ادامه ماجراهای «لاله» در هفت

به گزارش خبرگزاری شبستان، برنامه این هفته هفت که همچنان در ادامه هفته پیش در پرده آخر برنامه به باز خوانی پروژه فیلم لاله پرداخت در اولین صحبت ها از زبان محمود گبرلو به آشتی فیلم ایرانی با مخاطب پرداخت و ویبا طرح این سوال گفت: چه باید کرد تا آماراستقبال مردم از فیلم های خوب ایرانی افزایش پیدا کند؟
 

گبرلو ادامه داد: یکی از مهمترین اقدامات، سیاست گذاری های درست در بخش دولتی است و باید در نظر داشت که سیاست های فرهنگی پس از انقلاب سبب شد نسلی از فیلمسازان صاحب اندیشه قدیمی در این سینما فضایی برای رشد بدست آورند.
 

سردبیر هفت افزود: جریان اندیشه مدار ایران وقتی متبلور شد که سینمای ایران به سمت کارکرد کارگردان محوررفت و حمایت دولتی، بهترین فضا را درارتباط سینما گر صاحب اندیشه با مردم ایجاد کرد.
 

وی با بیان اینکه دولتی که دغدغه فرهنگی دارد بهتر می تواند برای بهبود احوالات این سینما دارو تجویز کند گفت: گاهی برای نگاه استراتژیک نیاز به فیلم استراتژیک داریم و باید با نگاه منصفانه از تولید فیلم فاخر ایرانی که محصول سیاستگذاران فرهنگی است ونه حاکمیت سرمایه دفاع کنیم و اگر چنین فیلمی مشکلی کیفی داشت کل صورت مساله را پاک نکنیم.
 

گبرلو گفت: باید باور کنیم نگاه های بسته و مغرضانه در کنار حاکمیت مطلق سرمایه، سینمای ایران را به سمتی می برد که همه به سمت تولید فیلم سخیف حرکت کنند اما بلوغ مدیریتی بخش دولتی می تواند فضا را برای رشد سینمای ایران و همه فیلمسازان جوان و با تجربه اش فراهم کند به شرطی که بخش دولتی و خصوصی از یکدیگر حمایت کنند وغفلت های همیشگی این مسیرتکرار نشود.
 

پایان بخش صحبت های گبرلو همزمان شد با آمار فروش فیلم های در حال اکران سینمای ایران که در این میان، فیلم هیس دخترها فریاد نمی زنند بالاترین تعداد مخاطب را به خود اختصاص داده است.
 

اما از آغازین مباحث این هفته هفت ، نقد فیلم در حال اکران دربند ساخته پرویز شهبازی بود که با حضور دو منتقد سینمای ایران، احمد طالب نژاد و سعید قطبی زاده زیر تیغ تیز نقد رفت.
 

فیلم دربند که پنجمین فیلم بلند پرویز شهبازی است در 31 جشنواره فیلم فجر برنده جایزه بهترین بازیگر شد که علاوه بر آن به سایر جشنواره ها از جمله جشنواره شیکاگو راه یافت و صاحب جوایزی نیز شد. در این نقد احمد طالب نژاد به عنوان آغازگربحث این هفته هفت گفت: فیلم دربند بهترین فیلم شهبازی نیست واعتقاد من بر این است که بهترین فیلم این کارگردان، اولین فیلمش؛ مسافر جنوب بوده است.
 

وی با بیان اینکه این فیلم، اثرخوبی است افزود: این فیلم بنابرارجاعاتی که در درون آن است در ادامه فیلم نفس عمیق می باشد البته در نسخه دخترانه آن و عناصر خوبی را به آن توجه کرده است.
 

طالب نژاد مشکل عمده فیلم دربند را شلوغی آن دانست وگفت: این فیلم پراز داستانک ها و داستان های فرعی است که علاوه بر ساخت فضا و روابط که لازمه فیلم است، می تواند خود موضوع اصلی برای یک فیلم باشد. اگر چه که این موضوعات در فیلم در هم تنیده شده اند اما فیلم عمق لازم را پیدا نکرده و برخی از این موضوعات در حد موقعیت مطرح شده اند.
 

سعید قطبی زاده در ادامه صحبت های طالب نژاد علاوه بر نقد دربند به نقد هفت پرداخت و اذعان داشت: بهتر است که در این برنامه بحث نقد از حالت مناظره ای و ژورنالیستی خارج شود و خیلی زودتر به نقد فیلم های در حال اکران از جمله دربند پرداخته شود تا برای مخاطبان آن بیش از پیش مفید باشد.
 

وی در ادامه وارد تحلیل و نقد فیلم دربند شد و گفت: فیلم دربند یک فیلم مردمی است که برای اکران ساخته شده است و خیلی معمول تر از تعبیری که در مورد فیلم های تجاری به کار برده می شود، برخلاف نفس عمیق، قابلیت ارتباط با اقشار مختلف مردم را دارد.
 

وی افزود: یک دلیل ضمنی کم علاقگی طالب نژاد به این فیلم این است که برای مخاطب روشن و هدف ساخته نشده است واین فیلم با وجود اینکه شخصیت مرکزی آن یک دخترتازه بالغ است نکاتی را در درون خود دارد و به جاهایی رجوع می کند که هر مخاطبی زمانی که در ایران و نه الزاما تهران زندگی می کند آن را درک می کند و احساس می کند که بخشی از واقعیت های جامعه است که به دلایل مشخص گفته نشده است.
 

طالب نژاد در توضیح درباره عدم موافقت قطبی زاده درارتباط با شلوغی فیلم اذعان داشت: اگر با منطق روزمره به داستان نگاه کنیم در این فیلم باید حضور یک والد را همراه دختر جوان نشان می داد اتفاقی که در اکثر مواقع در واقعیت وجود دارد. اما حضور تنهایی دختر در این فیلم اگر چه نشان دهنده این است که کارگردان قصد پرداختن به قلب قصه را داشته است، اتفاقات پدید آمده دراین فیلم را توجیح ناپذیر می کند.
 

وی در همین راستا ایراد دیگری را بر این فیلم وارد کرد و بیان داشت: اگر رشته تحصیلی شخصیت داستان به جای پزشکی، جامعه شناسی یا روانشناسی بود شناخت وی از محیط و روند بلوغ او را در فیلم بهتر و درنتیجه آن متوجه می شدیم و برای مخاطب باور پذیرتربود.
 

سعید قطبی زاده در مخالفت با این گفته طالب نژاد اذعان داشت: رشته پزشکی انتخابی هوشمندانه برای آن صحنه مهمی است که برای بیماری سحر، شخصیت مکمل داستان به جستجو می پردازد که تعلیق اصلی فیلم محسوب می شود.
 

وی درادامه نقد خود به گفته طالب نژاد افزود: در خیلی مواقع و به خصوص در مورد فیلم دربند، مبانی نقد، یک مقایسه میان دنیای اثر و دنیای واقعیت پیرامونی است و تفاوت سره از ناسره ازاین نقطه شکل می گیرد که اگر چیزی خلاف تجربیات عینی در اجتماع بود و در فیلم دیده شد آن را به عنوان نقطه ضعف فیلم قلمداد کنیم.
 

احمد طالب نژاد نیز به دنبال این سخن افزود: در پی آن نیستم که دنیای واقعیت را با دنیای فیلم تطبیق دهم اما این نوع فیلم که داعیه واقع گرایی دارد با وجود مقدمه ای که شهبازی ساخته است که می توانست کامل تر باشد چندان پذیرفته شده نیست.
 

وی افزود: فیلم هایی که نگرش اجتماعی و انتقادی به زندگی وپرداختی ناتورالیستی دارند برای بعضی از حفره های که در فیلمنامه وجود دارد باید توجیحاتی داشته باشند.
 

قطبی زاده با این گفته رشته صحبت را در دست گرفت و بیان داشت: مجموعه فیلم هایی موسوم به فیلم وجود دارند که ما به ازای عینی بیشتری دارند ودر زمان و مکان مشخص هستند. همان گونه که در مورد فیلم دربند مشاهده می شود مخاطب می داند که فیلم در چه زمان و مکانی در حال وقوع است در چنین فیلم هایی به سبب اینکه در حال جهت دادن به ذهن است تماشاگر را با این سوال مواجه می سازد که اگراین فیلم در زمان حاضراست چرا شخصیت داستان با آنچه که ما در واقعیت دیده ایم متفاوت است.
 

نقد این هفت هفته که پرداختی همه جانبه از فیلم در حال اکران دربند بود، با صحبت هایی از پرویز شهبازی کارگردان این فیلم ادامه یافت که وی در مصاحبه خود اذعان داشته بود: که قائل به تماشاگر خاص و عام نیست و دربند، فیلم همه پسندی است که از لحاظ اجرا از فیلم نفس عمیق بهتر در آمده است.
 

پایان بخش نقد این هفته با معرفی تازه های اکران؛ خاک و مرجان، آزاد راه و 578 روز انتظارو نقل قول ها و نمایش گزارشی از مراسم یادبود ساموئل خاکیچیان یکی از فیلمسازان قدیمی و بنام سینمای ایران همراه بود.
 

در بخش دیگری از برنامه، هفت میزبان حمیدرضا کفاش ؛دبیر 43 جشنواره بین المللی فیلم رشد بود.
 

حضورحمیدرضا کفاش در برنامه هفت که با آخرین روز این جشنواره همزمان شده بود با توضیحاتی پیرامون 43 جشنواره فیلم رشد همگام شد.
 

کفاش در این برنامه از حضور با شکوه میهمانان و مدعوین در 43 جشنواره فیلم رشد خبر داد وگفت: برگزیدگان این جشنواره در شش قسمت نماهنگ، مستند، علمی آموزشی، انیمیشن، داستان تربیتی کوتاه و داستان تربیتی بلند و بخش ویژه دانش آموزان و فرهنگیان فیلمساز معرفی شدند.
 

وی در پاسخ به این گفته که این جشنواره با وجود قدمت 43 ساله آن ارتباط کمی با فیلمسازان و سینمای ایران دارد گفت: این موضوع به تعریف فیلم علمی، آموزشی، تربیتی بر میگردد که در آموزش و پرورش از این زاویه به آن می نگریم. به گونه ای که در اسناد آموزش و پرورش بسته های آموزشی جایگزین کتاب های درسی شده است و نگاه ما در آموزش و پرورش به فیلم به عنوان یکی از ابزار آموزش در کلاس درس است که می تواند یک جز آموزشی را به طور کامل و جامع آموزش دهد.
 

کفاش بیان داشت: در مقوله فیلم آموزشی به معنای یک تسهیل کننده در امرآموزش، نوع نگاه ما به فیلم های کوتاه است که می تواند انیمیشن یا مستند یا یک جز آموزشی باشدو اگرچه به فیلم سینمایی بلند با مفاهیم بلند تربیتی نیاز داریم اما برای کلاس درس مناسب نیست .
 

دبیر 43 جشنواره فیلم رشد با بیان اینکه رسالت جشنواره رشد شناخت، معرفی و تشویق در ارتباط با فیلم های علمی و آموزشی است از چگونگی آغاز و ادامه این جشنواره در طی این سالیان گفت: سال 42 تعدادی فیلم آموزشی کوتاه از فرانسه به کشور وارد می شود و پس از نمایش آن ها که هر کدام یک جزآموزشی را در زمان پنج تا ده دقیقه آموزش می دهد وزیر وقت آموزش و پرورش تمایل پیدا می کند که این کار در کشور ایران نیز صورت گیرد تا سال 57 که 14 دوره از این جشنواره برگزار می شود، عموم فیلم ها فیلم هایی کوتاه با نگاه آموزنده به معنای علمی و آموزشی است و پس از پیروزی انقلاب با وجود چند سال وقفه هم چنان با همین نگاه، فیلمی که کوتاه باشد و در قالب های مختلف بتواند یک مفهوم آموزشی را به دانش آموز منتقل کند وجود داشت اما این نگاه با وجود تصویب سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، بسته آموزشی جایگزین کتاب درسی شده است.
 

وی با بیان اینکه در بسیاری از دروس مثل فنی حرفه ای و کارو دانش فیلم هایی که آموزش داده میشود فیلم های مستند علمی هستند که سابقه کار را برای دانش آموزان نشان می دهند اظهار داشت: فیلم علمی و آموزشی با مدت زمان 10 تا 15 دقیقه که یک مفهوم علمی را برای دانش آموزان به نمایش می گذارد برای دانش آموزان جا نیفتاده است و به تنهایی در سینما کشش ندارد و ما در طی این سالیان در بسته های آموزشی و در ترکیبی از انواع مختلف فیلم کوتاه و بلند آن را عرضه کردیم تا برای دانش آموزان جذابیت داشته باشد.
 

وی در پایان بخش صحبت های خود گفت: ما دست یاری خود را به فیلمسازان می دهیم ، چرا که 1532 فیلمی که در جشنواره امسال فیلم رشد شرکت داشته است تنها 42 فیلم متعلق به خارج کشور بوده است و این نشان دهنده توانایی فیلمسازان در این عرصه است.
 

اما در پرده آخر، برنامه هفت که در ادامه گفته های هفته پیش دو تن از مسئولین مرکزگسترش فیلم تجربی میزبان اسدالله نیک نژاد کارگردان فیلم لاله بود به باز خوانی مجدد پروژه فیلم لاله پرداخته شد.

اسدالله نیک نژاد در ابتدای صحبت های خود به مشکلات و حاشیه های پروژه لاله پرداخت و در ادامه از نحوه چگونگی انتخاب فیلمنامه لاله گفت: در طول 30 سال زندگی در آمریکا متوجه افکار عمومی بودم که نسبت به جمعیت و ملت ایران نگاهی منفی داشتند و این آغاز راهی شد تا با ساخت فیلمی دین خود را به مردم کشورم ادا کنم و جرقه آن با دیدن خبر شرکت لاله صدیق در مسابقات رالی در روزنامه نیویورک تایمز کلید خورد و محتوایی ذهنی من این بود که ترقی و جامعه عینی خود را نشان دهم.
 

وی در ادامه مالکیت این پروژه را متعلق به شرکت درایو دانست و بیان داشت مالکیت با حقوق کپی رایت متفاوت است و این پروژه برخلاف تمام شایعاتی که به دنبال خود دارد کاملا شفاف است و باید دید چه کسی و با چه منفعتی از آن حرف می زند.
 

کارگردان فیلم لاله در پاسخ به نحوه ارتباط با و سفارش از جانب شمقدری گفت: در میهمانی شامی که با حضور رییس جمهور و جمعی از متخصصین در نیویورک برپا شد من نیز حضور داشتم که از دومین آشنایی های من با آقای شمقدری بود.
 

در پرده آخراین هفته هفت در راستای صحبت های اسدالله نیک نژاد، حسن نجاریان قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی و محمد مهدی طباطبایی نژاد روی خط هفت آمدند و به انتقاد و مخالفت با گفته های نیک نژاد پرداختند در ادامه شفیع آقا محمدیان، مدیر سابق مرکز گسترش فیلم های تجربی روی خط هفت آمد و اظهار داشت: مالکیت در ایران سبک خاص خود را دارد. بدین گونه که مرکز با قرارداد بستن با فیلمساز حق مالکیت را ازوی می گیرد.بنابراین با چنین شرایطی کل مالکیت متعلق به مرکز است وارتباطی با مسئله کپی رایت که موضوعی لاینحل و عمومی است ندارد.
 

پروانه پرتو، تهیه کننده فیلم لاله از دیگر افرادی بود که روی خط هفت حاضر شد و با اظهار تاسف بیان داشت: شان هنر بالاتر از تمام آنچه گفته شده، است و هر آنچه را که نمی بایست گفت، گفته شده است.
 

نیک نژاد که در تمام طول برنامه به ارائه مستنداتی از کار خود پرداخت در صحبت های پایانی خود گفت: بعد از 6 سال سرمایه گذاری و صرف وقت تنها 20 درصد کار باقی مانده است و از مسئولین می خواهم که با حفط بودجه این کارتداوم یابد.
 

اما برنامه شب گذشته که با بازخوانی دوباره پروژه فیلم لاله یکی از جنجالی ترین موضوعات را روی میز آورد در نظر سنجی خود با بالاترین درصد در گزینه دخالت سیاسی ازمیان گزینه هایی چون؛ انتخاب کارگردان، ناتوانی مدیریتی، فضا سازی رسانه ای، در پاسخ به سوال چه عاملی در جنجالی شدن پروژه سینمایی لاله بیشترین نقش را داشت، به پایان رسید.

پایان پیام/