حجت الاسلام علی عباسی، معاون تهذیب و تبلیغ حوزه علمیه قزوین در گفتگو با خبرنگار شبستان بیان کرد: لفظ احتکار در روایت به صورت "الاحتکار و المحتکر" آورده شده است و این کلمات در روایات، اصطلاح خاص روایی هستند و شامل هرگونه انبار کردن نمی شوند.
وی ادامه داد: افرادی که در بازار فعالیت می کنند، کالاهای خود را انبار می کنند که ممکن است یک سال نیز کالا در انبارشان باقی مانده و به تدریج آن کالا را در فروشگاه عرضه کنند، این موضوع مصداق احتکار نبوده و به این شخص نیز محتکر گفته نمی شود چراکه در این صورت بسیاری از کارهای اقتصادی و مالی که در بازار صورت می گیرد، زیر سوال می رود.
معاون تهذیب و تبلیغ حوزه علمیه قزوین افزود: در فقه اسلامی احتکار این گونه تعریف شده است ذخیره کردن کالا به منظور افزایش قیمت، در صورتی که مردم نیاز جدی به آن کالا داشته باشند و برای اثبات احتکار هر سه مقوله مذکور باید صورت گرفته باشد که در این صورت مصداق احتکار بوده و حرام است.
وی اضافه کرد: متاسفانه در سال های اخیر نیز شاهد برخی از انبارکردن کالاها بوده ایم که مصداق احتکار است به طوری که کالایی در بازار کمیاب می شد، افزایش قیمت آن کالا در بازار صورت می گرفت و جامعه تحت فشار قرار می گرفت که پس از نظارت نیروی انتظامی و مسئولان ناظر بر این امر، انبارهایی کشف می شد که همان کالا در این انبارها وجود داشت.
حجت الاسلام عباسی تأکید کرد: همین عمل احتکار موجب کمیاب شدن کالا و در نتیجه افزایش قیمت می شود و این عمل در فقه اسلامی و روایات حرام اعلام شده است.
معاون تهذیب و تبلیغ حوزه علمیه قزوین تصریح کرد: در روایات برای محتکران عذاب الهی در نظر گرفته شده است چراکه محتکران تلاش می کنند تا از جامعه به نفع و منفعت شخصی خود استفاده کنند، محتکر کسی است که جامعه، مردم و اقتصاد جامعه را پلی برای ترقی شخصی خود قرار می دهد و به نوعی از جامعه و شرایط مردم سودجویی و سوء استفاده می کند تا که خود تقویت شده و رشد پیدا کند.
وی عنوان کرد: در شخص محتکر نوعی خودخواهی وجود دارد و این در صورتی است که انسان باید سرمایه خود را در راستای منافع اجتماعی صرف کند ولی محتکر فرد سودجویی است که از سرمایه اجتماع استفاده می کند تا خود به منافعی دست یابد.
حجت الاسلام عباسی افزود: در زمان ائمه اطهار (ع) و پیامبران الهی نیز مبارزه با احتکار وجود داشته است ولی به دلیل اینکه وارد این مقوله ها شدن به صورت شخصی صورت نمی گیرد و در زمان ائمه اطهار (ع) حکومتی تشکیل نشده بود، کمتر شاهد برخورد این بزرگواران با این گونه مقوله های اجتماعی هستیم.
وی توضیح داد: البته تنها در زمان امیرالمومنین علی (ع) حکومتی تشکیل شد که مدت آن نیز کمتر از پنج سال بود و ایشان در این مدت به مبارزه با گروه های قاسطین، مارقین و ناکثین پرداختند و فرصت اینکه کارهای اقتصادی انجام دهند، آن چنان وجود نداشت؛ ولی در سیره امیرالمومنین علی (ع) وجود دارد که ایشان در مدت کوتاه حکومت شان، برای تنظیم بازار و گاهی برای جلوگیری از تخلفات، خود در بازار تردد می کرده و از منکرات اجتماع بازار جلوگیری می کردند.
معاون تهذیب و تبلیغ حوزه علمیه قزوین اضافه کرد: در گذشته مسجد محلی برای قوه قضائیه، قوه مقننه، قوه مجریه و پادگان نظامی بوده و بیشتر کارهای مردم در مسجد انجام می شد و حاکم و والی آن عصر و دوره نیز می توانست به این صورت بر روند فعالیت های بازار نظارت کند.
وی یادآور شد: در حال حاضر با تشکیلات حکومتی که امروز وجود دارد، باید نیروی انتظامی و یا برخی ارگان ها که برای تنظیم بازار و نظارت بر کالاها هستند این کار را برعهده گیرند.
حجت الاسلام عباسی گفت: امروزه پنهان کردن کالاهایی نظیر روغن و غیره در انبارها برای افزایش قیمت، مصداق احتکار است چراکه مردم نیاز جدی به این کالا دارند و در این حین افرادی برای سودجویی از اوضاع جامعه و برای منافع شخصی خود، دست به چنین اعمالی زده اند که مسئولان و متولیان امر باید در این عرصه وارد شوند و با محتکران مبارزه کنند.
پایان پیام/
نظر شما