به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، دومین کنفرانس بین المللی "فلسفه دین معاصر" دوشنبه، 23 دی ماه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی آغاز شد.
برپایه این گزارش، طی ارایه مقالات مربوط به پانل سالن (ادب) در این کنفرانس بین المللی هادی وکیلی و پریسا گودرزی به صورت مشترک به ارایه مقاله خود با عنوان "فلسفه دین و جنبش های دینی نوظهور" پرداختند.
هادی وکیلی در بخش اول ارایه این مقاله طی سخنانی اظهار کرد: در فلسفه دین سنتی نسبت تمرکز مباحث بر خداباوری است و این نقطه دقیقاً نقطه متمایل به فلسفه دین سنتی با فلسفه دین غیرسنتی است.
وی ادامه داد: اما با وجود این تفاسیر امروز شاهد افزایش جنبش های دینی جدید و جایگزین نظیر ساین پولوژی، راییلیان، سیدایوگا، مکتب آریکا، کلیسای قدیسان روز پسین، الهیات دیجیتال، موارد دیگر هستیم که در خصوص آنها موشکافی فلسفی امکانپذیر است.
این پژوهشگر حوزه ادیان و عرفان تصریح کرد: در دهه 70 میلادی بود که جنبش های دینی نوظهور ایجاد و مشهور شده بودند که علت این شهرت به علت اعمالی نظیر خودکشی های دسته جمعی، شستشوی مغزی، سوءاستفاده جنسی بود اما بعدها مطالعات نشان داد که جز در برخی از این فرقه‌ها چنین اتفاقاتی در سایر فرق را نداده است.
در ادامه پریسا گودرزی ضمن اشاره به مواردی دیگر تصریح کرد: لذا با جنبش های دینی نوظهور (جبن) مواجهیم که هر کدام شیوه های خاصی را بیان کرده‌اند، که در ایران نیز این جنبش ها با عنوان نحله های عرفانی، عرفان واره‌ها و شبه عرفان ها مشهور شده‌اند اما به لحاظ تاریخچه ای به طور کلی برخی معتقدند که این جنبش ها عمر 60 ساله و برخی 150 تا 200 ساله در ایران دارند.
وی با اشاره به ماهیت این جنبش ها افزود: به لحاظ ماهیتی یا با تعبیر جدیدی از ادیان سنتی روبرو هستیم یا با تلفیقی از چند دین مواجه هستیم و یا این جنبش ها بر پایه یک متن یا براساس گفتار رهبرانشان قرار دارند.
در ادامه این مقاله هادی وکیلی گفت: در کشور ما به جبن ها بسیار کم توجه شده است که شاید یکی از علل آن مرزی بودن این جنبش ها است یعنی معلوم نیست که دقیقا در کدام نحله هستند که تلفیقی از چندین نحله را در خود جای داده‌اند برای مثال برخی از این فرقه ها فراطبیعت را برنمی تابند، یا برخی خدا را به جهان محدود می کنند، برخی خلقت جهان را به موجودات دیگر از جمله موجودات فضایی نسبت می دهند و یا برخی مانند یوگا بر شخصیت پارس ماتیک رهبر خود تکیه دارند.
در ادامه پریسا گودرزی خاطرنشان کرد: با این تفاسیر نمی توان این جنبش ها را در فلسفه دین سنتی قرار داد بنابراین برای جداسازی آنها باید چند گزینه را مدنظر قرار داد از جمله اینکه تعریفی دوباره از فلسفه دین ارایه شود که این راه حل مخدوشی است راه حل دوم آن است که جنبش های نوظهور را دینی ندانست و راه حل سوم آن است که فلسفه دین جدیدی را در برابر فلسفه دین سنتی داشته باشیم که به نظرم این راه امکان تحقق بیشتری را دارد و به بیان دیگر مهمترین نقد در فلسفه دین سنتی محدود کردن دین و ادیان قدیم است.
پایان پیام/
نظر شما