خبرگزاری شبستان: باتوجه به اینکه ریشه اصلی تفکر مهدویت در قرآن در بیش از یکصد آیه بیان شده است، لزوم توجه به آیات مهدوی بیش از پیش احساس می شود، درحالی که در تفسیر این آیات، روایات فراوانی بر پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) نقل شده است که بنابر آنها، حکومت امام مهدی(ع) در آخرالزمان همان حکومت مستضعفان و صالحانی است که در قرآن به آن بشارت داده شده است.
تفسیر مهدوی آیه 105 سوره انبیا به کارشناسی حجت الاسلام علی محمدباقی.
وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿105﴾
و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد (105)
"کتبنا" به عنوان اولیه واژه به معنای سنت قطعی الهی است، همان سنتی که تغییر و تبدیل در آن نیست و باید به دست بشر رقم بخورد، اصل سنت قطعی است ولی زمان وقوعش به دست ماست. قرآن می فرماید: خداوند سنت های شما را طبق اعمال شما رقم می زند.
در این آیه آمده است: ما در زبور این مطلب را نوشتیم، در لغت به هر نوع نوشته و کتابی زبور گفته می شود به همین دلیل برخی از مفسران گفته اند این زبور همه کتب آسمانی را شامل می شود، برخی معتقدند که این زبور فقط به معنای قرآن آمده است و گروهی هم بر این عقیده اند کتاب داوود است که این کتاب بعد از تورات نازل شده است.
در حال حاضر نیز در 5 مورد از مضامین در کتاب زبور مردان صالح وارثان زمین خواهند شد که این نظر آخر صحیح تر است.
واژه "ذکر" در این آیه به اعتقاد برخی از مفسرین به معنای تورات آمده است برخی نیز به معنای قرآن گرفته اند و برخی به معنای لوح محفوظ که در حقیقت همان کتاب آسمانی است که در نزد خدا می باشد و ظاهراً از این معانی قرآن صحیح است. چون جامع همه کتب آسمانی است و با لوح محفوظ یکسان است.
امام صادق(ع) در روایتی در معنای زبور می فرماید: ذکر نزد خداوند است و زبور آن چیزی است که به داوود نازل شد، امام در ادامه فرمود: هر کتابی که ازسوی خدا نازل شد نزد اهل علم است و ما آن اهل علم هستیم و کتاب نزد ماست پس اهل بیت وارث تمام انبیا هستند.
قرآن می فرماید: ما در زبور گفتیم "من بعد الذکر" در سوالی می آید اگر منظور از زبور کتاب داوود است، قرآن که بعد از کتاب داوود آمده که باید گفت این بعدیت زمانی نیست بلکه رتبه ای است، زبور در ارزش کتابی بعد از قرآن آمده است، برخی معتقدند این "من بعد" به معنای علاوه بر است که همانطور که در زبور گفتیم در قرآن هم گفتیم زمین به بندگان صالح به ارث می رسد.
وراثت زمین به معنای سلطنت بر منافع، از دیگران به صالحان منتقل می شود و برکات زمین مختص ایشان خواهد شد این برکات دنیایی است که برمی گردد به تمتع و بهره مندی صالحان از حیات دنیوی.
قرآن می فرماید: به زودی زمین از لوث شرک و گناه پاک می شود، چون قرار است که صالحان از حیات دنیایی لذت ببرند که این لذت معنوی و حیات طیبه است نه لذتی که اهل شرکت از دنیا لذت می برند.
این برکات اخروی به معنای مقام قربی است که در دنیا برای خود کسب کرده اند چون این مقامات نیز از برکات حیات زمینی است هر چند خودش نعیم آخرت می باشد.
علامه طباطبایی(ره) معتقد است که این آیه به تنهایی در قرآن نیامده و از آیه 92 تا 105 انبیاء آیات پیوسته با هم یک مفهوم را دارند که قرآن می فرماید ما بشر را به سوی دین واحد دعوت کرده ایم لیکن ایشان در دین اختلاف کرده اند اما بندگان صالح در دنیا زمین را به وراثت مالک می شوند به غیر از بندگان غیرصالح و در آخرت هم سعیشان مشکور و عملشان مکتوب خواهد شد.
دین واحد در عرصه های مختلف بر بشر نازل شد و در هر عرصه ای با توجه به ظرفیت بشر مقداری از این دین نازل شد ولی در زمان پیامبر اسلام با امامتی که بعد از او بود دین صورت کامل آمد.
اما بشر در این دین اختلاف کردند و کسانی که به دین واحد اعتقاد پیدا کردند آن را با چنگ و دندان حفظ نمودند، در زمان پیامبر(ص) این دین را تبیین و تشریح نموده اند. اینها کسانی هستند که وارث زمین خواهند شد به خلافت زمین خواهند رسید و زمین را به آن هدفی که از خلقتش داشته، خواهند رساند؛ آن هدف عبودیت کامل است، این افراد اصحاب مهدی در آخرالزمان هستند.
از این آیه متوجه می شویم دین از سیاست هرگز جدا نیست؛ چرا که قرآن می فرماید: حکومت به صالحان خواهد رسید و اگر هم تاکنون نرسیده در غیر جای خودش قرار گرفته و انسان های متدین باید در راس حکومت باشند نه هر انسان فاسد و جباری.
پایان پیام/
نظر شما