مسجد هدایت؛ پایگاه مبارزاتی و سنگر قرآنی آیت الله طالقانی

خبرگزاری شبستان: آیت‌الله طالقانی در طول سالیانی که مسجد هدایت را سنگر قرآنی و پایگاه مبارزاتی خود قرار داده بود، امامت جماعت مسجد را نیز بر عهده داشتند. از ویژگی‌های مهم مسجد هدایت که سایر مساجد فاقد آن بودند، این بود که امامت جماعت مسجد، منحصر به وی یا قشر خاصی نبود.

در شرایطی که رژیم شاه برای ایجاد بدبینی و تفرقه میان روحانیان و دانشگاهیان تلاش می‌کرد و به غیر روحانیان اجازه استفاده از مسجد و منبر و امامت جماعت داده نمی‌شد در مسجد هدایت در حضور و غیبت آیت‌الله طالقانی از افراد مؤمن و پرهیزگار و استادان و سخنوران نامی غیر روحانی برای امامت جماعت و سخنرانی دعوت می‌شد و خود وی نیز در صف نماز می‌ایستاد و به آنها اقتدا می‌کرد و پای صحبت‌شان می‌نشست و از سخنان‌شان بهره می‌برد. تنها به خاطر دیدگاه عمیق و روشنگرانه و شهامت وی بود که در مسجد نقش محوری یافته و مورد توجه اقشار مختلف جامعه به ویژه جوانان و روشنفکران بود.

به طور کلی مسجد هدایت با نام ایشان شناخته و عجین شده بود و هر جا ایشان حضور داشت آنجا مسجد هدایت بود. در غیر این صورت این مسجد مانند ده ‌ها مسجد دیگر در سطح تهران، مسجدی معمولی و بدون کارکردهای سیاسی- فرهنگی تلقی می‌شد.

محمدجواد رجاییان درباره نقش محوری آیت‌الله طالقانی در مسجد هدایت می‌گوید: مسجد هدایت مرکزی بود از نظر اخبار و اطلاعات. کسانی که با آقای طالقانی شب‌های جمعه می‌آمدند، صحبت می‌کردند و می‌رفتند و هر وقت آقای طالقانی نبود، واقعا ما می‌دیدیم که بچه‌ها می‌آمدند اما از آن ازدحام جمعیتی که در زمان حضور آقای طالقانی بود، دیگر خبری نبود. حضور طالقانی چیز دیگری بود.
 

محمدصادق قاضی طباطبایی درباره وضعیت مسجد هدایت در ایام تبعید آیت‌الله طالقانی می‌گوید: با تبعید آیت‌الله طالقانی، مسجد هدایت در عمل تعطیل شد. افرادی که به مسجد می‌رفتند، اگر آیت‌الله طالقانی نبود جاذبه‌ای برای رفتن به مسجد نداشتند. کسبه اطراف مسجد که نزدیک مسجد بودند، می‌رفتند. دیگران نیز برای اینکه مسجد هدایت بعد از آیت‌الله طالقانی خالی نماند به این مسجد می‌رفتند اما مشکل بود و جمعیت مراجعه‌کننده خیلی قلیل بود.

اهمیت مسجد هدایت به خاطر حضور آیت‌الله طالقانی و برگزاری جلسات تفسیری، سخنرانی‌ها، آموزش مذهبی و سازماندهی نیروها برای مبارزه بر ضد رژیم بود. آیت‌الله طالقانی بارها ممنوع‌المنبر می‌شد و نمی‌توانست سخنرانی کند اما حضور وی مغناطیسی بود که نیروهای بسیاری را به مسجد هدایت جذب می‌کرد. آن‌گاه که بنا به دلایلی نمی‌توانست سخنرانی کند، از روحانیون و افراد دیگری به مناسبت‌های مختلف دعوت به عمل می‌آورد که در آنجا سخنرانی کنند. ایشان زمانی که در تبعید و زندان بود، رژیم یا مسجد هدایت را تعطیل می‌کرد و یا کسان دیگری امامت جماعت مسجد را بر عهده می‌گرفتند. در چنین ایامی مسجد هدایت دیگر رونق اولیه را نداشت و خلوت بود. بعضی از منتخبان ایشان بعد از آیت‌الله طالقانی به طور معمول در مسجد هدایت امامت جماعت و سخنرانی‌ها را بر عهده داشتند.

پایان پیام/