به گزارش خبرگزاری شبستان، مؤمن حقیقی هیچ گاه در بن بست نمی ماند چرا که مؤمن به اقیانوس بیکران یاری خداوند متصل است اگرچه ممکن است ظواهر زندگی مؤمن را در بن بست بگذارد اما او همیشه از قلبش راهی به سمت رهایی باز می کند. مصداق این بحث، اسلحه دعا است. مؤمن حقیقی حتی وقتی عرصه سیاسی بر او تنگ شده و میدان انقلاب و اعتراض و عمل تنگ تر، دعا و نیایش را اسلحه مبارزه و افشاگری قرار می دهد، کاری که حضرت سجاد (ع) در دوره امویان انجام می دهد.
تصور کنید دوره ای را که بنی امیه، فضای اختناق سیاسی را بر بلاد مسلمین حاکم کرده اند. هر اعتراض و مخالفتی سریعا سرکوب می شود و هر شعله امیدی که برافروخته می شود محکوم به خاموشی است و تاب آورده نمی شود. بنی امیه پوستین وارونه بر معارف و حقایق اسلام پوشانده اند، مفسران و عاملان حقیقی به قرآن و اسلام و سنت رسول الله به حاشیه رانده شده اند یا سرکوب شده اند. قیام حضرت اباعبدالله (ع) به ظاهر سرکوب شده و مشرکان و کافران دیروز از نسل ابوسفیان و معاویه، مظروف و محتوای سلطنت را در ظرف دین دروغین و اسلام جعلی اموی بر مسلمین خالی کرده اند. در چنین فضایی است که امام سجاد (ع) مثل همه مؤمنان حقیقی زانوی غم بغل نمی کند و میدان مبارزه را ترک نمی گوید. اگر گفته اند و درست هم گفته اند و لقب داده اند که حماسه حسینی، پیروزی خون بر شمشیر بود حماسه زین العابدین علی بن حسین (ع) هم پیروزی دعا و نیایش بر شمشیر امویان و فضای اختناق سیاسی حاکم بر آن روزگار بود. برای مؤمن حقیقی هرگز بن بستی وجود ندارد. اگر فعلا امکان اصلاح ساختار سیاسی و فروپاشی هرم قدرت امویان وجود ندارد اما می توان معارف شیعی و قرآنی و وحیانی را با زبان دعا و در پوشش نیایش منتقل کرد.
هر نیایشی که از زبان حضرت سجاد (ع) در صحیفه سجادیه مطرح می شود با "اللهم صل علی محمد و اله" آغاز می شود و با "اللهم صل علی محمد و اله" خاتمه می پذیرد. امام این گونه می خواهند بگویند که اسلام با محمد و آل محمد آغاز می شود و با محمد و آل محمد به روز جزا می رسد همچنان که پیامبر فرمودند انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی. در واقع امام سجاد (ع) می خواهند به این وسیله اشاره کنند که هر که می خواهد به اسلام حقیقی متصل شود راهی جز این ندارد که به همسایگی خانه اهل بیت (ع) برسد، راهی جز این ندارد که در مکتب محمد (ص) و آل محمد (ص) دانش اندوزی کند چرا که پیامبر و خاندان گرامی ایشان روشنگران و مفسران حقیقی معارف و گوهران آخرین دین الهی اند.
اما نکته دیگری که از سرزمین دعاهای آسمانی و ملکوتی صحیفه سجادیه می توان به عنوان سوغاتی و رهاورد برای مخاطبان آورد این پیام مهم امام است که مؤمنان در شداید و سختی های روزگار به جای آن که در ارباب بی مروت دنیا را بکوبند باید با کوبه دعا و نیایش در حق را بکوبند و به کسی جز او پناه نبرند. در واقع مسلمان حقیقی با وجود ثروت دعا و نیایش و سرمایه تقرب و یاری جویی از پروردگار، مقیم و مسافر سرزمین حسرت ها و یأس ها و سرگردانی ها نمی شود. همچنان که حضرت سجاد (ع) در نیایش بیستم صحیفه با فصاحت و غنا و زیبایی تمام می فرماید اَللهمّ خذ لنفسک من نفسی ما یخلّصها و ابق لنفسی من نفسی ما یُصلحها فَانّ نفسی هالکه او تَعصمها / بارخدایا! از اندرون من آنچه که برداشتنش آن را رهایی می بخشد برای خود بردار و آنچه آن را به سامان می آورد بر جای بگذار! زیرا اندرون من رو به تباهی دارد مگر آنکه تو آن را نگه داری.
و در ادامه همین نیایش امام علی بن حسین (ع) فرزند سیدالشهدا چقدر زیبا و عارفانه می فرمایند: اَللهم انت عُدّتی اِن حَزنت و انت مُنتجعی ان حرمت و بک استغاثتی ان کَرثت و عندک ممّافات خَلف و لِما فَسد صلاح و فیما اَنکرت تغییر فامنُن علی قبل البلاء بالعافیه و قبل الطلب بالجده و قبل الضّلال بالرشاد واکفنی مَؤونه معرّه العباد وهب لی امن یوم المعاد وامنحنی حسن الارشاد/ بارخدایا! چون اندوهگین شوم مایه - دلخوشی- من تویی و چون محروم گردم امیدواری ام به توست و چون به سختی های سنگین دچار شوم تنها از تو فریادرسی می خواهم و جایگزین آنچه از دست رفته و سامان یافتن آنچه تباه شده تنها نزد توست و تویی که آنچه را ناسپند می داری دگرگون می توانی کرد، پس پیش از گرفتاری با عافیت و پیش از درخواست با بخشش و پیش از گمراهی با رستگاری بر من منت گذار و مرا از رنج عیب جویی بندگانت در امان دار و ایمنی در روز رستخیز را به من ارزانی فرما و مرا رهنمودی نیکو بخش.
پایان پیام/
نظر شما