به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات شبستان ، مراسم رونمایی از کتاب «پنجره‌های تشنه» شامل روزنوشت‌های مهدی قزلی از انتقال ضریح امام حسین (ع) از قم به کربلا صبح امروز، یکشنبه 8 دی در تالار مهر حوزه هنری برگزار شد.
ساخت ضریح امام حسین (ع) افتخاری برای ماست
در این مراسم محسن مومنی شریف، با بیان اینکه توفیق بازسازی عتبات عالیات همواره برای ایرانیان وجود داشته است ، گفت: آخرین نفری از ایرانیان که به این مهم نائل شد، شیخ عبدالحسین معروف به شیخ العراقین بود که برای ماموریت بازسازی عتبات به کربلا عازم شد و در همانجا نیز درگذشت .
وی افزود:دردوره فعلی هم با وجود خبائث زیادی که دشمنان در ایجاد کینه‌توزی و تفرقه‌افکنی میان مردم ما و عراق به خرج دادند، این ضریح ساخته و افتخاری برای ما شد.
وی خاطر نشان صدام حسین روزگاری می گفت که کاری خواهد کرد که مردم ایران و و عراق هیچگاه احساس دوستی نسبت به هم نداشته باشند، اظهار کرد: به‌رغم خواست دشمنان مردم ایران وعراق چنان با یکدیگر جوشیدند که امروزهیچ دشمنی میان این دو ملت نیست و خدا در این میان باید به روشنفکران عقل دهد که بیشتر میان مردم باشند و آنها را بفهمند.
رییس حوزه هنری عنوان کرد: درهمه جای دنیا گفته می‌شود که روشنفکران از جامعه جلو‌تر حرکت می‌کنند، اما در ایران این ماجرا برعکس بوده و آنها همیشه پشت مردم حرکت کرده‌اند. روشنفکران ایران در واقعه انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی از مردم عقب ماندند و حالا برای بار دیگر زشت است که این اتفاق بیفتد. نمی‌شود که همیشه آنها عقب‌تر از مردم حرکت کنند و اگر تمایل به این کار دارند، باید اسمشان را عوض کنند و چیز دیگری بگذارند، چرا که روشنفکر کسی نیست که عقب بماند.
مومنی در ادامه با اشاره به توان ادبی مهدی قزلی و یادداشت‌های منتشر شده توسط وی در این کتاب گفت: قزلی را همیشه با یادداشت‌ها و حاشیه‌نوشت‌هایش از جلسات مقام معظم رهبری می‌شناختم و امروز نیز خدا را شاکرم که او چیزهایی دید و نوشت که اگر نمی‌نوشت خیلی از مردم ما متوجه آن نمی‌شدند. خوش به سعادت آنهایی که اگر هنری هم دارند، آن را با دین آمیخته می‌کنند که گر این اتفاق نمی‌افتاد، آن هنر از بین رفتنی بود.
همه آنها که دل به وفای امام حسین (ع) دادند، آن را گرفتند و با این کاروان همراه شدند
در ادامه این مراسم، حجت‌الاسلام سیدعلیرضا تکیه‌ای معاون فرهنگی مسجد مقدس جمکران گفت: قصه ساخت و انتقال ضریح مطهر سید‌الشهدا (ع) مانوری در خصوص استقبال از ذخیره آل محمد (ص) بود؛ حرکتی که نه تنها نمادین نیست، بلکه کاملاً بالنده و در راستای آن شخصیت است. من در همان ایام انتقال این ضریح به آیت‌الله جزایری، نماینده ولی فقیه در استان خوزستان گفتم که آیا در تاریخ همچون استقبال و بدرقه هزاران کیلومتری سراغ دارید؟ که ایشان نیز گفت: نه. و من از ایشان خواهش کردم که این موضوع را در صورت صلاحدید در سخنرانی خود اظهار کنند که این کار را انجام دادند.
وی در ادامه ضریح امام حسین(ع) را ضریح لواء خواند و اظهار داشت : این ضریح پرچمی شد همانند همان پرچمی که حضرت زینب کبری (س) در روز عاشورا و کنار قتلگاه به امام سجاد (ع) داد و به او فرمود: برادر! چرا در حال جا‌نبازی هستی، تو علمدار مایی و باید دلداریمان دهی. امام سجاد (ع) به خواهر خود فرمود: مگر حسین (ع) علمدار ما نبود و حضرت زینب (س) پاسخ داد: جدم به من گفت شیعیان اینجا و در کنار مزار حسین پرچم و ضریحی بر افراشته خواهند کرد و چون پروانه گرد شمع وجودش خواهند چرخید، پرچم و ضریحی که عَلَم اسلام می‌شود. این ضریح نیز به اعتقاد من نمادی است از آن پرچم و داستان آن نیز باید نوشته می‌شد و اگر قزلی هم آن را نمی‌نوشت، کس دیگری این کار را می‌کرد.
وی در ادامه نیز ضریح امام حسین (ع) ضریح وفا بودخواند ، گفت: همه آنها که دل به وفای امام حسین (ع) دادند، آن را گرفتند و با این کاروان همراه شدند. این ضریح، ضریح ادای دین ما به امام حسین (ع) بود. هر جا صحبت از ادای دین می‌شود منظور ادای دین ما به امام است و نه چیز دیگری که نمونه‌اش هم در حادثه 9 دی رقم خورد که در آن مردم ما به صحنه آمدند و از پرچم و عزاداری امام حسین (ع) دفاع کردند تا در تارک عالم، نام حسین در مدار آفرینش بماند.
در ادامه حجت الاسلام مرادی با بیان اینکه کسی که خود را فرد مهمی می داند اقدام به نوشتن سفرنامه می کند، افزود: در سفرنامه سه عنصر با اهمیت مسافر، مسیر و مقصد وجود دارد.
وی با تاکید بر اینکه مسافر اگر مجنون نباشد، مسافر نمی شود، اضافه کرد: همه ما مسافر هستیم و هنگامی واصل می شویم که مسافر باشیم . اگر کسی از منیت خود بیرون نیامده باشد اصلا مسافر نمی شود.
رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری بیان داشت: سفرنامه در قیاس با رمان نسبت تئاتر به سینما را پیدا می کند. سینما ساخته می شود اما نمایش زنده است و کتاب "پنجره های تشنه"روایتی زنده است که مهدی قزلی آن را ننوشته بلکه روایت کرده است. در طول تاریخ کسانی چون سعدی و مولوی که به زبان مردم حرف زده و روایت کرده اند، ماندگار شده اند.
وی با اشاره به سخن افرادی که عزاداری های امام حسین (ع) را خرافه می دانند، گفت: اگر در این کتاب علاقه و ارادت مردم به امام حسین (ع) آورده می شود، به دلیل مقدس دانستن، خردمندانه و هوشمندانه بودن این حرکت است.
وی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: از شیعیان می پرسند که چرا تا این اندازه از امام حسین می گویید؟ و آنها در جواب عنوان می کنند که ما مارگزیده هستیم زیرا شاهد واقعه غدیر بوده ایم و به همین دلیل شیعه در همه حال خود نام امام حسین را می برد تا فراموش نشود. این سخنی است که روشنفکران هم با انصافی آن را بیان می کنند.
در پایان این مراسم مهدی قزلی، نویسنده کتاب طی سخنانی اظهار کرد:من از ابتدای این سفر با امام حسین (ع) قرار گذاشتم صداقت پیشه کنم. چیزی را هم که نوشتم تنها حاصل حس‌برانگیزی نیست. در جاهایی هم لبخند برانگیز است و از داخل مردم بیرون آمده است.
وی در پایان گفت: از رضا امیر‌خانی به دلیل معرفی وی به هیئت امنا برای همراهی در این سفر و نیز همسرش که رنج 28 روز دوری سفر را تحمل کرد نهایت تشکر را دارم.
پایان پیام/
نظر شما