خبرگزاری شبستان_ فرهنگ و ادب: این روزها در سینمای ایران گویا چیزی که بیش از همه رواج دارد تهمت زدن و قصاص پیش از جنایت است و این آتشی است که قرار است خشک و تر سینما را با هم بسوزاند.شاهدی بر این مدعا،اتفاقاتی است که این روزها برای«من مادر هستم»جدیدترین فیلم فریدون جیرانی در حال رخ دادن است. عجیب آنکه نماینده ای که در اظهارات و گفتگوهای رسانه های بر آزاداندیشی و رواج گفتمان می زند، بدون آنکه فیلمی را تماشا کرده باشد، صرفا برای بازار گرمی رسانه ای و نقد یک نهاد فرهنگی با اکران فیلمی که مورد تایید کارشناسان هنری بوده است، مخالفت می کند.
این فیلم که مدتی است از زمان ساخت آن می گذرد،به دلایلی مدتها نتوانست به پرده نقره ای راه پیدا کند و در طول این مدت هیچ نمایشی هم در جشنواره ها یا محافل سینمایی نداشت.حوزه هنری هم این فیلم را تحریم کرده است و ظاهرا امکان نمایش مناسب«من مادر هستم»در گروههای سینمایی مناسب وجود نداشته،اما نکته جالب تلاش عده ای برای جلوگیری از نمایش فیلمی است که اصولا کسی تا به حال آن را ندیده اما به آن اعتراض وجود دارد.
ابتدای سال جاری شاهد قطع اکران دو فیلم«گشت ارشاد»و«خصوصی»به علت اعتراضات مردمی به این آثار بوودیم.البته تویه این اعتراضات به موهن بودن این آثار بر می گشت و گویا نمایشهای محدود این دو فیلم در جشنواره فیلم فجر سال گذشته باعث شده بود عده ای با این فیلمها مشکل داشته باشند اما سوال اینجا است که وقتی هنوز کسی فیلم جدید فریدون جیرانی را ندیده،آقایان از کجا به موهن بودن این فیلم پی برده اند که حالا می خواهند جلوی اکران آن گرفته شود؟
سال گذشته تعدادی از یلمهای حاضر در جشنواره فجر به بهانه توهین به بنیان خانواده و رواج بی بند و باری توسط بعضی از سازمانهای صاحب سینما از جمله حوزه هنری تحریم شدند که البته بعضی از آنها اصولا آثاری متعلق به سینمای بدنه بودند.اما آتش به پا شده در سینمای ایران این روزها خشک و تر را با هم می سوزاند و حالا قرار است آثاری که دیدگاه نقد اجتماعی را در خود دارد،هم به پای کج سلیقگی عده ای بسوزد.
«من مادر هستم»فیلمی است که بسیاری از مسئولان از جمله آقای ضرغامی رییس رسانه ملی آن را ستوده اند و این فیلم را فیلمی انتقادی اجتماعی به همراه نقد طبقه متوسط جامعه ایران دانسته اند. جیرانی در این فیلم با نگاهی به زندگی این طبقه اجتماعی،سعی در نقد سازنده طبقه ای کرده است که بخش اصلی جامعه شهری ایران را تشکیل می دهد و شکی نیست که این دیدگاه در راستای اصلاح جامعه است.
بی شک نمی توان بدون نشان دادن بخشی از فساد آن را نقد کرد اما متاسفانه چشم ای ظاهر بین هرگز به لایه های زیرین آثار هنری نگاه نمی کنند و تنها شایعات برای سوزاندن تر و خشک با هم در سینمای ما کافی است.
پایان پیام/
نظر شما