خبرگزاری شبستان: از نظر اسلام، مسجد مرکز عبادت، بندگی خدا و اجتماع فرهنگی مسلمانان است از این رو، هم متولیان مسجد باید افراد صالح، شایسته و مومن باشند و هم برنامه هایی که در مسجد اجرا می شود باید سازنده، رشد دهنده و آموزنده باشد بنابراین، معماران و آبادکنندگان مسجدها باید اهل ایمان، تقوا و پرهیزکاری باشند، نه کسانی که اعتقادی به خدا و قیامت ندارند اهمیت مسجد در جایگاه کانون حساس و مقدس ایجاب می کند فقط کسانی آن را تعمیر کنند که فضایلی برجسته و شرایطی خاص داشته باشند.
قرآن کریم می فرماید: مشرکان در حالی که خود بر کفر خویش گواهی می دهند شایسته ی آن نیستند که مساجد خدا را آباد کنند اعمال آنها تباه و خود در آتش جاودانند تنها کسانی مساجد خدا را آباد می کنند که به خداوند و روز قیامت ایمان داشته و نماز به پای دارند و زکات بدهند و جز از خدا نترسند چنین کسانی امید است که از هدایت یافتگان باشند.
از این آیه ها استنباط می شود که مشرکان و بیگانگان با دین اسلام حق ندارند در آبادی و تعمیر مسجدها شرکت کنند معماران و متولیان مسجدها باید سه شرط داشته باشند:
الف) از نظر اعتقادی مومن به خدا و قیامت باشند
ب) از جهت عملی نماز را به پا دارند و اهل زکات باشند
از لحاظ روحی شجاع و باصلابت باشند.
مشرکان پیش از نزول این آیه در تعمیر مسجدالحرام شرکت می کردند و با حضور در خانه خدا در ایام خاص و مراسم حج یا با پرداخت کمک های مالی، به رونق صوری و ظاهری خانه ی خدا کمک می کردند؛ ولی این آیه آنان را از تعمیر مسجد منع کرد این تاکید قرآن مجید بر وجود شرط هایی خاص برای آبادکنندگان مسجد، دو جنبه فردی و اجتماعی دارد: اهمیت آن از نظر فردی این است که آّبادکردن مسجد بدون آن ویژگی ها عملی بی روح و پیکری بی جان است که در بارگاه ربوبی ارزشی ندارد. اهمیت آن از بعد اجتماعی این است که مسجد نقش های مهم اجتماعی دارد؛ در نتیجه آبادکنندگان آن باید انسان هایی صالح و برگزیده باشند تا مسجد بتواند نقش حیاتی خویش را ایفا کند.
در آنها (مساجد، صدا بلند نشود، به سخنان و امور نادرست و بیهوده پرداخته نشود، در آن ها خریدوفروش صورت نگیرد و تا زمانی که در مسجد هستی از کارها لغو و بیهوده دست بکش اگر چنین نکنی، در روز قیامت نباید کسی جز خودت را ملامت کنی.)
حرمت نماز خواندن در مسجد منافقان
قرآن کریم می فرماید: کسانی که مسجدی ساختند برای زیان به مسلمانان و تقویت کفر و تفرقه افکنی میان مومنان و کمینگاه برای کسی که از پیش با خدا و پیامبرش مبارزه کرده بود، آن ها سوگند یاد می کنند که جز نیکی و خدمت چیزی نداشته ایم، اما خداوند گواهی می دهد که آنها دروغگو هستند، هرگز در آن مسجد به عبادت نایست.
اسلام نماز گزاردن در مسجدی را نهی کرده است که با هدف تضعیف دین بنا شده باشد خداوند رسول اکرم (ص) را به نماز گزاردن در مسجدی فرمان می دهد که از ابتدا بر بنیان تقوا پی ریزی شده باشد؛ در نتیجه روشن می شود نماز گزار نیز باید توجه کند در چه مسجدی نماز می گذارد در مجمع البیان، در تفسیر آیه 107 سوره توبه آمده است آن مسجد (ضرار) را برای بازگشت ابوعامر راهب ساخته و آماده کرده بودند. ابوعامر همان کسی است که قبلاً با رسول خدا جنگیده بود. داستانش چنین است که وی در جاهلیت جامه پشمی می پوشید و رهبانیت پیش گرفته بود؛ اما وقتی پیامبر (ص) به مدینه رفت بر آن حضرت حسادت کرد و احزاب را علیه ایشان بسیج کرد او پس از فتح مکه به طائف گریخت و چون مردم آنجا مسلمان شدند، او به شام و از آنجا به روم رفت و مسیحی شد.
ابوعامر پدر حنظله (غسیل الملائکه) است رسول خدا (ص) او را ابوعامر فاسف نامید وی به منافقان پیغام داده بود خود را آماده کنید و مسجدی بسازید؛ زیرا من نزد قیصر رفته ام، با سپاهیان او آمده ام و محمد (ص) را از مدینه بیرون می کنم منافقان منظر برگشت ابوعامر بودند؛ اما او پیش از رسیدن به نزد پادشاه روم به هلاکت رسید خداوند پیامبر خود را از نیت پلید و باطن کثیف منافقان آگاه کرد و رسول خدا در برگشت از غزوه تبوک، عاصم بن عوف عجلانی و مالک بن رخشم را فرستاد و فرمود: به سوی این مسجدی که طرفدارانش ستمگرند بروید و آن را ویران کنید و بسوزانید حضرت دستور داد محل آن را به زباله دانی و جای انداختن لاشه ها و مردار تبدیل کنند.
پایان پیام/
نظر شما