مدرسه سعادت بوشهر، مادر مدارس جنوب ایران

به گزارش خبرگزاری شبستان از بوشهر، در سال ‌‌١٣١٧ هـ.ق احمدخان دریابیگی حکمران وقت بوشهر و بنادر خلیج فارس که از تربیت یافتگان دارالفنون بود و علاقه وافری نسبت به تربیت جوانان داشت، به فکر افتاد تا مدرسه‌ای در بوشهر تاسیس  کند، بنابراین از انجمن معارف که تازه در تهران تشکیل شده بود تقاضای ارسال یک نفر مدیر و آشنا به تربیت و معلم را اعلام کرد.

این انجمن شیخ محمد حسین سعادت فرزند شیخ محمد مجتهد کازرونی را به سمت مدیریت و معلمی منصوب و در اوایل ذیقعهده ‌‌١٣١٧ قمری برای تاسیس مدرسه‌ای به بوشهر اعزام کرد.

در آغاز دریابیگی خانه‌ای را در بوشهر جهت تدریس افراد فقیر به سبک مکتب اختصاص داده بود که در پایان سال ‌‌١٢١٨ قمری تعداد دانش‌آموزان به ‌‌٣٥٠ نفر افزایش پیدا کرد.

وی زمینی به وسعت ‌‌٢ هکتار را از ملک التجار یکی از تجار سرشناس بوشهری خریداری و اقدام به ساخت مدرسه‌ای در بوشهر کرد و به دلیل نام گرفتن مدرسه به نام شاه وقت ایران یعنی مظفرالدین‌شاه (مدرسه سعادت مظفری) اعتباری جهت اتمام ساختمان مدرسه به گمرک وقت از طریق دربار حواله شد.

چندین معلم از تهران جهت تدریس به بوشهر آمدند که علاوه بر دروس مختلف 2 زبان فرانسوی و انگلیسی نیز تدریس می شد، تعداد کلاس های اولیه مدرسه بالغ بر هفت کلاس بود به دلیل وسعت مدرسه ورزش هایی از قبیل فوتبال و کریکت و مشق نظام در آن صورت می‌گرفت.

بودجه مدرسه از دریافت یک شاهی از واردات و نیم شاهی از صادرات کالاهای تاجران ایران تامین می شد.

در سال ‌‌١٣٥٥ قمری مدرسه سعادت دولتی شد و تحت ریاست روسا رسمی فرهنگ بنادر اداره شدو فارغ‌التحصیلان این مدرسه مدیریت اولین مدارس ایرانی را در سراسر کشور به دست گرفتند.

مصالح به‌کار رفته در بدنه ساختمان عمدتا سنگ های مرجانی و نوعی گچ در اصطلاح محلی به نام چاری است که از استحکام خاصی برخوردار است، این نوع گچ معمولا در سطح منطقه به دست می‌آمده است.

پوشش سقف نیز از چوب صندق و چندل است که روی آن را با حصیری به نام بوریا می‌پوشانند، به سبب شرایط اقلیمی و آب و هوایی مربوط درب و پنجره‌ها از چوبی محکم و مقاوم به نام ساج تهیه می‌شد که این چوب از طریق زنگبار و هند و سایر کشورهای اروپایی به بوشهر وارد می‌شد.

به دلیل اهمیت این بنا و ارزش ومنزلتی که به لحاظ کاربرد فرهنگی در بین سایر بناهای بافت قدیم بوشهر دارا است به پیشنهاد مدیریت میراث فرهنگی بوشهر در مورخه ‌‌١١/١١/١٣٧٨ به شماره ‌‌٢٥٧٨ در ردیف آثار ملی کشور ثبت شد.

پایان پیام/