مهرداد کاظم‌زاده، دبیر انجمن زبان‌شناسان بالینی در گفت‌وگو با خبرنگار شبستان با بیان اینکه آثار روانی سوگواری بر ائمه و واکنش به سوگ نزدیکان با یکدیگر متفاوت است، گفت: سوگواری و واکنش به سوگ اساسا برای غم از دست دادن تجربه می‌شود که غالبا با احساس غم همراه بوده و به دنبال آن برخی از عملکردهای فرد تغییر می‌کند.
وی با بیان اینکه واکنش به سوگ بر اساس روان‌شناختی دوره‌ای طبیعی است، اظهار کرد: بحث سوگواری برای کسانی که با ما فاصله دارند و کسانی که به آنها علاقه داریم مثل ائمه اطهار (ع) غم و اندوهی نیست که مانند سوگ عزیزان باشد.
وی ادامه داد: سوگ‌هایی که در عزاداری‌ها برای ائمه مخصوصا امام حسین (ع) انجام می‌شود از سوگواری برای عزیزان متفاوت است.
وی با بیان اینکه تجربه اندوه در هر دو نوع سوگواری تجربه می‌شود، تصریح کرد: اما سوگواری‌های مذهبی روی عملکرد فرد تأثیر منفی نمی‌گذارد چرا که حضور در هیئت‌ها باعث ایجاد تعامل و حمایت اجتماعی شده و موجب می‌شود فرد احساس امنیت و آرامش داشته باشد.
کاظم‌زاده خاطرنشان کرد: مخصوصا در ایام سوگواری محرم که فضای عمومی عزاداری وجود دارد افراد احساس تعلق اجتماعی بیشتری داشته و باعث افزایش مشارکت اجتماعی و احساس ارزشمندی می‌کنند، به همین دلیل بحث سوگواری مذهبی یا دوره‌های سوگ به لحاظ نقش عملکرد تأثیر منفی ندارد.
دبیر انجمن روان‌شناسان بالینی ادامه داد: در مراسم عزاداری امام حسین (ع) چون داستان و ابعاد متفاوتی از وقایع و صحنه‌های کربلا بازگو می‌شود و فرد با تجسم آن دچار اندوه می‌شود اما به دلیل اینکه فرد خود را به یک منبع قدرت متصل می‌داند و از گناهان بری می‌شود و اطمینان خاطر به اتصال به خداوند متعال باعث ایجاد آرامش معنوی در افراد می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما