به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از کیهان ریچارد دالتون که حد فاصل سالهای 2003 تا 2006 در تهران حضور داشته درباره تفاوت مذاکرات امروز با 10 سال پیش می گوید: خیلی چیزها تغییر کرده چراکه ایران توانایی هسته ای خود مخصوصاً در زمینه غنی سازی اورانیوم را بسیار پیش برده است. یک موضوع دیگر تغییر کرده و آن اینکه شش کشور آنچنان تأکیدی بر قطع کامل غنی سازی اورانیوم نمی کنند. هنوز صحبت هایی درباره قطعنامه سازمان ملل که درباره قطع موقت غنی سازی هست مطرح می شود، اما همین موضوع هم این روزها آنچنان پررنگ مطرح نمی شود.
وی درباره این سؤال که «یعنی به نظر شما تقاضا در این روزها برای قطع کامل غنی سازی اورانیوم، تقاضایی غیرواقعی است؟»، گفت: کاملاً غیرمنطقی است. شکی نیست که تکرار تقاضاهای مطرح شده در سال های 2005 و 2006 راه به جایی نخواهد برد و شش کشور هم به این نتیجه رسیده اند و سعی در تغییر در موضع خود دارند. اما من هنوز نشانه ای نمی بینم که آنها موضع خود را به اندازه کافی اصلاح کرده باشند تا بتوانند ایران را برای یک مذاکره بین المللی جلب کنند. دالتون که با یکی از رسانه های فارسی زبان بیگانه مصاحبه می کرد، این را هم درباره ادعای نقض حقوق بشر در ایران و لزوم فشار بر ایران از طریق مذاکرات گفته که «به نظر من باید یک رابطه دیپلماتیک بهتری وجود داشته باشد تا بتوان راحت تر در این زمینه در داخل ایران به موضوعات پرداخت. اما تنها راه این پیشرفت در این زمینه، رد شدن از دری است که روی آن نوشته شده است؛ «مذاکرات هسته ای». چون در سال 2005، پس از شکست مذاکرات هسته ای باب گفت و گوی ایران با کشورهای مختلف در زمینه های متعدد از جمله حقوق بشر بسته شد. پیشتر ما در چهار زمینه با ایران گفت و گو می کردیم؛ تسلیحات کشتار جمعی، تروریسم، آینده مذاکرات اسرائیل و فلسطین و چهارمین موضوع که به اندازه موضوعات پیشین مهم هم هست، موضوع حقوق بشر بود. هم اکنون موانع زیادی در این زمینه وجود دارد.
سفیر اسبق انگلیس طبق معمول همه مقامات غربی که پس از کناره گیری زبان به بیان برخی از حقایق می گشایند، گفته است: این 10 سال اتلاف وقت که نبوده، چون به هر حال موضوع مهمی است که باید به آن پرداخته شود اما این هم مشخص است که شکست خورده است. ما باید از این شکست درس بگیریم که زیاده خواهی نکنیم. باید بدانیم که مذاکره باید برای هر دو طرف منافعی داشته باشد».
نظر شما