بازخوانی امامت در سیره منتظرانه اصلی که امام سجاد(ع) پایه نهاد

حجت الاسلام محمدرضایی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان با بررسی سیر حرکتی کاروان اسارت واقعه عاشورا و ثبت پیوند عاشورا و انتظار از سه منظر، گفت: شخصیت حضرت زینب(س)، مراحل و فرایندی که کاروان اسارت از عصر روز عاشورا تا پایان سفر و رسیدن به مدینه داشت که در حقیقت گاه شمار سفر کاروان اسارت است و شخصیت و سیرت امام سجاد(ع) در دوران اسارت از بحث های بعد از واقعه عاشورا می باشد.
وی یکی از مهمترین بخش ها و نقش های کاروان اسارت را جایگاه امام سجاد(ع) و ابلاغ پیام و ایفای نقش ایشان در این ماموریت دانست و بیان داشت: در تاریخ 250 ساله امامت شیعه در دوران حضور امامان فقط چند امام هستند که رسالت آغازگری را برعهده دارند، نخستین، آغاز امامت امام علی(ع) است که آغاز مهجوریت غربت اهل بیت(ع) است که بعد از رحلت پیامبر(ص) به دلیل عدم آمادگی پذیرش ولایت، این غربت آغاز شد.
حجت الاسلام رضایی بااشاره به آغاز امامت امام باقر(ع) به عنوان دومین امام آغازگر، خاطرنشان کرد: امام باقر(ع) بنیانگذار نهضت علمی مکتب شیعه است، امام کاظم(ع) نیز بنیانگذار نظام اجتماعی شیعه در دوران بازسازی دوباره است و همچنین دوران آغاز امامت امام زمان(ع) که با آغاز غیبت صغری همراه شده است.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه یکی از این آغازگری ها دوران امامت امام سجاد(ع) است، اظهارداشت: امام سجاد(ع) احیاگر دوباره مکتب شیعه است به طوری که در فرایند رحلت پیامبر تا پایان عصر عاشورا، جریان باطل تلاش می کند تا تشیع یا جریان حق را برای همیشه از صحنه تاریخ محو کند و گمان می کند که در این جنگ با قتل عام وسیع یاران امام حسین(ع) و بنی هاشم و اسارت بانوان اهل بیت(ع) جریان حق به تاریخ می پیوندد.
وی ادامه داد: بر این اساس امام سجاد(ع) بعد از نجات خود با پوشش بیماری و گذر از بحران شدید که در حد فاصل آغاز حرکت کاروان اسارت تا پایان سفر به مدینه است، به بازسازی مکتب اهل بیت(ع) براساس بنیان های عاشورا و بعد از عاشورا می پردازد.
حجت الاسلام رضایی دوران امامت امام سجاد(ع) را به سه دوره در 35 سال دوران امامت ایشان تقسیم کرد و گفت: دوران اسارت که 2 ماه طول می کشد، یک دوران 20 ساله که امام برای شهادت پدرشان گریه می کنند که هم سیاسی بود هم اجتماعی، هم هشدار دهنده و آسیب شناسی بود اما بحث مهم این است که امام با گریه هایشان که مبتنی بر ارزش های عاشورا بود، سعی کرد فطرت های پاک را به سمت حق جذب کند تا بنیانگذار جامعه تشیع باشند.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه امام 20 سال با پای پیاده به سفر حج رفتند، صحیفه سجادیه و رساله حقوق بشر نوشتند، افزود: امام ابتدا براساس بنیان های عاشورا استعدادها را جذب کردند و در ادامه به تربیت اولیه این استعدادها می پردازند ولی چون این فطرت های پاک آمادگی بحث علمی را ندارند، با رویکرد عرفانی، دعا و گریه به نهادینه کردن این ارزش ها می پردازند.
وی با بیان اینکه امام سجاد(ع) با گریه جذب و با دعا نهادینه می کردند، تصریح کرد: در دوران غیبت نیز برای منتظرانه زیستن نیز شاخص هایی است. نخستین ویژگی این است که در زندگی منتظرانه عاشورا یکی از ارکان اصلی به شمار می آید. به طوری که امام سجاد(ع) گریه بر عاشورا و حفظ ارزش های عاشورا را از معبر گریه و احساسات نهادینه می کنند.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه دعا در زندگی منتظرانه جایگاه ویژه ای دارد، خاطرنشان کرد: در کتاب مفاتیح الجنان بخش قابل توجهی از دعاها و زیارت ها یا حسینی هستند. یا مهدوی این فراوانی نشان می دهد که گریه، احساسات و عواطف معبری است برای ورود عرفان در زندگی تا معارف اصلی شیعه در درون خانواده ها نهادینه شود.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه سبک زندگی از ترکیب شور و شعور ایجاد می شود، اظهارداشت: هسته این شور و شعور را امام سجاد(ع) ایجاد می کنند. به طوری که ما را از معبر عاشورا وارد عرفان اهل بیتی(ع) می کنند و با احساساتی که با توحید مدیریت می شود ما را وارد سبک زندگی می نمایند.
وی گفت: بازخوانی عالمانه امامت در زندگی منتظرانه اصلی است که امام سجاد(ع) با سیر تربیتی خود بعد از واقعه عاشورا برای احیای تشیع پایه گذاری کردند و باید توجه داشت که این اصل منجر به نهادینه کردن فرهنگ انتظار در زندگی منتظرانه می شود.

پایان پیام/