به گزارش خبرنگار شبستان، حسین رضوی فرد، هنرجوی فوق ممتاز خوشنویسی و شاعر در همایش علمی سومین جشنواره هنرهای تجسمی فجر که عصر روز گذشته بیست و پنج بهمن در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد به ارائه مقاله«آسیب شناسی هنر خوشنویسی معاصر با تکیه بر خط نستعلیق» پرداخت و گفت:خط تعلیق که اولین خط ایرانی محسوب می شود از قرن هفتم ظهور کرد و آرام آرام با ابداع خط نستعلیق از ترکیب دو خط نسخ و تعلیق(که عروس خطوط ایرانی نام گرفت)افول کرد.
وی هنر خوشنویسی به علت رابطه مستقیم با کتابت ادعیه، قرآن و احادیث هنری در ارتباط با عامه است. اما از لحاظ طبقه بندی اجتماعی، بیشتر هنری در اختیار خواص و حکومت محسوب می شود، زیرا در ارتباط با این دسته و ثبت و ضبط مناسبات دولتی رشد پیدا می کند.همچنین این راه محلی برای تامین معیشت هنرمندان خوشنویس بوده است و خواص عموماً حامی هنرمندان و طبقه هنرپرور محسوب می شدند.اگر چه عده زیادی از هنرمندان نیز با این حکومت ها مبارزه کرده و رابطه خود را با ایشان از دست دادند.اما این یک واقعیت غیرقابل انکار است که هر جا هنرمندان حمایت شده اند، آثاری خلاقانه تر و آزادتر تولید شده است.
این خوشنویس اظهار کرد:در هنر معاصر رابطه هنرمند و حکومت تغییر کرده است.هنرمندان عموما آنچه را که با ذوق و قریحه شان تناسب دارد، می نویسند.همین امر سبب شده است که آثار 60سال اخیر از تمامی 500 سال گذشته به مراتب بیشتر و قابل ارائه تر باشند.
رضوی فرد در ادامه به ارائه انتقاداتی از مدیریت انجمن خوشنویسان پرداخت و گفت:در نگرش اساتید این انجمن نسبت به خلاقیت با توجه به روش تدریس ایشان، مشکلاتی وجود دارد.تقلید صرف از گذشتگان منجربه ظهور اساتیدی سطح پایین تر از استاد گذشته شده و در طولانی مدت به پایین آمدن کیفیت آثار خوشنویسی منجر می شود.باید به تدوین برنامه ای تازه برای سیستم آموزشی انجمن خوشنویسان پرداخت که در آن نیازهای جدید و به روز خوشنویسی لحاظ شود.
وی تاکید کرد: فقر علمی و نظری خوشنویسان به علت تکیه مداوم بر تمرین عملی یکی دیگر از مشکلات موجود است که باید به آن توجه داشت.وضعیت خوشنویسی در معابر، فروشگاه ها، کوچه و خیابان، دیوارنگاره ها و ... آشفتگی خاصی را القاء می کند.به عنوان مثال مدارس که حجم بالایی از افراد به عنوان محصل هر روزه در آن تحصیل می کنند، محلی مناسب برای آشکارسازی ذهن مردم با خوشنویسی است. تولید آثار فاخر برای دیوارنگاره ها و کتیبه های سر در مدارس و زینت فضای هر مدرسه با نام یک خوشنویس از فعالیت هایی است که می توانند منجر به تغییری شگرف در بالا رفتن سواد بصری مردم در هنر خوشنویسی شود.
وی در پایان گفت: خوشنویسی زبان مشترک فرهنگی است و باید به طور خاص به آن توجه و به عنوان هنری ملی مطرح شود. راه چاره برون رفت از مشکل پیش روی خوشنویسی، قبول آن به عنوان یک هنر مدرن است.خوشنویسی می تواند همزمان با آشنایی زدایی از فرم و کلمات در مفاهیم نیز آشنایی زدایی کند.هنر این چنینی نمی تواند در حاشیه زندگی مردم حرکت کرده و از آن جدا باشد.
پایان پیام/
نظر شما