به گزارش خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، زبان کتاب "وقت نیایش ماهی ها" در حین داستانی بودن، حاوی نکات نغزی راجع به چرایی وجود امام زمان(عج) است که طوری در داستان حل شده است که خواننده احساس می کند داستان غیبت امام زمان(ع) داستانی است از داستان های زندگی، هر روز برایمان اتفاق می افتد و جزئی از روزمرگی هایمان شده.
جریان این کتاب در سال های پیش از انقلاب اتفاق می افتد. در طول کتاب بارها متذکر این نکته می شود که اگر بارها هم امام زمان(ع) را ببینی باز هم او را نمی شناسی!
جالب اینجاست که وقتی از مصطفی جمشیدی، نویسنده کتاب پرسیدند برای چه زمان داستانت در سال های ١٣٥٤ است، او در پاسخ گفته است:
«تاریکی، ضرورت روشنایی را بیشتر می کند. چرا در دل صخره های سوخته ی عربستان خداوند مقرر کرد که چراغ رسالت آخرین فرستاده اش روشنایی بخش دل خسته ی انسان باشد؟!»
در بخشی از کتاب، پدر زائر که نامش جاسم است، فوت کرده است و او حالات خود را چنین شرح می دهد:
سید محمد از خاک ها بلند شد و محوطه ی گورسان را نگاه کردد که جمعیت در آن جمع شده بودند.
می گویند چنان فشاری می آورند که شیر آدمی زاد در دوران کودکی از پستان مادر خورده می چسبد به کف قبر!... یک نمه ی آن را ما دیده ایم. خدا بیامرزد جاسم را، مگر شفاعت مولایمان...
زائر طاقت نیاورد و گریست. "خلق الانسان فی کبد" رنج همزاد ماست، شیری است که در لابه لای جان کودکی نشسته، گاهی همان شیرخنده می شود، گاهی گریه و گاهی از لا به لای خاک های سرد بیرون می زند و گلی کوچک می شود. گاهی در آن شب کذایی که اعمال آدم ها...!
شایان ذکر است، رمان نو و خواندنی "وقت نیایش ماهی ها" اثری متفاوت از مصطفی جمشیدی است. وی با نوشتن این کتاب، جایزه سبک نو در ادبیات متفاوت را از آن خود کرده است. انتشارات موسسه آینده روشن این کتاب را برای نخستین بار در سال 1385 به چاپ رساند.
پایان پیام/
نظر شما