توهین به پیامبر(ص)؛ مولود ترس از تبدیل اسلام به پناهگاه نسل جدید

به گزارش خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین مهدی اسماعیلی، مدیرگروه علوم حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع)  در مورد مناسبت های روزهای پایانی ماه صفر گفت: این ایام آمیخته با اندوهی مضاعف پس از ماه محرم و روزهای اسارت خاندان سید الشهدا(علیه السلام) است، چرا که خاطره از دست دادن رسول خدا (ص)، سبط اکبر امام مجتبی (ع) و هشتمین امام علی بن موسی الرضا(علیهم السلام)، دلها را آزرده و اندوه ها را چند برابر می کند.
وی افزود: اوٌلین مصیبت، رحلت پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) است، پیامبری که مظهر تجلٌی عظمت خداوند و منتخب به مقام رسالت و نبوٌت است، او که وجود با برکتش منشا برکات و فیوضات رحمانی و وسیله و نردبان صعود نیاز نیازمندان به محضر باری تعالی است. آن حضرت معجزه ای از معجزات خداوند است، زیرا لحظه لحظه ی زندگی اش خارق العاده و حیرت آور است، با آمدنش بتهای درون کعبه فرو می افتند، و کنگره قصر سلاطین درهم می شکند و سقوط می کند، دریاچه ای پر آب خشک می شود، و آتش بزرگترین معبد آتش پرستان پس از سالها روشنائی در خاموشی فرو می رود.
این محقق حوزوی اظهار کرد: در هنگامه بعثت و اعلان دستورهای الهی، معجزاتی متنوع و به تناسب بروز می دهد تا قلب ها را به آئین جدید نزدیک نماید، امٌا از طرف قدرت مندان و صاحبان زر و زور و تزویر با بی مهری روبرو می شود و با روشهای گوناگون سعی در تخریب و نابودی وی در دستور کار قرار می گیرد، ولی از آنجا که پشتوانه او قدرتی است فوق همه قدرتها و اراده ای است بالاتر از همه اراده ها، سلامت و موفٌقیٌت او را تضمین نموده است،
وی تصریح کرد: و لذا سختیها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و روز بروز به آرمان های بزرگ الهی اش نزدیکتر می شد و با فتح پایگاه اصلی تجمٌع شرک ورزان پیروزی را به ارمغان آورد. و پس از 23 سال تلاش سر انجام در روز دوشنبه 28 ماه صفر دعوت دوست را با جان و دل پذیرفت، و خاندان رسالت آن روز را غم انگیز ترین روز تاریخ زندگی و روزی شوم اعلام کردند، چرا که سر آغاز سر برآوردن کینه های نهفته از سالهای نه چندان دور دوران جاهلیٌت شد و شروعی بر اهانتها و جسارتها و ضرب و شتمها و شهادتها و اسارتها بود.
حجت الاسلام اسماعیلی عنوان کرد: و ما امروز و پس از 14 قرن از آن روزها شاهد نه تنها شروع بلکه تشدید دشمنی ها و تبلیغات زهرآگین دشمنان پیامبر و اسلام در مهد آزادی و آزادگی و نظام های سیاسی مبتنی بر اصول دموکراسی هستیم، تبلیغات مسمومی که در قالب فیلم و مقاله و کاریکاتور، زشت ترین توهین ها را با بد ترین ترسیم از چهره و سیمای زیبا و ملکوتی اسلام و پیامبر آن به خواننده و بیننده منتقل می کنند.

وی تاکید کرد:این وحشت و ترس نه از اسلحه و بمب و خمپاره ساخت دست بچٌه مسلمان ها است، بلکه ترس از نفوذ و تاثیر عقائد سالم و منطبق بر عقل و علم آموزش های اسلامی و نیاز روز افزون نسل های جدید به پناهگاهی محکم بر اساس معنویٌت و ارزش های روحی است که آن هم جز در آموزه های اسلام جای دیگری وجود ندارد.
وی با اشاره به شهادت امام دوم شیعیان در 28 صفر بیان کرد: دوٌمین اندوه، شهادت ناجوانمردانه امام مجتبی(علیه السلام) با طرٌاحی و هدایت معاویه است، آن حضرت اوٌلین کسی است که نور نبوٌت و ولایت در او تبلور یافته است چون علی (ع) دریای نورانی امامت و فاطمه دریای نور نبوٌت است، پس حسن (علیه السلام)محل تلاقی و اجتماع دو دریای نور است، نور نبوٌت و نور امامت، و در در دامن این دو مظهر نور و با سرپرستی و عنایت رسول خدا رشد و بالندگی را آغاز، و شرافت و اوصاف و ویژگیهای اخلاقی را از دو منبع کرامت و بزرگواری به ارث می برد تا آنجا که حلم و برد باری آن حضرت در برابر دشمنی ها و نامردمی ها و زخم زبانها، خطرناک ترین و بزرگ ترین دشمنش (مروان حکم) را در برابر بزرگی شخصیٌت و رفتار کریمانه اش وادار به اعتراف می کند و می گوید: کوه های سر بر آسمان کشیده در برابر بردباری و خویشتن داری حسن (علیه السلام)حقیراند.
مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) درباره علل صلح امام حسن (ع) ابراز کرد: البتٌه صبوری و بردباری امام تنها به داستان صلح اجباری (نه بیعت) با معاویه نمی شود، بلکه زندگی امام مجتبی (ع) از آغاز تا انتها گواهی روشن بر حفظ خویشتن داری و مقاومت در برابر نااهلان و زشتگویان و منتقدان است، و صلح آن حضرت نیز مقدٌمه ای شد بر نهضت خونین و سرخ سید الشهداء (علیه السلام)چرا که اگر غیر از این روش انتخاب می شد امروز شاهد عظمت و شکوه جهان شمول حادثه غمگین عاشورا نبودیم.
وی عنوان کرد: از لقب های پرمعنی و با ارزش حضرت مجتبی کریم اهل بیت: است، یعنی انسانی پارسا و با گذشت که هر بدی را با بدی پاسخ نمی داد مگر در مواردی خاصٌ و ویژه، صاحب سفره و اهل بخشش و کمک به نیازمند بود، بر سر سفره همیشه گسترده او گرسنه و غیر گرسنه جا می گرفتند و درب منزلش همیشه باز بود.
حجت الاسلام اسماعیلی تأکید کرد: سرٌ مسموم نمودن و شهادت امام مجتبی (ع) نیز محصول همین رفق و مدارا و مردم داری بود که عاملی قوی در جذب مردم و گرایش به خاندان پیامبر و رنجاندن معاویه شده بود، و لذا در این اندیشه بود تا او را از بین ببرد که سر انجام بوسیله شریک زندگی اش و نزدیکترین فرد در خانه امام، نقشه شیطانی اش را با سمٌی کشنده اجرا می کند، و جامعه اسلامی و دوستداران اهل بیت را به اندوهی جانکاه و دائمی دچار می کند.
این مدیر پژوهشی در مورد سوٌمین عزاداری در پایان ماه صفر گفت: شهادت غریبانه امام هشتم حضرت رضا(علیه السلام) آخرین مناسبت است؛ آن حضرت نیز مانند اجداد بزرگوارش سه وظیفه و رسالت بزرگ بر عهده داشت، وظیفه اوٌل آشنا نمودن مردم با وظیفه بندگی و حقوق فردی و اجتماعی، و بیان بایدها و نبایدها است که همان واجبات و حرام های دینی است. وظیفه دوٌم تربیت افراد جامعه بر مبنای معارف دینی و آموزه های قرآنی است که همان ارشادها و راهنمائی های دلسوزانه و مشفقانه است. وظیفه سوٌم ریاست و رهبری مردم است که به معنای رسیدگی به مشکلات پیش آمده در زندگی و روابط فرد و جامعه است.
وی خاطرنشان کرد: این سه وظیفه و رسالت، فرع بر یک اصل مهمٌ و لازم و ضروری است و آن دارا بودن دانش و آگاهی لازم در تحقٌق بخشیدن به این سه وظیفه است، که حضرت رضا(علیه السلام) با دارا بودن مقام عصمت و دانش موروثی به درستی انجام وظیفه کرد و شخصیٌت علمی خویش را در دهها مناظره و گفتگوی علمی با مطرح ترین چهره های علمی وابسته به دربار و دستگاه خلافت و رهبران و متفکٌران ادیان و مذاهب به اثبات رساند، و گویا سرٌ شهادت و مسمومیٌت امام را نیز باید در همین برتری علمی مشاهده نمود زیرا شهرت علمی و محبوبیٌت در بین مردم دو عامل اساسی و زمینه ساز در تحریک بیماری حسادت و تندخوئی در انجام اعمال شیطانی است.

پایان پیام/