به گزارش خبرگزاری شبستان، آیتالله مجتبی تهرانی در آیین گشایش حوزههای علمیه تهران در سال تحصیلی جدید ضمن بیان یاد و خاطره از استادش حضرت امام خمینی رضواناللهعلیه گفت: هر چه دارم از استادم امام خمینی(ره) است. ایشان میفرمود: علم به تنهایی فایدهای ندارد بلکه علم با معنویت، علم است. از این رو اگر در حوزههای علمیه تهذیب نفس، اخلاق و آموزش معنوی نباشد و فقط آموزش علم باشد افرادی تربیت خواهند شد که دنیا را بر هم زده و جهان را هلاک خواهند کرد.
وی افزود: کسی که انگیزه خود را از ورود به حوزه، رسیدن به درجه مرجع تقلید بیان میدارد به خودی خود ارزشمند نیست، چرا که «خدا» در آن وجود ندارد و این فرد، بدون انگیزه الهی در تحصیل و تدریس، چیزی را به دست نخواهد آورد.
آیتالله تهرانی، امام خمینی(ره)و مرجعیت
این استاد اخلاق در ادامه به بیان خاطرهای از امام خمینی(ره) پس از رحلت آیتالله العظمی بروجردی پرداخت و گفت: روزی در اتاقی همراه امام(ره) نشسته بودم، چند عکس از آیتالله بروجردی روی دیوار بود. امام(ره) با اشاره به آنها من فرمود: این عکس آیتالله بروجردی در زمان حیاتشان است که نفوذش قلب عالم تشیع را فرا گرفته بود. چند سانتیمتر که پایینتر بیایی عکسی را میبینی که باز هم آیتالله بروجردی است اما این بار جنازهاش روی دست مقلدان و علاقهمندان است و باز هم فرمود: چند متر اگر پایینتر بیایی میبینی که آیتالله بروجردی زیر خروارها خاک تنها، خودش و اعمالش است. پس اگر میخواهی مرجع تقلید شوی، آخر سرنوشت را فراموش نکن.
خاطرهای از همسفر شدن با امام خمینی(ره) در اتوبوس
این استاد اخلاق با اشاره به دوران طلبگی خود در قم به بیان خاطرهای از استادش امام خمینی(ره) پرداخت و گفت: زمانی که در حوزه علمیه قم دوران طلبگی را سپری میکردم معمولا روزهای پنجشنبه و جمعه به دیدار خانوادهام در تهران میآمدم. یکی از روزها که میخواستم به تهران بیاییم امام(ره) را در راه دیدم، هر دو سوار اتوبوس شدیم و از آنجایی که استادم میخواست من و امثال مرا با روش و منش خویش تربیت کند حتی یک ماشین کرایهای هم نداشت و به من فرمودند: ارزش انسان به خانه، باغ و اتومبیل نیست.
تأکید استاد بر سادهزیستی طلبه جوان
وی اظهار داشت: امام(ره) خطاب به من فرمودند: زی طلبگیات را حفظ کن که اگر آن را حفظ نکنی به روحانیت لطمه خواهد خورد و لطمه به روحانیت، لطمه به اسلام است.
این استاد اخلاق تصریح کرد: منظور از زی طلبگی در تمام شئونات زندگی اعم از خوراک، پوشاک، رفتار و گفتار است و تأکید استادم حضرت امام(ره) بیشتر در برخورد با همنوع بود و میفرمودند رفتار یک روحانی با یک روحانی دیگر باید آموزنده باشد و من تاکنون به یاد نمیآورم که ایشان در مجلسی غیبت کرده باشد و یا اگر غیبتی هم میشد از آن جلوگیری نکرده باشد.
پایان پیام/
نظر شما