به گزارش خبرگزاری شبستان، علی محمد مودب در مراسم بزرگداشت زنده یاد خلیل عمرانی با بیان اینکه عمرانی در بین بچه ها لقب عمو خلیل را داشته است، گفت: ما درباره بزرگان حرف بسیار می زنیم و گاهی شاید به موقع حرف نمی زنیم، این سنت خوبی است که در این گونه جلسات جمع می شویم.
وی ادامه داد: لازم نیست در چنین مراسمی حتما چهره های شاخص حضور داشته باشند؛ همین که با هم نفس بکشیم،کارهای ساده ای انجام دهیم و اشعار همدیگر را بخوانیم و یادداشتی بنویسیم به ترویج ادبیات کمک کرده ایم.
مودب افزود: پس از کوچ هم باید این اصل رعایت شود؛ از شاگردان مرحوم عمرانی هم انتظار می رود که روحیه آن بزرگوار را داشته باشند و آن حس خوشایند را حفظ کنند.
این شاعر با بیان اینکه نباید به خاطر نقدها به نق زدن بیفتیم گفت: مشکلات همیشه وجود دارد مثلا در مورد قیصر امین پور بسیاری از افراد نق می زنند در حالی که این شاعر بسیار عزیز بود و در تمام روزنامه های سیاسی کشور باجناح های مختلف در صفحه اول سوگ رفتن او را تسلیت گفتند و در مورد استاد عمرانی هم این طور بود و در سطوح مختلف کوچ او را تسلیت گفتند.
وی با اشاره به اینکه اگر کسی می خواهد نقد کند اول باید به خودش نقد کند تصریح کرد: باید هر کسی اول به روی خود تیغ بکشد که چقدر با اشعار دیگران مهربان است.
وی به نقل خاطره ای پرداخت و اظهار داشت: در تربت جام شخصی به نام دکتر کوثری بود که بیماران روستایی را مداوا می کرد اما پولی دریافت نمی کرد و حتی به بعضی افراد کمک هم می کرد. وقتی کوثری از دنیا رفت همه پزشکان جمع شدند تا با تقسیم کردن زمان خود در مطب او طبابت کنند تا چراغ مطب را روشن نگه دارند اما نتوانستند این کار را انجام دهند.
مودب ادامه داد: عمرانی هم در عالم خودش مثل دکتر کوثری است از کسانی که در مکتب عمرانی بزرگ شده اند خواهش می کنم که حسینیه شعر او را که ظاهرا چراغش خیلی روشن نیست را روشن نگه دارند تا چراغ آن مدرسه ای که مد نظر مرحوم عمرانی بود خاموش نشود.
پایان پیام/
نظر شما