به گزارش خبرنگار شبستان، سالار عقیلی خواننده در مراسم گرامیداشت روز سعدی که در سالن همایش شهر کتاب برگزار شد با بیان این مطلب گفت: همانطوری که می دانیم سعدی به حق افصح المتکلمین و بزرگترین غزلسرای تاریخ ایرانی است و بزرگترین هنرش در سرودن غزلیات سهل و ممتنع است و ما این فن را در هنر و آثار بزرگانی در عرصه موسیقی چون استادان صبا، محجوبی، یاحقی، بنان و ... می بینیم که دیگر تکرار نمونه های مانند آن آثار غیرممکن است.
عقیلی افزود: سعدی مانند معماری با مصالح موجود زمان خود قصری رفیع بنا نهاد که تا به امروز پا بر جای مانده و بسیار شگفت انگیز است و اشعاری هم که سرود به لحاظ موسیقایی از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است ویژگی هایی که تا به امروز دستمایه موسیقی دانان و تصنیف سازان قرار گرفته است.
این خواننده در ادامه تصریح کرد: به عنوان نمونه بیت: "مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست /یا شب و روز به جز فکر توام کاری هست" از لحاظ ساختاری و موسیقایی از ویژگی هایی برخوردار است که یک خواننده و یا آهنگساز به ناچار باید آن را در ریتمی تند یا همان شش و هشت اجرا کند. من این تصنیف را با گروه خود 5 سال پیش در آرامگاه سعدی اجرا کردم، البته این تصنیف اولین بار توسط قمرالملوک وزیری اجرا شده بود.
وی گفت: زمانیکه برای اجرای کنسرتی به رهبری مهرداد مشایخی به آلمان رفته بودیم من غزل؛ "بیا که نوبت صلح است و آشتی" را انتخاب کردم که مفهوم و معنای این غزل همه حاضران آنجا را بر صلح دوستی یارانیان مورد توجه و تاثیر قرار داد.
عقیلی تاکید کرد: خواندن صحیح شعر و مفهوم بودن کلام در آواز از مهمترین شروط است اما متاسفانه می بینیم که این امر در میان جوانترها چندان رعایت نمی شود.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: تلفیق شعر و موسیقی و ادای واضح کلام بسیار مهم است استاد سالک زمانیکه داشت شیوه های آوازی را به ما می آموخت همیشه می گفت تنبک در اختیار ساز است و ساز در اختیار آواز و آواز در اختیار شعر و کلام است و کار کلام هم ، رساندن پیام به مخاطب است. در این صورت است که ما می توانیم آن مفهوم انسانی و صحیح را القاء کنیم.
عقیلی در پایان گفت: اگر این ارتباط نادرست باشد هیچ ارتباطی بین هنرمند و مخاطب برقرار نمی شود و در این صورت هم هنرمند و هم مخاطب ضرر می کنند سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است.
پایان پیام/
نظر شما