مروری بر پرونده سیاه «شیمیایی» آمریکا پس از جنگ جهانی دوم

خبرگزاری شبستان: پس از ادعای استفاده دولت بشار اسد از سلاح های شیمیایی علیه مردم سوریه در حومه دمشق،قانونگذاران آمریکا دولت سوریه را متهم به نقض توافق بین المللی در پایان جنگ جهانی دوم کردند.
بر اساس این توافقنامه، استفاده از سلاح های شیمیایی در هر نوع از درگیری نظامی ممنوع است.
اکنون در جریان تحولات اخیر در سوریه،دولتمردان آمریکایی طوری از ممنوعیت استفاده از سلاح های شیمایی سخن می گویند که هر کس با مسائل جهانی آشنا نباشد،فکر می کند سلاح های شیمیایی از پایان جنگ جهانی دوم تا کنون درهیچ جا مورد استفاده قرار نگرفته است.
درست برعکس آنچه رهبران سیاسی آمریکا در دو هفته اخیر ترسیم کرده اند،این کشور از جنگ جهانی دوم تا کنون ید طولایی در گسترش،تولید و به کارگیری سلاح های شیمیایی هم علیه نیروهای نظامی و هم شهروندان و مردم عادی در داخل آمریکا و در سراسر جهان داشته است.
استفاده از مواد شیمیایی در داخل آمریکا:
در سال 2001 میلادی،وقایع نامه «سان فرانسیسکو» گزارش داد که در گذشته،فرانسیسکویی ها و دیگر آمریکایی ها حداقل سه بار قربانی تلاش های طراحی شده برای حفاظت ادعایی از شهروندان علیه حملات شده اند.
اولین مورد در سال 1950 میلادی است،پس از آنکه ارتش به طور پنهانی یک نوع میکروب به گفته آنها بی ضرر را در کل شهر سان فرانسیسکو اسپری کرد.
ارتش این کار را با استفاده از یک کشتی نیروی دریایی که تنها در خارج از «دروزاه طلایی» گشت می زد،انجام داد.
پخش این باکتری ها موجب بیمار شدن 11 نفر از اهالی سانفرانسیسکو شد که یکی از آنها بعدها جان خود را از دست داد.
پس از آن در سال های 1956 تا 1961،سازمان اطلاعات و جاسوسی آمریکا (سیا)،مامورانی را برای آزمایش تاثیرات داروهای مختل کننده کار مغز مانند LSD و نوعی داروی توهم زای تقلبی بر روی مردم در سان فرانسیسکو،میل ولی و دیگر شهرهای اطراف فرستاد.
این اقدام به طور سری و طبق برنامه اصلاحی تحت عنوان MK-ALTRA انجام شد.
بر اساس نتایج به دست آمده،بسیاری از قربانیاندچار توه شده بودند،بسیاری بیمار و حداقل دو نفر جان خود را از دست داده بودند.
علاوه بر این از سال 1944 تا 1974 میلادی هم صدها آزمایش سری در سان فرانسیسکو و دیگر شهرهای آمریکا از سوی وزارت دفاع و کمیسیون انرژی اتمی انجام شد که شهروندان بی خبر را در معرض دوزهای خطرناک رادیواکتیوی شامل تزریق های پلوتونیوم قرار داد.
با این پروژه های تحقیقاتی سری،ارتش و دیگر آژانس های فدرال آمریکا به ظاهر قصد داشتند دیوارهای دفاعی در برابر جنگ های بیولوژیکی و ارعاب های هسته ای ایجاد کنند.
همچنین در سال 1951 میلادی،آزمایش های نژادی از سوی محققان ارتش آمریکا انجام شد که در آن سیاهپوستان آمریکایی در معرض نوعی ماده شیمایی با عنوان Aspergillus fumigates قرار گرفتند تا مشخص شود که آیا انها نسبت به عفونت های ایجاد شده توسط این ارگانیسم ها حساس تر از اروپایی های سفیدپوست هستند یا نه.
استفاده بین المللی از سلاح های شیمیایی:

در طول جنگ دو کره در سال های 1950 تا 1953 میلادی،کره شمالی و چین،آمریکا را به استفاده از سلاح های میکروبی ساخته شده در سال 1974 میلادی متهم کردند.
در گزارش منتشر شده از سوی کمیسیون علمی بین المللی برای تحقیق در مورد حقایق جنگ میکروبی در کره و چین این طور نوشته شده بود:نیروی هوایی آمریکا در کره شمالی روش هایی بسیار مشابه با شیوه های استفاده شده در ژاپن در جنگ جهانی دوم را به کار گرفت.
گزارش این کمیسیون به تایید کارشناسان سوئدی،فرانسوی،ایتالیایی،برزیلی و روسی و همچنین دکتر ژوزف نیدهام،کارشناس انگلیسی در علوم چینی رسید.
همچنین در جنگ ویتنام در سال های 1955 تا 1975 میلادی،آمریکا از «ناپالم» و «عامل نارنجی» که مهمترین سلاح های شیمیایی این کشور در سال های 1967 تا 1972 بود،استفاده کرد.
واشنگتن در طول جنگ ویتنام بیش از 400 هزار تن «ناپالم» را بر روی مناطقی که عمدتا شهروندان در آن سکونت داشتند،پرتاب کرد.
همچنین آمریکا از «عامل نارنجی» برای فاسد کردن محصولات ومنابع آبی استفاده کرد.
هدف از این اقدام بیرون آوردن ویتنامی ها و آوردن آنها به مناطق تحت کنترل آمریکا بود.
واشنگتن حدود 73 میلیون لیتر عامل نارنجی،آبی،صورتی،بنفش و سبز را در ویتنام در سال های 1962 تا 1970 میلادی اسپری کرد.
حدود 24 درصد مناطق در معرض این مواد شیمیایی قرار گرفتند که منجر به تخریب پنج میلیون آکر از جنگل ها و حدود 500 هزار آکر از زمین های کشاورزی شد.
تحقیقات نشان می دهد که حدود سه هزار و 181 روستا نیز در معرض این ماده شیمیایی قرار گرفته و آسیب دیدند.
هلال احمر ویتنام اعلام کرد که بیش از چهار میلیون و 800 هزار مرگ و تولد 400 هزار نوزاد ناقص الخلقه از نتایج استفاده از عامل نارنجی در ویتنام بود.
آمریکا همچنین مسئول مستقیم و غیر مستقیم استفاده از سلاح های شیمیایی در عراق و تاثیر آن برنسل های مختلف در این کشور است.
حملات صدام حسین،دیکتاتور سابق عراق به حلبچه در سال 1988 میلادی با استفاده از گازهای شیمیایی که موجب کشته شدن حداقل پنج هزار شهروند کرد شد در ماه های پایانی جنگ ایران عراق انجام شد دولت ماگارت تاچر در انگلیس و ریگان در آمریکا از هدایتگران اصلی آن بودند.
آمریکا همچنین تشویق کننده صدام حسین در استفاده از سلاح های شیمیایی علیه ایران بود که بزرگ ترین استفاده از سلاح های شیمیایی در تاریخ محسوب می شود.
علاوه بر کردها،حداقل 20 هزار ایرانی نیز با سلاح های شیمیایی صدام که با حمایت کامل آمریکا انجام می شد،جان خود را از دست دادند.
در سال 1988 در جریان جنگ ایران و عراق،آمریکا از طریق تصاویر ماهواره ای متوجه شد که ایران در شرف دستیابی به یک امتیاز استراتژیک با نفوذ در دیوار دفاعی عراق است.
مقامات اطلاعاتی واشنگتن ارتش عراق را از محل نیروهای ایرانی برای انجام این عملیات آگاه کردند در حالی که کاملا آگاه بودند صدام با استفاده از مواد شیمیایی شامل گاز سارین به آنها حمله می کند.
علاوه بر حمایت از استفاده عراق از سلاح های شیمیایی ،خود آمریکا در سال های جنگ در عراق از فسفر سفید،ناپالم و اورانیوم غنی شده استفاده کرد.
بر اساس تحقیقات اخیر،فلوجه اکنون دارای بیشترین میزان سرطان،لوکیمی است که حتی ازمیزان این بیماری ها بر اثر حملات اتمی در هیورشیما و ناکازاکی در سال 1945 نیز بیشتر است.
آمریکا در سال 2004 از فسفر سفید در حمله به عراق استفاده کرد که اثر سوزانندگی آن به داخل پوست و استخوان نیز نفوذ می کند.
لیستی که در بالا به آن اشاره شد تنها بخشی از جنایات آمریکا در حق بشریت با استفاده از سلاح های شیمیایی یا میکروبی است.