به گزارش خبرنگار تجسمیخبرگزاری شبستان، سهراب سپهری نقاشی است که بیشتر مردم وی را با شعرهایش می شناسند تا نقاشی هایش، سهراب نقاشی را از کودکی آغاز و به شکل حرفه ای دنبال کرد و آثار زیبایی از خود به جا گذاشت به طوری که این آثار در حراج های بزرگ بین المللی نظیر ساتبیز و کرسیتیز و حراج های داخلی با قیمت هایی بالایی فروخته می شوند.
تابلوهای «طبیعت بی‌جان» ، «شقایق‌ها، جویبار و تنه‌ی درخت»، «علف‌ها و تنه‌ی درخت» ، «ترکیب‌بندی با نوارهای رنگی»، «ترکیب‌بندی با مربع‌ها»و «منظره‌ی کویری» از جمله آثار نقاشی بر جامانده از سهراب سپهری است .
سهراب سپهری پانزدهم مهرماه 1307 در کاشان به دنیا آمد، کار نقاشی را از کودکی اغاز کرد وی در یادداشتی با عنوان «هنوز در سفرم» از جمله در این زمینه می نویسد: « پدرم... در طراحی دستی داشت. خوش خط بود. تار می نواخت. او مرا به نقاشی عادت داد... در دبیرستان نقاشی کار جدی تری شد. زنگ نقاشی نقطه روشنی در تاریکی هفته بود.»
در سال ۱۳۲۷ سهراب در حالی که در تپه های اطراف قمصر نقاشی می کند، با منصور شیبانی، از نقاشان و هنردوستان آن روزگار، آشنا می شود. سهراب در این باره می نویسد: "آن روز شیبانی چیزها گفت. از هنر حرف ها زد. وَن گوک را نشانم داد. من در گیجیِ دلپذیری بودم. هرچه می شنیدم تازه بود.... شب که به خانه برگشتم، آدمی دیگر بودم."
پس از این سهراب در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته می شود و در جریان سفر به اروپا، آمریکا، و ژاپن در زمینه نقاشی به چشم اندازهای تازه ای دست پیدا می کند. سهراب در سال ۱۳۳۲ پس از پایان دانشکده موفق به دریافت مدال درجه یک فرهنگ می شود.
سهراب سپهری در سال ۱۳۳۷ در بی نال تهران تعدادی از تابلوهایش را به نمایش می گذارد و همین باعث می شود آوازه وی از مرزها فراتر برود و بسیاری از گالری های معتبر اروپایی و آمریکایی وی را برای نمایش آثارش دعوت کنند، سهراب در مجموع تا پایان عمر در بیش از سی نمایشگاه فردی و گروهی در تهران، ونیز، موزه بندر لوهاور و جشنواره روایان فرانسه، بریج همپتن آمریکا، نگارخانه بنسون نیویورک، بازار هنر بال سوییس و... شرکت می کند، گالری سیحون آخرین مکانی است که پیش از مرگ سهراب آثار وی را به نمایش می گذارد.
دفترهای «مرگ رنگ»، «زندگی خواب‌ها»، «آوار آفتاب»، «صدای پای آب»، «شرق اندوه»، «حجم سبز»، «ما هیچ، ما نگاه»، «در کنار چمن» و «هشت کتاب» نیز میراث شعری به جای مانده از سهراب سپهری در جایگاه یکی از شعرای معاصر است.
سهراب سپهری در سال 1357 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و در سال 1358 برای درمان به انگلستان رفت، اما به دلیل پیشرفت بیماری درمان نشد و سرانجام در اول اردیبهشت ماه 1359 در تهران درگذشت.
طبق درخواست سهراب سپهری نخست قرار بود او را در روستای"گلستانه" به خاک بسپارند، اما به پیشنهاد یکی از دوستانش برای اینکه طغیان رود، مزارش را از بین نبرد او را در صحن "امامزاده سلطان علی" دهستان مشهد اردهال به خاک سپردند.
پایان پیام/
نظر شما