خبرگزاری شبستان: چهارمین شهید محراب آیت‌الله اشرفی در سال 1281 شمسی در خمینی‌شهر اصفهان در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشود. او یگانه فرزند ذکور حجت الاسلام و المسلمین میرزا اسدالله و نوه حجت الاسلام میرزا محمدجعفر و جد اعلای وی از علمای جبل‌عامل بود.
شهید اشرفی تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش آموخت و از آنجا که استعداد زیاد و حافظه‌ای بسیار قوی داشت، کتاب نصاب الصبیان را در نه سالگی حفظ کرد. در دوازده سالگی راهی اصفهان شد و در ظرف ده سال ادبیات و سطح فقه و اصول و یک دوره درس خارج اصول را در محضر اساتیدی چون آیت‌الله سید مهدی درچه‌ای، آیت‌الله سید محمد نجف‌آبادی، مرحوم فشارکی و شهید مدرس فرا گرفت. دوران طلبگی شهید در نهایت عسرت و تنگی معاش سپری شد.
در سن 20 سالگی رهسپار قم گردید. ابتدا مدت یک سال در مدرسه رضویه اقامت گزید، سپس مدت دو سال در مدرسه فیضیه اقامت کرد و طول مدت اقامت 23 ساله در قم فقط سه یا چهار ماه را با خانواده گذراند، زیرا فقط قدرت اجاره یک اتاق را داشت و آیت‌الله حائری مؤسس حوزه علمیه قم به دلیل کمبود بودجه، به طلاب جدید شهریه نمی‌دادند.
پس از فوت آیت الله حائری و ریاست آیات ثلاث هم باز شهریه مختصر طوری بود که ایشان نتوانست خانواده خود را به قم بیاورد. پس از ورود آیت‌الله بروجردی شهریه طلاب متاهل چهل و پنج تومان شد که باز هم کفاف اداره یک خانواده را نمی‌داد و لذا ایشان در قم تنها بود و فقط گاهی موفق به دیدار خانواده می‌شد.
شهید اشرفی تقریبأ یک سال از محضر آیت‌الله حائری و سپس چند سال از محضر آیات ثلاث کوه کمره‌ای، سید محمدتقی خوانساری، سید صدرالدین صدر بهره برگرفت و بیشتر مطالب آنان را تقریر کرد. ایشان مورد توجه خاص فضلا و علمای حوزه، به‌خصوص آیات و مراجع ثلاث قرار گرفت و با وجود فشارهای رضاخان پهلوی به طلاب و حوزه‌های علمیه و روحانیون، به تحصیل ادامه داد و حتی در امتحانات اجباری رژیم کرد و موفق شد جواز پوشیدن عمامه و لباس را دریافت کند.
اولین اجازه اجتهاد را در سن چهل سالگی از آیت‌الله خوانساری دریافت کرد. در آن زمان نماز جماعت در مدرسه فیضیه به امامت آیت‌الله خوانساری و در غیاب ایشان به امامت امام خمینی و در غیاب امام به امامت آیت‌الله اشرفی اقامه می‌شد.
پس از رحلت آیت‌الله خوانساری نماز جماعت مدرسه فیضیه توسط آیت‌الله محمدعلی اراکی و باز در غیاب ایشان، توسط آیت الله اشرفی برگزار می‌گردید.
شهید آیت الله اشرفی فوق العاده مورد توجه آیت‌الله بروجردی بود و لذا در سال 1330 ممتحن برگزاری امتحانات طلاب شد و در سال 1335 به دستور ایشان برای نشر معارف دینی و رسیدگی به امور طلاب کرمانشاه به آنجا رفت. مدت سه سال از استاد بزرگوار خود تقاضای اجازه مسافرت می‌کرد، اما ایشان اجازه نمی‌داد و می‌فرمود: «وجود شما در کرمانشاه بسیار نافع است و من اجازه نمی‌دهم». شهید هم چون به استاد خود بسیار علاقمند بود، نمی‌خواست بدون اذن ایشان سفر کند.
با اوج‌گیری انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام، شهید اشرفی نیز حرکت‌های وسیعی را در کرمانشاه پایه‌گذاری کرد که عمده‌ترین آن که در واقع جرقه‌ای برای شعله‌ور شدن قیام مردمی در آن منطقه بود، در مجلس بزرگداشت شهادت آیت‌الله سید مصطفی خمینی و به دعوت شهید اشرفی در مسجد آیت‌الله بروجردی و با سخنرانی‌های پر هیجان زده شد.پس از پیروزی انقلاب با حکم امام به امامت جمعه کرمانشاه منصوب گردید و در این سنگر به افشای جنایات دشمنان انقلاب پرداخت.
با آغاز جنگ تحمیلی و بسیج مردم برای حضور در جبهه و پشتیبانی از جبهه‌های جنگ، آیت الله اشرفی نیز در مدت 25 ماه در تمام خطبه‌های نماز جمعه و مصاحبه‌ها و پیام‌های خود به حضور مردم در جبهه‌ها تأکید می‌ورزید. خود نیز به‌رغم کهولت سن، راه‌های طولانی و صعب العبور را به عشق دیدار رزمندگان می‌پیمود و در جبهه‌ها به دیدار آنان می‌شتافت، برایشان سخنرانی و با تک تک‌شان احوالپرسی و گفتگو می‌کرد. بارها در جبهه‌های ایلام، قصر شیرین و پادگان ابوذر، گیلان غرب، نوسود، بستان، آبادان، خرمشهر، سومار حضور یافت و پس از آزادی قصر شیرین به آن شهر سفر کرد و در مسجد این شهر دو رکعت نماز شکر به جای آورد..
یک بار پس از عزیمت به منطقه جنوب، به شهر آزاد شده بستان رفت و زیر بمباران وحشیانه دشمن وارد شهر و از آنجا عازم آبادان شد. هنگام آغاز عملیات فتح المبین در دوم فروردین 1361، در قرارگاه حضور یافت و پیشنهاد کرد عملیات به نام حضرت زهرا «س» نامگذاری شود.
شهید آیت الله اشرفی اصفهانی سرانجام پس از 80 سال زندگی پرافتخار و خدمت به اسلام و قرآن، توسط یکی از مزدوران آمریکا و منافقین کوردل در ساعت 15/12 ظهر 23 مهرماه 1361 در سنگر نماز جمعه مسجد جامع به افتخار شهادت نائل آمد.
پایان پیام/
نظر شما