به گزارش خبرگزاری شبستان دکترمهدی رفیع زاده، استاد راهنمای این طرح، با اشاره به گسترش استفاه و کاربرد پلیمرها گفت: با ترکیب پلیمرها با مواد مختلف در ابعاد نانو، نانوکامپوزیت هایی با خواص مختلف به دست می آیند که هر یک خواص ویژه ای دارند.
وی نانو پلیمرها را دارای قابلیت استفاده برای تولید محصولات جدید و حتی جایگزینی مواد طبیعی یا فلزات برشمرد و افزود: در این طرح پلیمر پلی اتیلن ترفتالات به عنوان یکی از پلاستیک های پرمصرف در ساخت الیاف پلی استر و ظروف یک بار مصرف مورد توجه قرار گرفت و روشی طراحی و اجرا شد که به عنوان یک برتری مهم، قابلیت استفاده از مواد بازیافتی این پلیمر فراهم شد و از طرف دیگر با اضافه کردن نانوذرات در زمان تولید پلیمر، یک نواختی بهتر محصول هم به دست آمد.
رفیع زاده تصریح کرد: یک نواختی پراکندگی نانوذرات در پلیمر موجب کیفیت و خواص بهتر آن می شود.
دکترعلیرضا زاهدی، پژوهشگر طرح نیز اضافه کردن نانوذرات به پلیمر را موجب پیدایش ویژگی های جدید ذکر کرد و گفت: موادی مانند نانو ذرات نقره خاصیت ضدباکتریایی و نانولوله های کربن خاصیت هدایت پذیری را به الیاف می دهند.
وی افزود: در این طرح با توجه به پلیمر خاص مورد نظر که شرایط خاص دمایی و فشار برای تولید آن لازم است، ابتدا رآکتور شیمیایی با مشخصات مورد نظر ساخته شد و توانستیم با کنترل دقیق شرایط واکنش و نیز اضافه کردن نانوذرات در زمان شکل گرفتن پلیمر، محصول مورد نظر را به دست بیاوریم.
زاهدی مرحله بعد را حل کردن پلیمر در یک حلال ذکر کرد و گفت: محلول به دست آمده به روش برق ریسی یعنی ایجاد اختلاف زیاد الکتریکی بین نازل محلول پلیمر و صفحه هدف، به صورت رشته هایی در مقیاس نانو درآمد.
وی افزود: با توجه به زیست سازگاری خوب این پلیمر با بدن (زیست سازگاری) در مرحله بعدی کار ما به دنبال ساخت کوپلیمرهایی از آن هستیم که خاصیت زیست تخریب پذیری را هم داشته باشد تا بتوان از آن در مهندسی بافت استفاده کرد.
این پژوهش در رساله دکتری مهندسی پلیمر در دانشگاه صعنتی امیرکبیر انجام شده است.
نظر شما