به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، دکتر مونس سیاح، از پژوهشگران و نماینده شورای عالی انقلاب فرهنگی و دارای دکترای علوم قرآنی و مدرس دانشگاه امروز (14 آذر) در همایش "بازنگری در سیاست های ساختار جمعیتی" با اشاره به روند تغییر ساختار جمعیتی کشورمان از دوران پیش از انقلاب اسلامی تا کنون گفت: سیاست های جمعیتی از سال 1330 و توسط یک خانم کلید می خورد و در ادامه این فعالیت ها در زمینه تنظیم خانواده به وزارت وقت و دستگاه های دولتی راه پیدا می کند.
داشتن فرزند از حقوق مورد تاکید در اعلامیه جهانی حقوق بشر
وی با بیان اینکه داشتن فرزند یکی از حق های لحاظ شده در حقوق بشر است، اضافه کرد: با این وجود در کشور ما به این مسئله توجه نشده و این مسئله را با ظاهری فریبنده برای مردم مطرح کرده اند.
این پژوهشگر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: البته این فعالیت ها در آغاز با مخالفت هایی از جانب علمای وقت و موضع گیری مردم و مخصوصا قشر سنتی مواجه شد ولی در ادامه با ادامه کمک ها و دلارهای قرضی روند کاهش جمعیت را آغاز کرد.
تشویق های ضد رشد جمعیتی از سوی سازمان های بین المللی سوال برانگیز است
وی گفت: این فعالیت ها در بازه زمانی بعد از جنگ هشت ساله و درست در زمانی که کشور در تحریم همه جانبه به سر می برد با سیلی از کمک ها از سوی یونسکو و سازمان ملل برای کمک به مسائل مرتبط با کاهش جمعیت در کشور ادامه یافت.
سیاح با اشاره به تاثیر برخی اقدامات داخلی در پیش روی این وضعیت تصریح کرد: در سال 1370 رسما اداره کل جمعیت در وزارت کشور شکل گرفت و سرمایه گذاری های میلیون دلاری جدی (در قالب کمک های بلاعوض و یا وام هایی با بهره کلان) هم از سوی سازمان های جهانی به این موضوع اختصاص یافت.
وی گفت: این سال ها همراه بود با تدوین کتاب دانش خانواده در کشور و در ادامه دهه 70 زمانی بود که گستره استفاده از داروهای پیشگیری کننده از فرزند آوری در کشور به حدی می رسید که بنا برگزارش ها حتی در دور افتاره ترین روستاها هم دسترسی 70 درصد مردم به این ملزومات آسان بود.
سیاح در ادامه با اشاره به شیب تند کاهشی نمودار جمعیتی کشورمان در سال های پس از دهه 60 درنتیجه تلاش های مذکور خاطرنشان کرد: نکته جالب در این خصوص برتری روند کاهشی آمارها در بخش زاد و ولدهای روستایی نسبت به شهری است.
رسیدن عدد هفت به 6/1 در نرخ باروری یعنی سقوط وحشتناک جمعیت یک کشور
این پژوهشگر و استاد دانشگاه اظهار داشت: در دهه های پیش از انقلاب نرخ باروری خانواده های ایرانی هفت فرزند بود که در نتیجه جواب ندادن سیاست های جمعیتی تا دهه 60 بر همین میزان باقی می ماند ولی از سل 68 تا 90 در یک سقوط وحشتناک این متوسط نرخ تعداد فرزند در هر خانواده به 6/1 می رسد که البته امروز حتی کمی پایین تر از این عدد هم قرار داریم.
وی تصریح کرد: چنانچه وضع بر همین منوال بوده و سیاست های متناسب اعمال نشود ما شاهد کاهش تدریجی نسل و در نهایت حرکت کشور به سمت انقراض نسل خواهیم شد که بر اساس مطالعات و با در نظر گرفتن روند مذکور جمعیت ایران در 50 سال آینده تنها 40 میلیون است.
ایران کشور اتفاقات غیرمنتظره؛ غربی ها موفقیت های خودشان در سیاست های کنترل جمعیتی ایران را انقلاب دوم مردم ایران می نامند
وی گفت: این عدد و ارقام تا کنون در هیچ کشوری در چنین بازه زمانی کمی رخ نداده، اسنادی موجود است که اندیشمندان در دهه های گذشته اصلا احتمال هم نمی دادند که تعداد فرزندان هر خانوار در ایران تا دهه 90 به کمتر از چهار فرزند برسد ولی از آنجایی که ما کشور اتفاق های غیرمنتظره هستیم این اتفاق در 20 سال افتاد و امروز ایران در دنیا در این خصوص (کاهش ناگهانی شاخص رشد جمعیت) رتبه اول را داریم و به بحران رسیده ایم و این همان اتفاقی است که غربی ها از آن به عنوان انقلاب دوم مردم ایران نام می برند.
سیاح ادامه داد: این اتفاق در آینده افزایش میزان جمعیت سالخوردگان و بازنشستگان را در کشور درپی خواهد داشت، امروز ایران از لحاظ علم جمعیت شناسی در وضعیت بحرانی است.
پایان پیام/
نظر شما