ارائه روشی برای تصویر برداری از تومورهای سرطانی با استفاده از یک ماده

به گزارش خبرنگارشبستان، فیاض محمدباقری- مجری طرح، ماده استفاده شده در این پروژه را "کلشیسین" دانست و افزود: کلشیسین یک آلکالوئید گیاهی است که از گیاه "کلشیسیوم آوتمناله" یا "گل حسرت" استخراج می‌شود.

وی سمی بودن را از مزایای این ماده نام برد و ادامه داد: این ماده به لحاظ زیستی فعال بوده و دارای سمیت برای سلولها است و فعالیت خود را با اتصال به میکروتوبول‌های سلولی (ریز لوله ‌هایی که در تقسیم سلولی نقش دارند) نشان می‌دهد.محمد باقری، با بیان عملکرد این ماده در بدن، خاطر نشان کرد: اتصال این ماده به میکروتوبول‌ها در حین انجام تقسیم سلولی، سبب توقف پلیمری شدن این میکروتوبول‌ها شده و سلول از بین می‌رود. با توقف بلندشدن میکرتوبول، دوک میتوزی از بین می‌رود و تقسیم سلولی پیشرفت نمی‌کند.

به گفته این محقق، این اثر، کلشیسین را به قدیمی‌ترین داروی ضد میتوزی (ضد سرطان) شناخته شده تبدیل کرده است.وی از اجرای پروژه‌ای با استفاده از این ماده خبر داد و اظهار داشت:در این تحقیق نسبت به نشاندارسازی این ماده با تکنسیوم m99- به روش غیرمستقیم و با استفاده از یک شلاتور برای تهیه یک عامل وضوح در تصویر برداری از سلول‌های سرطانی اقدام شد.

محمدباقری، با اشاره به جزئیات این طرح یادآور شد: در این طرح کلشیسین نشاندار شده با تکنسیوم 99m را به بدن موش تزریق کردیم که با تزریق آن این ماده در اندامهای مختلف موش توزیع شد. تکنسیوم 99m رادیو ایزوتوپی با مشخصه‌های فیزیکی مناسب است که برای تصویر برداری پزشکی استفاده می شود.

مجری طرح، افزود : میزان توزیع زیستی این ماده از طریق اندازه‌گیری اکتیویته اندام‌های مختلف موش‌ها محاسبه شد و میزان درصد تزریقی در گرم برای هر اندام موش به دست آمد.

این محقق با اشاره به نتایج به دست آمده از این تحقیق، گفت: نتایج بهینه نسبت به سایر تحقیقات به دست آمده نشان می دهد که این ماده به عنوان عامل وضوح مناسب برای تصویربرداری از تومور می تواند قابل استفاده باشد و از آن جایی که میزان تزریق تنها در حدود چند نانو گرم است از این رو می‌توان از آثار زیان بار این ماده سمی بر سلول‌های سالم صرف نظر کرد.

محمدباقری با اشاره به کاربردهای نتایج این تحقیقات، خاطر نشان کرد: تجمع این ماده در تومورهای سرطانی امکان تصویربرداری هایی با وضوح بالای پزشکی را فراهم می‌کند.وی در پایان از اساتید راهنمای خود آقایان دکتر مجتبی شمسایی زفرقندی ، مصطفی عرفانی و دکتر سید پژمان شیرمردی جهت راهبری این تحقیق تشکر به عمل آورد.

پایان پیام/