به گزارش خبرنگار شبستان، نشست نقد و بررسی کتاب "شهر خدا" نوشته آگوستین در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
بنابراین گزارش، در این نشست، شهرام پازوکی، به عنوان یکی از منتقدان حاضر در این نشست گفت: کتاب شهرخدا صرف نظر از ترجمه روان، دارای ابعاد موضوعی مختلفی است.
وی ادامه داد: متن کتاب ادبی است اما این اثر از حیث تاریخ الهیات مسیحی اهمیت دارد و در واقع آگوستین مؤسس الهیات مسیحی و نخستین کسی است که نسبتی بین عقل و ایمان برقرار کرده است.
پازوکی با اشاره به جمله معروف آگوستین مبنی بر اینکه "ایمان می‌آورم تا بفهمم" اظهار کرد: این جمله تنها یک شعار نیست بلکه اصل تفکر است و آگوستین با همین اصل توانسته الهیات مسیحی را تأسیس کند.
عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه ایران ادامه داد: کتاب شهر خدا به تعبیری گونه ای از الهیات سیاسی یا سیاست الهی را مطرح کرده و از حیث فلسفه سیاسی البته در معنای قدیم آن درخور توجه است، ضمن اینکه این کتاب مدینه مسیحی را طرح می کند.
وی تصریح کرد: مسیحیت دینی فردی است و از این نظرگاه کتاب "شهرخدا"، اولین کتابی است که اندیشه سیاسی را در معنای مدینه و جماعت مسیحی طرح کرده که همین "شهر خدا" توصیف شده توسط آگوستین است.
پازوکی ابراز کرد: در مسیحیت نظام مُلک از نظام ملکوت و امر دین از امر دنیا تفکیک شده است، ضمن آنکه آگوستین، شهر خدا را در مقام دفاع از مسیحیت نوشت و همان گونه که با اصل "ایمان می‌آورم تا بفهمم" الهیات مسیحی را تأسیس کرد، در شهر خدا نیز توانست نسبتی بین زمین و آسمان و ملک و ملکوت برقرار کند.
وی با بیان اینکه از منظر آگوستین "شهر خدا"، یک ساکن حقیقی بیشتر ندارد و او همان عیسی است و دیگران به نسبت نزدیکی با او در آن شهر سکونت دارند؛ افزود: در واقع آگوستین برای این شهر محدوده جغرافیایی مشخص نکرده است مانند افلاطون در شهر زیبا و فارابی در مدینه فاضله؛ بلکه این شهر بیرون از زمان و مکان است و در عین حال در زمان و مکان نیز وجود دارد.
عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران عنوان کرد: آگوستین اورشلیم و کلیسای کاتولیک را از جمله نمونه های شهرهای آسمانی و بابل را نمونه شهر زمینی می داند؛ همچنین می گوید از اولین سکنه های شهر آسمانی هابیل و از اولین نمونه های شهر زمینی قابیل است و در این میان تنها ساکن حقیقی شهر آسمانی از منظر آگوستین عیسی(ع) است.
وی در پایان گفت: آگوستین سخن دقیقی درباره زمان دارد و جزء اولین فلاسفه غربی است که معتقد به زمان انفسی است که تفسیری از آن در کانت نیز دیده می شود و می توان این گونه قلمداد کرد که شهر خدا در زمان انفسی (از ازل تا ابد) و شهر زمینی در زمان آفاقی تحقق دارد.
پایان پیام/
نظر شما