به گزارش خبرگزاری شبستان سوریه با جنگ بدرود گفت در حالی که بازرسان سازمان ملل متحد در این کشور نیز جایزه صلح نوبل را گرفتند، اما بیاید تصور کنیم اگر آمریکایی ها وارد جنگ تمام عیار با دمشق شده بودند اکنون جهان ما در چه شرایطی بود؟ احتمال برگزاری مذاکرات صلح ژنو میان مخالفان و دولت بشار اسد جایش را به آمار های متنوعی از کشته ها می داد و انتظار مذاکرات ایران و گروه پنج به علاوه یک نیز به رویایی مبدل می شد. تمام این مسائل را جهان مدیون پوتین و البته ادبیات تازه تهران در برخورد با مسائلی است که علاقه به حل و فصل آن را با تابع غربی ندارد اما می داند چگونه بدون تنش زایی حرف خود را به کرسی بنشاند. چگونه جهان پیرامون ما در کمتر از چند هفته به این جا رسید؟ روسها چگونه جایگاه خود را به عنوان یک قدرت جهانی تمام عیار ارتقا بخشیدند ؟ قدرتی که می تواند در مقابل نیروی نظامی کاخ سفید ایستادگی کند؟ همه چیز از سال 1973 و زمانی که « انور سادات » سقوط کرد برای مسکو در خاورمیانه تغییر کرد ، واشنگتن به قدرت و بازیگر اصلی این منطقه پر تنش مبدل شد و تمامی معادلات اینبار در مسیر کاخ سفید قابل پیگیری بود اما تغییر رویکرد کرملین نسبت به تحولات این منطقه باردیگر پوتین و دولت او را موقعیتی برتر از آمریکا قرارداد.باید در نظر داشت که تفاوت عمده مسکو و واشنگتن در رویکرد آنها به تحولات خاورمیانه است. روسها در این منطقه شطرنج بازی می کنند و آمریکایی ها گلف . روسها در خارج نزدیک خود با پیشبینی های کوتاه برای قدم های بلند مدت تمام زمین بازی را می بینند و آمریکایی ها در دور دست ها به دنبال کسب موفقیت هستند. اکنون جهان در انتظار مذاکرات پنج عضو دائم شواری امنیت و آلمان با تهران است ، گفتگو هایی که نقش روسیه به عنوان یک بازیگر بین الملل در شرایط جدید اهمیت تازه ای یافته است. اگر روسها با همان رویکردی که در خصوص مسائل سوریه وارد گفتگو با غرب شدند در مورد ایران نیز گفتگو کنند روند تحولات وارد مرحله جدیدی خواهد شد که به کاسته شدن تحریم ها علیه ایران می انجامد. بر خلاف رویکرد موازنه منفی که در میان برخی از صاحب نظران و سیاست مداران در تهران رایج است مناسبات مسکو – تهران با بهبود روابط ایران و آمریکا می تواند پیشبرد هدف « جهان چند قطبی » را تسریع بخشد.
پایان پیام/ س ب ا
نظر شما