به گزارش خبرگزاری شبستان، جمعیت نسبتا زیادی امروز - پنجشنبه - برای بدرقه ابدی شهنواز تار ایران به سوی قطعه هنرمندان در مقابل تالار وحدت حاضر شده بودند و تجمع زیاد، آیین تشییع را دچار مشکل کرد.
سید عباس سجادی که اجرای برنامه را برعهده داشت، از مردم درخواست کرد تا کمی با خانواده عزادار همکاری کرده و مسیر را خلوت کنند، اما جمعیت زیاد تا حدی برنامه را به تعویق انداخت.
سجادی در سخنانی مطرح کرد: خداوند در این غم بزرگ به اهالی موسیقی اعطای صبر کند. بی‌تردید جایگاه جناب استاد جلیل شهناز بر هیچ‌کس پوشیده نیست، چرا که او هنرمندی است که با ظهور و ورود از مکتب اصفهان، زبانی نو از موسیقی اصفهان را ارائه داد.
سپس حسین علیزاده در سخنانی اظهار کرد: باید گفت که تمام مردم ایران از این رویداد متاثر شده‌اند و ما اینجا جمع شده‌ایم که جاودانگی شهناز را یادآور شویم. شهناز کسی نیست که از بین ما برود.
نوازنده پیشکسوت تار و سه‌تار اضافه کرد: در کشور عزیز ما کسانی هستند که با استاد شهناز خاطره دارند و زندگی‌شان با او گره خورده است. شهناز از با ارزش‌ترین هنرمندان میان ما بود و الهام‌بخش زندگی محسوب می‌شد.
وی افزود: ما احساس خوبی داریم و فکر می‌کنیم که اوضاع موسیقی بهتر می‌شود. انتظار داریم این اساتید که از بین ما می‌روند، تلنگری باشد برای مسئولین که درک بهتری از این اساتید داشته باشند.
علیزاده یادآور شد: شهناز چهره‌ای است که نمی‌توان به راحتی از کنارش گذشت و به مسئولین می‌گویم که ای کاش عکس‌العمل بهتری نسبت به این موضوع داشتیم. مسئولان باید برای شهناز بیشتر از این‌ها واکنش نشان می‌دادند. بی‌توجهی به هنرمندان موسیقی از عدم درک نشات می‌گیرد. ما با هنر شهناز زنده‌ایم و او بین ما خواهد بود.
سپس فرهاد فخر‌الدینی برای سخنرانی حاضر شد و گفت: به نام بزرگان هنر و به نام کسانی که سوختند و ساختند تا هنر این مملکت را شعله‌ور نگه دارند.
رهبر سابق ارکستر ملی ایران با بیان تسلیت افزود: بدون شک استاد جلیل شهناز یکی از چهره‌های درخشان موسیقی ماست. او گنجینه‌ای گران‌بها از موسیقی ردیف ایران را در دل داشت.
فخر‌الدینی افزود: بی‌دلیل نیست که موسیقی ایران این همه غم‌گین است، این پا برجا بودن موسیقی را مدیون هنرمندان بزرگی چون شهناز هستیم. ما دقیقا نمی‌دانیم که موسیقی از چه کسی به ما ارث رسیده است؛ چرا که همچون ادبیات پشتوانه‌ای مثل حافظ، فردوسی، سعدی، نظامی و ... ندارد.
وی در همین رابطه گفت: این گنیجنه عظیم در دل هنرمندان واقعی مملکت که عاشقانه دنبال موسیقی بوده‌اند، نسل به نسل به ما رسیده است. میرزا عبدالله، درویش‌خان، علی‌نقی وزیری و ... از این جمله هستند.
رهبر ارکستر مهرنوازان در بخش دیگری از سخنانش گفت: اکنون جلیل شهناز اینگونه شما را دور یکدیگر جمع کرده است. او گنجینه عظیمی است که با پاسداری این موسیقی را حفظ کرده است. مضراب او بر روی هر نت از ردیف موسیقی نشان از عشق دارد. بی‌دلیل نیست که ساز شهناز بر دل شما می‌نشیند چون راه عاشقی را پیموده است.
این هنرمند همچنین اظهار کرد: ای کاش قدر این هنرمندان را بیش از این می‌دانستند. مردم ما هنوز ساز شهناز را به خاطر دارند و با آن آشنا هستند. اما چهره او را کمتر دیده‌اند، چون مسئولان در نشان دادن چهره هنرمندان مضایقه می‌کنند.
در بخش دیگری از این مراسم استاد آواز ایران در سخنانی گفت: از شما عزیزان که اینگونه با عشق و دلتان پیکر این استاد را بدرقه کردید، سپاسگزاری می‌کنم.
محمدرضا شجریان با تسلیت این رویداد تاسف برانگیز اضافه کرد: از شما درخواست می‌کنم که تا پایان مراسم خاکسپاری در کنار استاد جلیل شهناز باشید تا همه ببینند که مردم به هنرمندان کشورشان پایبند هستند. البته خودم از حضور تا پایان مراسم صرف‌نظر می‌کنم، چرا که احساس می‌کنم نظم مراسم به هم می‌خورد.
سپس محمد موسوی - نوازنده پیشکسوت نی - در کنار شجریان قرار گرفت و استاد آواز ایران نیز قطعه‌ای را با مطلع «یاران موافق همه از دست شدند» خواند.
بخش دیگری از مراسم تشییع پیکر جلیل شهناز به سخنرانی علی‌اصغر شاه‌زیدی اختصاص داشت. این هنرمند پیشکسوت اصفهانی در سخنانی گفت: متاسفانه خیلی‌ها در این چند سال گذشته نسبت به شهناز کم لطفی کردند.
او ادامه داد: سال‌ها پیش خیلی‌ها افتخار می‌کردند که در کنار شهناز باشند، با او عکس بگیرند و ... اما در چند سال اخیر بسیاری از آن آقایان که به کنار شهناز بودن افتخار می‌کردند، هیچ یادی از او نکردند.
شاه‌زیدی تاکید کرد: وقتی که او خداوندگار تار بود، در کنارش بودند و در کنارش عکس گرفتند؛ اما وقتی بیمار شد از او دست‌گیری نکردند.
همچنین کیومرث شهناز - فرزند این هنرمند مرحوم - نیز از مردم برای حضور در مراسم تشکر کرد و گفت: ممنون از شما که به اینجا آمدید و دل ما و دل اهل هنر را شاد کردید. اما باید این موضوع را هم در نظر داشت که قدر هنرمندان را قبل از مر‌گ‌شان بدانیم.
پایان پیام/
نظر شما