مساجد مخصوص خدا است پس نباید با خدا احدی غیر او را پرستش کنید

خبرگزاری شبستان: مسجد پایگاه اجتماع مردم و زمینه‌ساز ایجاد وحدت و همبستگی هرچه بهتر و بیشتر در میان اقشار مختلف اسلامی و دیدار با همدیگر در هر صبح و شام است از آن رو پیامبر(ص) شخصاً دستور می‌دهند که قبرشان را در داخل مسجد قرار دهند.

با برسی تاریخ می‌توان نتیجه گرفت، همه مذاهب الهی و آسمانی و بسیاری از مکتب‌های بشری که تکیه‌گاه اجتماعی داشته‌اند، انتخاب و تعیین مکانی را به عنوان یک پایگاه ویژه جهت انجام برنامه‌ها و مراسم ویژه خود لازم دانسته و وجود آن را برای پیروان خود امری مسلم و ضروری تلقی کرده‌اند و در صورت نداشتن چنین پایگاهی خود را ضعیف و بی‌‌تکیه‌گاه و شکست ‌خورده و پیروان خود را بدون تکیه‌گاه و پراکنده می‌پنداشتند. بر این اساس می‌بینیم حتی بت‌پرستان نیز پایگاهی برای خود انتخاب کرده و بت‌‌های خود را در آن محل ویژه جمع می‌کردند و برای انجام مراسم ویژه خود نظیر پرستش، نذر، دعا، مدیحه‌سرایی و خواندن اشعار به آنجا می‌رفتند.

مسیحیان به کلیسا یا کلیسه و یهودیان به کنیسه یا کنیسا و زرتشتیان به آتشکده که پرستشگاه آنان است می‌رفتند. گوشه‌گیران و زاهدان نصاری که آن‌ها را راهبان نیز می‌گویند به صومعه و دراویش و متصوفه در مکانی به نام خانقاه یا خانقه گردهم جمع می‌شدند.

از آنجایی که اسلام مکتبی جهانی و جاودانی است و داعیه هدایت و رهبری بشریت را دارد، از ضرورت وجود یک مکان مشخص و پایگاه استوار در رابطه با عرضه قوانین خود و تعلیم و ارشاد مردم در تشکیل نظام اجتماعی عادلانه، غافل نمانده و لزوم بنا آن را به همه مردم و پیروان خود ابلاغ کرده است. این پایگاه که از مظاهر شکوه و عظمت اسلام به حساب می‌آید، مسجد نام دارد. نامی که نمودار عبودیت و بندگی انسان در برابر خدا است.

کلمه مسجد حدود 28 مورد در قرآن کریم ذکر شده، 22 بار به صورت مفرد، مسجد و شش بار به صورت جمع مساجد. آن 22 موردی که مفرد آمده، 15 موردش مقید به قید الحرام است که مراد از همه آن‌ها همان مسجد ویژه و معروف و مقدس مسجدالحرام در مکه است و یک مورد هم مقید به قید الاقصی که مراد از آن اولین قبله‌گاه مسلمانان مسجدالاقصی در بیت‌المقدس است. یک مورد دیگر به قید اضطرار مقید شده که مقصود همان مسجد معروف «ضرار» است که به‌ دست منافقان در مدینه ساخته شده بود.

بنابراین حکمه مسجد به صورت مفرد از 22 مورد، 17 موردش در قرآن کریم مقید به این سه قیدی که بیان شد، الحرام، الاقصی، ضرار و پنج موردش به صورت مطلق و بدون قید آمده، اما کلمه مساجد که شش مورد از قرآن مجید به چشم می‌خورد و سه مورد از آن نیز مقید اما به قید الله، به این عبارت مساجدالله و سه مورد دیگر به‌طور مطلق بیان شده است.

مسجد پایگاهی برای عبادت و پرستش است و خداوند تبارک و تعالی به جهت اهمیت و فضیلت مساجد بر دیگر مکان‌ها، مساجد را به خود نسبت داده و از آن خویش دانسته است. درسوره جن آیه 18 آمده: «و أن المساجد لله فلاتدعوا مع الله أحداً»، (و مساجد مخصوص خدا است پس نباید با خدا احدی غیر او را پرستش کنید).

داستان مسجد ضرار درسی است برای مسلمانان در سراسر تاریخ که مسلمان هرگز نباید ظاهربین باشند، مسلمان کسی است که منافق را در هر مکان، لباس و چهره بشناسد، حتی اگر در چهره دین و مذهب و در لباس طرفداری از قرآن کریم و مسجد بوده باشد. استفاده از مذهب بر ضد مذهب همواره راه و رسم استعمارگران و دستگاههای جبار و منافقان است. مسلمان باید هوشیار، آگاه و واقع‌بین، آینده‌نگر و اهل تجزیه و تحلیل در مسائل اجتماعی باشد.

از این رو برای رفتن به مسجد قرآن کریم آدابی را بیان می‌دارد از آن جمله در سوره اعراف آیه 31 آمده (بی‌شک مراد از زینت تنها آراسته بودن به امور ظاهری نیست، بلکه باید گفت، زینت آراسته شدن به فضائل معنوی مانند اخلاص و یاد خدا و حقیقت بندگی است، قلب انسان مسجدی بایستی آراسته به طهارت و پاکی بوده و از شرک و ریا و اعتقادات نادرست به دور باشد) و همچنین در هنگام اعتکاف در مساجد، مردان را از مباشرت با زنان منع می‌کند در سوره بقره آیه 187 «ولاتباشرو هن وانتم عاکفون فی المساجد تلک حدودالله فلا تقربوها کذلک یبین الله آیاته للناس لعلهم یتقون» ( و با زنان هنگام اعتکاف در مساجد مباشرت می کنید این احکام حدود دین خداست، زن‌ها را در آن راه مخالفت مپوشید خدا اینگونه آیات خود را برای مردم بیان فرماید تا باشد که پرهیزگار شوند).

بیان این آداب حاکی از قداست و احترام مسجد از دیدگاه قرآن کریم است. مسجد در عرف قرآن کریم عبادتگاهی برای ذکر خداست. قرآن کریم این تعبیر را درباره اصحاب کهف استعمال کرده و موحدین را متصدی ساختن مسجد در کنار مدفن آنان قرار می‌دهد. همچنین در سوره کهف آیه 21 آورده است «وکذلک أعثرنا علیهم لیعلموا أن و عدالله حق وأن الساعه لاریب فیهااذ یتنازعون بینهم أمرهم فقالوا ابنوا علیهم بنیانا ربهم أعلم بهم قال الذین غلبواعلی أمرهم لنتخذن علیهم مسجدا» (و باز ما مردم را بر حال اصحاب کهف آگاه کردیم تا خلق بدانند که وعده خدا به حق بوده و ساعت قیامت البته بی‌هیچ شک خواهد آمد تا مردمی که میانشان تنازع و خلاف در امر آنها بود. پس با این همه بعضی گفتند باید گرد آنها حصار و بنایی بسازیم خدا به احوال آنها آگاه‌تر است و آنان که بر واقع احوال آنها ظفر و اطلاع یافتند گفتند البته برایشان مسجدی بنا کنیم).

در واقع این آیه دلیل بر جواز ساختن مسجد و خواندن نماز در کنار قبور است. همچنین از این آیه درمی‌یابیم که ساختن مسجد بر مزار اولیای خدا ریشه قرآنی دارد، در واقع آثار مقدس باید در مکان‌های مقدس باشد. مسجد در کنار غار اصحاب کهف ارزش بیشتری دارد و باید از هر فرصتی برای ترویج دین استفاده کرد، همچنان که می‌بینیم پیامبر(ص) شخصاً دستور می‌دهد که قبرش را در داخل مسجد قرار دهند اما از نظر قرآن کریم هر مسجدی دارای ارزش و قداست نیست.

قرآن کریم نمونه‌ای از این مساجد را در سوره توبه آیه 107 آورده است «والذین اتخذوا مسجداً ضراراً و کفراً و تفریقاً بین المومنین و إرصاداً لمن حارب الله ورسوله من قبل ولیحلفن إن أردنا الاالحسنی والله یشهدانهم لکاذبون». (آن مردم منافقی که مسجدی برای زیان به اسلام برپا کردند و مقصودشان کفر، عناد، تفرقه کلمه بین مسلمان و مساعدت با دشمنان دیرینه خدا و رسول بود و با این همه قسم‌های مؤکد یاد می‌کنند که ما جز قصد خیر و توسعه اسلام نداریم، خدا گواهی می‌دهد که محققاً دروغ می‌گویند).

دوازده منافق حسود با اهداف شوم و انگیزه ضرر رساندن به مسلمانان به سرکردگی ابوعامر، مسجدی را در مقابل مسجد قبا احداث کردند، آنها به بهانه اینکه بیماران و پیرمردان توانایی حضور در مسجد قبا را ندارند، اقدام به ساختن مسجدی در مدینه کردند که به نام «مسجد ضرار» معروف شد. خداوند در این آیه چهار هدف از اهداف شوم منافقین را در ساختن مسجد به کرار بیان می‌کند 1- زیان رساندن به مسلمانان 2- تقویت کفر 3- ایجاد تفرقه بین مؤمنان 4- پایگاهی برای محاربین. وحی الهی پرده از اهداف شوم آنها برداشت و به پیامبر(ص) دستور داد که در آن مسجد نماز نخواند و هرگونه فعالیتی را در آن مسجد ممنوع اعلام کند. پیامبر(ص) دستور داد تا آن مسجد را به آتش بکشند و به زباله‌دان تبدیل کنند.

داستان مسجد ضرار درسی است برای مسلمانان در سراسر تاریخ که مسلمان هرگز نباید ظاهربین باشند، مسلمان کسی است که منافق را در هر مکان، لباس و چهره بشناسد، حتی اگر در چهره دین و مذهب و در لباس طرفداری از قرآن کریم و مسجد بوده باشد. استفاده از مذهب بر ضد مذهب همواره راه و رسم استعمارگران و دستگاه‌های جبار و منافقان است. مسلمان باید هوشیار، آگاه و واقع‌بین، آینده‌نگر و اهل تجزیه و تحلیل در مسائل اجتماعی باشد.

منبر مسجد، سنگر بزرگ نورافشانی مبلغان و گویندگان عالم و عامل است، منبری که جایگاه پیامبران و اوصیا آنها و اولیا الله است. محراب مسجد، محل جنگ و حرب است. جنگ با سه دشمن، دشمن درونی(هوای نفس) و دشمن بیرونی. یکی شیطان و دیگری هر انسانی که کار شیطانی انجام می‌دهد و در مقام گسترش کفر، نفاق، فحشا، فساد، طاغوت و هرآنچه مظهر آن است.

ادامه دارد....