سیدعبدالرحیم حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در رابطه با دلایل زیارت و اظهار ارادت نسبت به ضریح جدید حرم مطهر حسینی به خبرنگار شبستان گفت: موضوع ضریح های متعلق به حرم های مطهر ائمه (ع) سه حالت دارد نخست حالت پیش از تعلق به مرقد مطهر، دوم حالت عین تعلق مانند ضریحی که اکنون در مضجع شریف نصب است، سوم حالت پس از تعلق مانند ضریحی که برداشته و تعویض می شود.
وی افزود: این ضریح ها از نظر ارزش معنوی برابر هستند ولی مراتب انتصاب آنها متفاوت هستند یعنی ضریحی که اکنون در مرقد شریف قرار دارد از نظر ارزش انتصاب، بالاتر و برتر است. ضریحی که از آنجا برداشته شده و با ضریح جدید تعویض می شود همچنان منتصب است اما حالت فعلی را نخواهد داشت به همین شکل ضریحی که در حال حاضر نصب نشده و قرار است که در مضجع مطهر قرار بگیرد، منتصب به مرقد امام است.
حسینی تصریح کرد: ملاک در احترام به ضریح انتصاب آن به تربت امام (ع) است که میزان این انتصاب شدت و ضعف دارد گاه حالت انتصاب فعلی است مانند ضریح کنونی و موجود در حرم مطهر امام حسین (ع) که مردم در هنگام حضور در حرم آن را زیارت می کنند و این حالت، بالاترین مساله انتصاب است و گاه شدت این انتصاب کمتر می شود مانند ضریحی که هنوز نصب نشده است ولی به اعتبار این که نصب خواهد شد لازم التکریم است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: موضوع بحث در این مساله بحث جسمانی نیست بلکه موضوع انتصاب و تعلق است ما از آن حیث به اینکه به این تعلق، ارادت داریم و این ضریح نیز متعلق و منتصب به امام است به همین دلیل برای ما محترم شمرده می شود علاوه بر اینکه این موضوع مطلبی عقلایی و عقلانی است چنانکه در عرف نیز همین گونه رفتار می شود به عنوان مثال اگر قرار باشد انسان با شخصی رابطه دوستانه یا خانوادگی برقرار کند در صورتیکه فرد پیش از برقراری این رابطه صمیمی اظهار ارادت نماید آیا ما حق داریم که به او اشکال بگیریم که شما که هنوز رابطه خانوادگی ندارید چرا اظهار ارادت می کنید؟ مسلماً چنین حقی برای ما وجود ندارد چرا که این رابطه صمیمی به یکباره و یک دفعه حادث نمی شود و این اشکال یک اشکال غیرعقلانی است.
حسینی افزود: بنابراین در پاسخ به دلیل عرض ارادت به ضریحی که هنوز در مرقد شریف حسینی نصب نشده است از دو منظر می توان پاسخ گفت، نخست عرض ارادت ما نسبت به موضوع انتصاب و دیگری موضوع تمهید یعنی ارادت و زیارت ما از باب تمهید است چرا که این کار شیوه ای عقلایی می باشد اگر قرار باشد اتفاقی رخ دهد که آن اتفاق واقعه ای مبارک و میمون باشد ما معمولاً پیشاپیش آن واقعه را تایید می کنیم حال در رابطه با ضریح امام حسین (ع) چگونه باید این تایید انجام شود تنها راه تایید ما اظهار ارادت است بنابراین عرض ارادت به این ضریح هم مبنای عقلایی و هم مبنای فلسفی دارد که همان ارادت به انتصاب و تعلق می باشد.
پایان پیام/
نظر شما