حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه، ریی موسسه حکمت و فلسفه ایران با اشاره به لزوم بهره گیری از روشناسی منسجم جهت شناسایی فلسفه های مضاف به خبرنگار شبستان گفت: به زعم من این روش شناسی در این است که تمامی مصادیق فلسفه مضاف که توسط فیلسوفان غربی ارائه شده را بررسی کنیم.
وی ادامه داد: مصادیق فلسفه مضاف مانند "فلسفه اخلاق"، "فلسفه دین"، "فلسفه زبان"، "فلسفه تاریخ"، "فلسفه اقتصاد"، "فلسفه علم" و فلسفه های مضاف دیگر که بررسی و شناسایی آنها سبب می شود که مقصود فیلسوفان غرب از این مولفه ها شناخته شود.
حجت الاسلام خسروپناه تصریح کرد: غربی ها روی قریب بر یکصد نوع فلسفه مضاف کار کرده اند، باید دید این تعداد که به تعبیری 10 مصداق دارد به چند مدل فلسفه مضاف بر می گردد، بنابر مطالعات شخصی دریافتم این فلسفه های مضاف به چهار دسته تقسیم می شوند.
رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه اظهار کرد: "فلسفه مضاف به علوم با رویکرد منطقی"، "فلسفه مضاف به علوم با رویکرد تاریخی" ،"فلسفه مضاف به واقعیت ها و حقایق با رویکرد منطقی" و نهایتا "فلسفه مضاف به واقعیت ها با رویکرد تاریخی" این چهار دسته فلسفه مضاف را شامل می شود.
وی با اشاره به طرق کاربردی کردن فلسفه تاکید کرد: این مهم از طریق ارتباط مباحث انتزاعی فلسفه با مباحث انضمامی محقق می شود.
حجت الاسلام خسروپناه ابراز کرد: این مفهوم یعنی اگر بتوانیم مباحث انتزاعی را با مباحث انضمامی پیوند بزنیم از این طریق مباحث انضمامی با مباحث کاربردی همچون حوزه علوم ارتباط می یابد.
حجت الاسلام خسروپناه خاطرنشان کرد: فلسفه مضاف در یک معنا می خواهد مباحث انتزاعی همچون اصالت وجود، تشکیک وجود و ... را با مباحث انضمامی فلسفه های مضاف مثل فلسفه علم، فلسفه اخلاق ارتباط دهد، نهایتا وقتی انتزاعیات با انضمامیات پیوند یافت می تواند در علم تاثیر بگذارد.
پایان پیام/
نظر شما