به گزارش خبرگزاری شبستان، محمد حسین جعفریان در مراسم بزرگداشت زنده یاد خلیل عمرانی گفت: وقتی آدم هایی را که نمی شناسید برای اولین بار در کنار شما قرار می گیرند در شما نسبت آنها حس مغناطیس یا دافعه ایجاد می شود و این حس اولیه برای ادامه ارتباط بسیار تعیین کننده است.
وی ادامه داد: اولین باری که عمرانی را دیدم حس وصف ناشدنی در من ایجاد شد و آرامش و خشنودی در جلسات مختلفی که او را می دیدم در من بوجود می آمد.
این مستند ساز با بیان اینکه عمرانی مدعی نبود افزود: افرادی دافعه ایجاد می کنند که بیشتر از لیاقتشان مدعی هستند و یا اینکه حرف از کارهایی می زنند که انجام نداده اند و شاید کمتر کسی باشد که وقتی در کنارش قرار می گیرید هیچ کدام از این امواج منفی را نداشته باشد اما زمانی که در کنار این مرد قرار می گرفتم نمی توانستم احساس کنم که آدمی منفی است.
این شاعر به تعبیری که قزوه از عمرانی به عنوان "بابا"ی ادبیات داشته اشاره و اظهار کرد: بی تردید یکی از نام هایی که لایق این عنوان در ادبیات است نام خلیل عمرانی است ، این جریان را امروز به گونه ای شاهد هستیم که شاگردانش به اساتیدی تبدیل شده اند.
جعفریان در پایان رباعی خود را به مناسبت بزرگداشت زنده یاد خلیل عمرانی خواند.
پایان پیام/
نظر شما