به گزارش خبرگزاری شبستان، نمونه ای از تلاش های ظاهرا هنری و بی طرفانه غرب را می شود در فیلم ها و آثاری یافت که به انگیزه سرکوب روانی ملت های تحت ستم غرب، به جای توصیف منصفانه واقعیات، تحقیرگرانه و القاء طلبانه، مبارزان مظلوم و ملت های آزادی خواه را تیپ کودن، نادان، مرتجع، خشن و غیرمتمدن و متقابلا غربی ها و به ویژه آمریکایی ها را هوشمند، مبتکر، متمدن و حتی اخلاقی نشان می دهد.
بمباران هسته ای هیروشیمای ژاپن اگر در یک شهر آمریکایی رخ داده بود تا کنون ده ها فیلم در این باب اکران شده بود اما فاجعه ژاپن برای همیشه در هالیوود مسکوت ماند و خواهد ماند و یا از متن به حاشیه تحریف می شود.
هنر و سینمای غرب در فجایع سهمگینی نظیر قتل عام بوسنی و هرزگوین، وقابع خونین انقلاب اسلامی ایران و جنگ تحمیلی، جنایت های هولناک غرب در تاریخ استعمار چهار قاره دیگر و نسل کشی فلسطینیان به دست صهیونیست ها و ... سکوت کرد و در عرصه هنر آزاد به آنها جایی داده نشد و هنرِ هنر دوستان بی طرف تنها در خدمت سرمایه داری غرب و اهداف ضد انسانی مستکبران به کار رفت. دولت های استکباری و سرمایه داران سفارش دهنده آثار هنری به هنرمند و شهوت و شهرت، و به هنرورز، هنر به مُزد صریحا سفارش داده است که نفس حقیقت برای من اهمیتتی ندارد و هنر تو را مانند ابزار در خدمت اهداف و منافع خود استخدام می کنم! بعضی منابع قدرت به همین صراحت و وقاحت چنین انتظاری از هنرمند دارند و مع ذلک از هنر غیرایدئولوژیک می گویند!
ایدئولوژی ستیزی ایدئولژیک و سینمای سرمایه داری
اگر هنرمند و هنرورز بدون دغدغه حقانیت سفارش می پذیرد برخلاف فطرت انسانی و وجدان اخلاقی عمل می کند و انسان نمایی و انسان گرایی او نمی تواند دوام منطقی داشته باشد.
ایدئولوژیک ترین و سیاسی ترین هنرها، هنر و سینمای کنونی غرب است که بیش از همه شعار "هنر منهای ایدئولوژی" را برای حذف مخالفین خود و تثبیت و بی رقیب سازی "ایدئولوژی سرمایه داری" سر می دهند.
این حقیقت در سطوحی حقارت آمیزتر در مورد پاره ای هنرمندان و سینماگران ایرانی نیز صادق است که تا دیروز تابع رژیم شاه بودند و امروز با ارزش های انقلاب سر ستیز و منازعه غیرشجاعانه دارند و در هر دوره ای به نحوی و تا حدی شعار روشنفکرانه ای فراایدئولوژی سر داده اند که در جهت فرار از مسوولیت به کار ایشان آید. کمکی که اینان با سینمای مبتذل به گسترش فساد در جهت منافع رژیم گذشته و سپس شالوده شکنی ارزش های انقلاب در دهه های اخیر کردند، چگونه قابل توجیه با فراایدئولوژی است؟ چنین فعالیت هنری نه تنها غیرایدئولوژیک نیست بلکه در مدار هنر ایدئولوژیک از نوع پست آن قرار می گیرد.
پول ساواک برکت داشت!! اما امروز اگر کسی اثری درباره انقلاب، جنگ و یا چهره هایی چون سید جمال اسد آبادی، سید حسن مدرس، شهید نواب صفوی و ... بسازد متهم به کار ایدئولوژیک و سیاسی کردن هنر و سینما می شود!
*برگرفته از کتاب"هنر و تجربه شوریدگی" مجموعه گفتارهای حسن رحیم پور ازغدی
پایان پیام/
نظر شما