انتقام از قاتلان امام حسین(ع) یکی از اقدامات حضرت ولی عصر(عج)

خبرگزاری شبستان: در سیزدهمین شماره از سلسله یادداشت های "یک آیه یک حدیث از مهدویت" به قلم حجت الاسلام مرتضی عبدی، پژوهشگر پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی به بررسی موضوع اقدامات حضرت مهدی(عج) و انتقام از قاتلان اباعبدالله می پردازیم.

 
اقدامات حضرت مهدی(عج)؛ انتقام از قاتلان امام حسین(ع)

آیه: "وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ: و چون از شما پیمان محکم گرفتیم که: "خون همدیگر را مریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید" سپس [به این پیمان‏] اقرار کردید و خود گواهید. (بقره: 84)

روایت: "قَال‏ [الْإِمَام‏ الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ (ع)] فقال رسول الله(ص) لَمَّا نَزَلَتْ Gوَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْF[1] الْآیَةَ فِی الْیَهُودِ أَیِ الَّذِینَ نَقَضُوا عَهْدَ اللَّهِ وَ کَذَّبُوا رُسُلَ اللَّهِ وَ قَتَلُوا أَوْلِیَاءَ اللَّهِ أَ فَلَا أُنَبِّئُکُمْ به من یُضَاهِیهِمْ مِنْ یَهُودِ هَذِهِ الْأُمَّةِ قَالُوا بَلَی یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ قَوْمٌ مِنْ أُمَّتِی یَنْتَحِلُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِی یَقْتُلُونَ أَفَاضِلَ ذُرِّیَّتِی وَ أَطَایِبَ أُرُومَتِی وَ یُبَدِّلُونَ شَرِیعَتِی وَ سُنَّتِی وَ یَقْتُلُونَ وَلَدَیَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ کَمَا قَتَلَ أَسْلَافُ الْیَهُودِ زَکَرِیَّا وَ یَحْیَی أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ یَلْعَنُهُمْ کَمَا لَعَنَهُمْ وَ یَبْعَثُ عَلَی بَقَایَا ذَرَارِیِّهِمْ قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ هَادِیاً مَهْدِیّاً مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ یُحْرِقُهُمْ بِسُیُوفِ أَوْلِیَائِهِ إِلَی نَارِ جَهَنَّمَ أَلَا وَ لَعَنَ اللَّهُ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ(ع) وَ مُحِبِّیهِمْ وَ نَاصِرِیهِمْ وَ السَّاکِتِینَ عَنْ لَعْنِهِمْ مِنْ غَیْرِ تَقِیَّةٍ یُسْکِتُهُمْ أَلَا وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی الْبَاکِینَ عَلَی الْحُسَیْنِ رَحْمَةً وَ شَفَقَةً وَ اللَّاعِنِینَ لِأَعْدَائِهِمْ وَ الْمُمْتَلِئِینَ عَلَیْهِمْ غَیْظاً وَ حَنَقاً أَلَا وَ إِنَّ الرَّاضِینَ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ شُرَکَاءُ قَتَلَتِهِ أَلَا وَ إِنَّ قَتَلَتَهُ وَ أَعْوَانَهُمْ وَ أَشْیَاعَهُمْ وَ الْمُقْتَدِینَ بِهِمْ بِرَاءٌ مِنْ دِینِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَیَأْمُرُ مَلَائِکَتَهُ الْمُقَرَّبِینَ أَنْ یَتَلَقَّوْا دُمُوعَهُمُ الْمَصْبُوبَةَ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ إِلَی الْخُزَّانِ فِی الْجِنَانِ فَیَمْزُجُوهَا بِمَاءِ الْحَیَوَانِ فَتَزِیدُ عُذُوبَتُهَا وَ طِیبُهَا أَلْفَ ضِعْفِهَا وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَیَتَلَقَّوْنَ دُمُوعَ الْفَرِحِینَ الضَّاحِکِینَ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ یَتَلَقَّوْنَهَا فِی الْهَاوِیَةِ وَ یَمْزُجُونَهَا بِحَمِیمِهَا وَ صَدِیدِهَا وَ غَسَّاقِهَا وَ غِسْلِینِهَا فَیَزِیدُ فِی شِدَّةِ حَرَارَتِهَا وَ عَظِیمِ عَذَابِهَا أَلْفَ ضِعْفِهَا یُشَدِّدُ بِهَا عَلَی الْمَنْقُولِینَ إِلَیْهَا مِنْ أَعْدَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ عَذَابَهُمْ .»: امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: پیامبر اعظم اسلام(ص) فرمود: این آیه "و چون از شما پیمان محکم گرفتیم که: خون همدیگر را مریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید." در شأن آن یهودیانی نازل شد، که عهد و پیمان خدا را شکستند، پیامبران خدا را تکذیب نمودند، اولیای خدا را شهید کردند.

سپس حضرت رسول(ص) فرمود: آیا می‌خواهید شما را از یهودیان این امت که شبیه به آن یهودیان هستند، آگاه کنم؟ گفتند: آری یا رسول اللَّه(ص) فرمود: گروهی از امت من می‌باشند، که خود را از امت من می‌دانند و مع ذلک با فضیلت‏ترین ذریه مرا شهید می‏کنند، پاکیزه‏ترین نسل مرا به قتل می‌رسانند، شریعت و سنت مرا تغییر می‌دهند، حسن و حسین 8 مرا شهید می‏نمایند، همان‌طور که گذشتگان یهود "زکریا و یحیی بن زکریا" را کشتند! آگاه باشید همان‌طور که خدا قاتلین حضرت زکریا(ع) را لعنت کرد، قاتل‏های حسن و حسین(ع) را نیز لعنت خواهد نمود.

خدای توانا قبل از روز قیامت یک هادی و مهدی [یعنی حضرت صاحب الزمان] را از اولاد حسین مظلوم برای فرزندان آنان مبعوث خواهد کرد، تا آنان را به وسیله شمشیرهای دوستانش به آتش جهنم بسوزاند.

آگاه باشید! که خدا قاتل‏های حسین را با آن افرادی که آنان را دوست داشته باشند و یاور ایشان باشند و افرادی که بدون تقیه از لعن بر آنان خودداری نمایند، لعنت کرده است.

آگاه باشید! که خدا بر گریه‏کنندگان امام حسین(ع) و اشخاصی که دشمنان او را لعنت کنند و افرادی که قلبشان از غیظ و غضب بر آنان پر باشد، صلوات و رحمت می‌فرستد.

آگاه باشید! افرادی که به قتل حسین(ع) راضی باشند، در قتل آن حضرت شریک خواهند بود.

آگاه باشید! که قاتلین امام حسین(ع) و یاران و تابعان ایشان و اشخاصی که از آنان پیروی نمودند؛ از دین خدا بیزارند.

خدای مهربان به ملائکه مقرب خود دستور می‌دهد، آن اشک‌هایی را که در عزای امام حسین(ع) ریخته می‏شود، به خازن‌های بهشت دهند، تا آنها را با آب حیات ممزوج نمایند و گوارایی آب حیات بدین وسیله هزار برابر آن خواهد شد.

ملائکه اشک افرادی را که برای خوش‌حال و خندان شدن از قتل امام حسین(ع) می‌ریزند؛ در جهنم می‌برند و آنها را به آب جوش و صدید و غساق و غسلین[2] آن ممزوج می‌کنند، تا حرارت آن بیشتر و عذاب آن هزار برابر شدیدتر گردد و دشمنان آل محمّد(ص)؛ که در جهنم هستند؛ به وسیله آن معذب شوند.

انتقام

یکی از اقدامات حضرت مبحث انتقام آن حضرت و اینکه از چه کسانی حضرت انتقام می‌گیرد؛ است لذا یکی از القاب حضرت در روایات، "منتقم" به معنای انتقام‌گیرنده است؛ چنانچه در حدیث آمده است: "انا بقیت الله فی ارضه و المنتقم من اعدائه": من باقیمانده خدا در روی زمین و انتقام‌گیرنده از دشمنان او هستم".[3] در دعای ندبه نیز می‌گوییم: "این الطالب بذحول الانبیاء و انباء الانبیاء و این الطالب بدم المقتول بکربلاء". از این جمله این‌گونه استفاده می­شود که حضرت، خون تمام انبیاء و ابناء آن‌ها را مطالبه می­کند؛ از هابیل تا اجداد طیبین خود.

امام صادق(ع) نیز فرموده‌اند: "چون حسین بن علی(ع)به شهادت رسید، فرشتگان الهی ضجه سردادند و گفتند:‌ پروردگارا! با حسین چنین شد! درحالی که او صفی تو و از فرزندان پیامبرت است! پس خداوند نور قائم(عج) را به آنان نشان داد و فرمود: به وسیله این [شخص] انتقام او را خواهم گرفت".[4]

البته در پاره­ای از روایات نیز آن حضرت را انتقام‌گیرنده خون تمامی امامان: و مظلومان برشمرده­اند.[5] [6]

2ـ ذکر روایت در ذیل آیه دلال بر صحت آن روایت نیست و نیاز به توضیح بیشتر درباره دارد؛ ولی بنای ما به اختصار است. البته پژوهشگران و کاربران محترم می­توانند نکته، نظرات، نقد وپیشنهاد خود را به آدرس ما بفرستند؛ تا بر غنای و کیفیت مباحث افزوه گردد.

پی نوشت ها:

تفسیر الإمام ‏العسکری؛ ص 368، ح 258.

بحار الأنوار، ج 44، ص 304، باب 36، ح 17.

تفسیر الصافی؛ ج 1، ص 138، قال رسول الله(ص) .

البرهان فی تفسیر القرآن؛ ج 1، ص 269-267، ح 543.

[1] . بقره: 84.

[2] . صدید: چرکى که با خون آلوده باشد. غساق: چرک. غسلین: چرک.

[3] . صدوق؛ کمال الدین و تمام‌النعمة؛ ج2، ص342، ح1.

[4] . کلینی؛ کافی؛ ج1، ص 465،‌ ح6: شیخ طوسی؛ امالی؛ ج2، ص 33.

[5] . نعمانی؛ الغیبة؛ ص140، ح1: کلینی؛ کافی؛ ج2، ص 8، ح1.

[6] . عبدی، مرتضی، موعود راستین، ص 87 ـ 88.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

پایان پیام/