به گزارش سرویس دیگر رسانه های خبرگزاری شبستان، دکتر علی محمد صابری استاد گروه فلسفه مجتمع آموزشی تربیت دبیر پیامبر اعظم(ص) در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد تأثیر سلوک و رفتار سیاستمداران بر سبک زندگی مردم گفت: سیاستمدار نباید بر مبنای سیاست زندگی کند سیاست جزو شغل آنها است. مثل این است که کسی یک وظیفه معلمی یا پزشکی یا پرستاری داشته باشد و نحوه زندگی و سلوک و زندگی او ایجاب می کند که وظایف و حقوق دیگری هم در قبال جامعه داشته باشد. سیاستمدار در درجه اول باید یک فرد کاملاً اخلاقی باشد یک فرد با فضیلت باشد و اهل دروغ نباشد چرا که نجات در صدق آدم است. یعنی اهل راستگویی و صدق باشد.
وی افزود: دوم اینکه اهل وفای به عهد باشد یعنی در قولی که به مردم می دهد حتماً باید به آن قول عمل کند. سوم ریا کار نباشد یعنی لزومی به این ندارد که برای معروف شدن یا گرفتن حقوق بیشتر پیش مردم خودش را جلوه بدهد. چهارم اینکه اهل فریب نباشد. متأسفانه برخی از سیاستمداران امروزی اهل فریب و دغل هستند. اصلاً اخلاق ایجاب نمی کند که فریب و دغل جزو ویژگی یک سیاستمدار باشد. زیرا از حقیقت دور می شوند. آنوقت سیاست پلی تیک و کلک می شود. پنجم اینکه سیاستمدار باید زندگی ساده ای داشته باشد ساده که می گوییم نه اینکه زندگی فقیرانه داشته باشد معنی آن این است که اهل قناعت و ساده زیستی باشد و اهل بریز و بپاش نباشد. حالا هر چقدر رزقی که خداوند برای او مقرر کرده از آن رزق به نحو کامل و احسن استفاده کند و مهم این است که اهل اسراف نباشد.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: سیاستمدار باید عالم باشد نه اینکه باسواد و درس خوانده. البته این لازم است که در کار خود تخصص داشته باشد ولی وقتی می گویم عالم باشد یعنی یک نورانیتی در دل داشته باشد. دنبال علم الهی و تزکیه نفس باشد. یعنی کسی باشد که همواره دنبال خودسازی باشد و هر فردی باید از خود شروع کند تا دیگران هم ساخته بشوند. فعل و عمل سیاستمدار به این معنا می تواند بر فعل مردم هم اثر بگذارد. نکته آخر اینکه اهل احقاق حقوق مردم باشد. حق مردم و رسیدگی به امور زندگی مردم باید ملاک او باشد. اگر حقی به زمین مانده سیاستمدار نباید آن شب را بخوابد و باید دنبال برداشتن آن حق به زمین مانده باشد. تا یک وجدان آسوده و راحتی داشته باشد.
این محقق و پژوهشگر در مورد اینکه آیا می توان گفت رفتار شایسته حکمرانان سبک زندگی مردم را مطلوب می کند هم گفت: قطعاً همینطور است. رفتار حکمرانان یک رفتار اخلاقی و عرفانی باید باشد منتها با ایمان مطلوبتر می شود. یعنی عمل صالح بدون ایمان هیچ ارزشی ندارد. اگر ایمان نباشد عمل صالح بی معنا می شود. منتها آن چیزی که در زندگی مردم شاخص است این است که حکمرانان در نظر یا تئوریا و در عمل یا پراکسیا به طور موازی عمل کنند. یعنی نیت خیر داشته باشند و این نیت خیر را با عمل خیر جامه عمل بپوشانند. اینکه صاحب نظر باشند و نظریه خود را کاربردی کنند. اگر تئوری دارند مردم نتایج این تئوری های اقتصادی، فرهنگی را به طور ملموس و عینی به چشم ببینند.
این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه و عرفان اسلامی ادامه داد: سیاستمدار فقط حرف نزند و اهل شعار نباشد. هم فعل فردی و نظر یعنی نیت خیر داشته باشد هم عمل و فعل جمعی اینکه در خدمت مردم باشد و باید شب و روزش را با این تئوریها و وعده هایی که به مردم می دهد به فکر عملی کردن آنها باشد و مردم به طور محسوس نتایج تئوریهای آنان را بچشند و لمس کنند. مردم تنها خوراک اقتصادی نمی خواهند بلکه خوراک فرهنگی و معنوی هم لازم دارند. ما برای فرهنگ و آموزش اخلاق و آموزش های دیگر ضروری مردم چه کرده ایم؟
این محقق و پژوهشگر حوزه فرهنگ و فلسفه در مورد اینکه امام علی(ع) می فرمایند که مردم به امراء و حاکمانشان شبیه تر هستند تا به پدران و مادران خود، بر این اساس چگونگی رفتار کنشگران در ساختارهای قدرت یکی از عوامل مهم و مؤثر بر رفتارهای فردی است این اهمیت چه الزاماتی را در مسئولان باید رقم بزند هم گفت: یک ضرب المثل آلمانی هم این حدیث را تأیید می کند می گوید مردم از حاکمان خود الگو و سر مشق می گیرند. از روی فکر مردم می شود فکر حاکمان را خواند. هر آینده ای که برای مردم رقم زده می شود آن آینده ای است که حاکمان برای مردم رقم زده اند. منتها نکته اینجاست که حاکمان دارای حقوقی هستند که مردم این حقوق و اختیارات را به آنها از سر انتخابی که کرده اند داده اند.
صابری اظهار داشت: این اختیارات در انجام وظیفه است نه در قدرت نمایی و دخل و تصرف در امور جامعه. این اختیارات برای آن است که مردم مسئولیت بیشتری به آنها داده اند به یک معنا بر اساس قانون وقتی مردم اختیارات و حقوقی را به حاکمان می دهند حاکمان به یک معنا مسئول تر نه قدرتمند تر در برابر وظایف سنگینی که در قبال مردم دارند می شوند. این وظایف سنگین عبارت است از اولاً جامعه پاک برای مردم به ارمغان آورند. جامعه پاکی که باید پر از اندیشمندان و عالمان و اهل فرهنگ باشد جامعه ای نباشد که عقیده و بیان در آن بسته باشد جامعه ای باشد که به همه علما و اندیشمندان احترام بگذارد و آنها برای تربیت و تعلیم مردم تلاش کنند.
این محقق و پژوهشگر حوزه عرفان اسلامی عنوان کرد: نکته دوم این است که فرهنگسازی شود. یعنی از عرفا، فلاسفه، علمای اخلاق دعوت کنیم که نظر خودشان را در مدارس، دانشگاه ها و پژوهشگاه ها بدهند. باید پروژه های مهمی را برای آموزش و تربیت جوانان اجرا کنیم. به وزارتخانه ها بدهیم تا آنها این پروژه ها را احیا کنند. پروژه های تربیتی در مدارس خیلی کاربرد دارند؛ از جمله پروژه های روانشناختی و اخلاقی. اینکه تجربه های زندگی را به صورت مفت و مجانی و نه به صورت تاوان سختی در اختیار جوانان بگذاریم. این تجربه های زندگی اخلاقی را در مدارس وارد کنیم زیرا مدارس تنها محیط درس خواندن و محفوظات نیست بلکه محل زندگی است منتها زندگی ای که فرد در آینده می خواهد داشته باشد.
وی تأکید کرد: تمام تجربیات زندگی را در مدرسه برای بچه هایمان فضا سازی کنیم برای مثال آنها را با مالیات، دموکراسی و حقوق اقتصادی و شهروندی خودشان و با وظایفی که یک فرد در جامعه دارد آشنا کنیم تا وقتی کودک وارد جامعه شد آنوقت دیگر ناهنجاری به خرج نمی دهد و جامعه ساخته می شود.
پایان پیام/
نظر شما