می‌شود معنای واحدی را اتخاذ کنیم.

پایان پیام/
 

کد خبر 332637

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha