خبرگزاری شبستان: در روز جهانی کودک باید از کودکان نوشت و دنیای شاد آنها، دنیایی آنقدر زیبا که با دادن هدیه ای کوچک به هر کودکی او را سرذوق آوری و حتی از سر ذوق آمدن وی لذت ببری، لذتی بی انتها، حتماً شما هم بارها این دنیای زیبای با کودکان بودن را لمس کرده اید؟ اما آیا همه کودکان این لذت ملموس را در دوران کودکی خود درک می کنند.
اکثر جوابها حتما آری است، ولی هستند کودکان بینوایی که در هر حالتی باشی با دیدن آنها روی خشن زندگی را برای آنها می توانی ببینی. حرف از کودکان کار است، کودکانی که تعداد آنها را باید ضرب در تعداد چهار راهها، خیابانها، پیاده روها و حتی متاسفانه سطل های زباله نمود، سطل های زباله ای که تکان دادن آن حتی برای بزرگترها نیز مقدور نیست.
... و تو می مانی این کودکان چگونه آن را کج کرده اند تا شاید از درون آن تکه ای پلاستیک، کاغذ، آهن و یا چیزی در این حد بیرون بیاورند.
در همه دنیا مرسوم است که می گویند سخت ترین کار، کار معدن است ولی اگر کمی انصاف داشته باشیم می توان به این دسته از کودکان کار وطنی، این عنوان را داد.
آری کودکان کار دسته های گوناگونی دارند، گلفروشها که از چهره معصومشان برای گل فروشی استفاده می کنند، فال و آدامس فروشها که از چشم های بزرگ خود برای جلب ترحم بهره می برند، لنگ فروشها که چهره خشن تری دارند و به دنبال مشتریان داش مشدی هستند و هزاران گروه و دسته دیگر که هر روزه شاهد فعالیت آنها هستیم.
در حال حاضر 19 نهاد و سازمان در حوزه کودکان فعال هستند ولی کسی برای درد این کودکان معصوم نسخه ای نپیچیده و نمی پیچد.
هادی دهقانی
پایان پیام/
نظر شما