همسایگى مسجد و نماز خواندن در آن

به گزارش خبرگزاری شبستان: الإمامُ علیٌّ علیه السلام می فرمایند: لَیسَ لِجارِ المَسجِدِ صَلاةٌ إذا لَم یَشهَدِ المَکتوبَةَ فی المَسجِدِ ،إذا کانَ فارِغا صَحیحا. «1»

امام على علیه السلام: اگر همسایه مسجد ، فارغ و سالم باشد و براى گزاردن نماز واجب در آن حاضر نشود ، نمازش پذیرفته نیست.

بحار الأنوار عن الإمامِ علیٍّ علیه السلام: لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِدِ إلاّ فی المَسجدِ، إلاّ أن یکونَ لَهُ عُذرٌ أو بهِ عِلَّةٌ، فقیلَ: و مَن جارُ المَسجدِ یا أمیرَ المؤمنینَ ؟ قالَ : مَن سَمِعَ النِّداءَ . «2»

بحار الأنوار: امام على علیه السلام فرمود: نماز همسایه مسجد، جز در مسجد پذیرفته نیست ، مگر آن که عذرى داشته باشد یا بیمار باشد . عرض شد : اى امیر المؤمنین! همسایه مسجد کیست؟ فرمود : کسى که ندا [ى دعوت به اقامه نماز] را بشنود.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :حَریمُ المَسجِدِ أربَعونَ ذِراعا ، و الجِوارُ أربَعونَ دارا مِن أربعَةِ جَوانِبِها. «3»، حریم مسجد چهل گز «4» باشد و همسایگى آن چهل خانه از چهار طرف مسجد.

پی نوشت:
1.بحار الأنوار : 83/354/7 .

2.بحار الأنوار : 83/379/47.

3.الخصال : 544/20.

4.هر ذراع، یک گز و یک گز برابر 24 انگشت بوده (فرهنگ معین: 3/3300)

پایان پیام/