به گزارش خبرگزاری شبستان، برنامه «زنده بار زندگی» با حضور شفیع آقامحمدیان، دبیر جشنواره سینما حقیقت، نرگس آبیار، داور بخش مستند خانواده جشنواره «سینماحقیقت» و حسن گوهرپور به عنوان مجری و کارشناس بخش سینمایی برنامه روی آنتن شبکه دو رفت.
حسن گوهرپور، کارشناس و مجری بخش سینمایی برنامه در ابتدا ضمن اشاره به تفاوت‌های جشنواره‌های مختلف سینمایی با جشنواره «سینماحقیقت» گفت: جشنواره «سینماحقیقت» تفاوت عمده‌اش با سایر جشنواره‌های سینمایی در این است که این جشنواره مختص آثار مستند است و تنوع فراوانی از منظر ژانر دارد.
در ادامه این برنامه شفیع آقامحمدیان، دبیر جشنواره در پاسخ به این پرسش که «با توجه به اینکه خانواده ایرانی اغلب به سیستم درون خانوادگی و درون گرایی دچار است چطور می شود دوربین مستند را به درون خانه و خانواده برد» گفت: از نظر من ورود دوربین به فضای خانواده چندان اهمیت ندارد، ما چه بخواهیم، چه نخواهیم، بالاخره رسانه‌ها به صورت ناعادلانه وارد خانه‌ها شده‌اند، این همه کانال‌های تلویزیونی و اینترنتی سبب شده است تا ما جلوه‌های زندگی دیگران را در زندگی خانواده داشته باشیم؛ یعنی رفته رفته از سبک زندگی خودمان فاصله می‌گیریم در این شرایط، یک خانواده که برای زندگی خود اهمیت قائل است راحت اجازه می‌دهد که دوربین بیاید و زندگی آنها را به نقد بکشد تا اشتباهات خود را در آیینه ببینند.
وی با بیان این مطلب افزود: الان جنس رسانه‌ها این موضوع را به ما تحمیل می‌کند و اگر کسی از این موضوع فرار کند به اعتقاد من دست به یک اشتباه فاحش زده است؛ لذا اگر چه ما این موضوع را دیر شروع کرده ایم؛ اما الان باید خوب به آن بپردازیم.
آقامحمدیان با تصریح این موضوع که دنیای غرب در حال از دست دادن کانون خانواده است، تأکید کرد: غرب در رابطه با استحکام خانواده از فیلم سازان بزرگی چون «ودی آلن» دعوت کرده تا فیلم‌هایی در این راستا بسازند چرا که غرب در این باره احساس خطر کرده و خود را از سنت‌هایش فاصله دار می‌بیند و ارجاع آنها هم به فضای خانواده است.
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر خوشبخت‌ترین نوع زندگی، زندگی در خانواده است گفت: وقتی در گذشته یک خانواده دور هم جمع می‌شدند به طور ناخواسته محبت و صفا ایجاد می‌کردند، تداوم زندگی بر اساس همین محبت‌ها بود و عاطفه‌هایی که تقویت می‌شد ولی امروز سیستم جهان به گونه‌ای شده است که ما اجباراً به زندگی فردی تن داده‌ایم.
وی افزود: دانشمندی در این باره می‌گوید «زندگی فردی از انسان‌ها موجوداتی گرگ‌نما می‌سازد»؛ ولی در زندگی اجتماعی ما ایرانیان، این موضوع وجود ندارد چون ما ذاتاً محبت و عاطفه زیادی در روابط مان داریم.
دبیر جشنواره «سینما حقیقت» ادامه داد: اعتقاد ما این است که شاید با این تقسیم‌بندی‌ها بتوانیم خط مشی بسازیم و نقطه آغازی برای این کار باشیم.
آقامحمدیان اظهار داشت: یکی از وظایف مهمی که سازمان سینمایی بر عهده ما گذاشته که تأکید مبرم آقای شمقدری ریاست محترم این سازمان را در پی داشته، درباره «خانواده» بوده است و «سینمای خانواده» که البته ما این نگاه را از سال قبل آغاز کرده بودیم و نمونه اش فیلم «پنجشنبه آخر ماه» است که به جدا شدن این از خانواده و آسیب هایش می پردازد.
وی افزود: از فیلمسازان تقاضا می‌کنم چنانچه طرح مناسبی دارند در رابطه به خانواده دارند همچنانکه تأکید رهبر معظم انقلاب است و بر ما وظیفه است، ما از این طرح ها استقبال می کنیم و ما بر روی موضوع خانواده در سنیما سرمایه گذاری خواهیم کرد.
آقامحمدیان درباره سالن های جشنواره سینما حقیقت در سراسر کشور گفت: 6 سالن در سطح تهران در حال نمایش این فیلم هاست سینمای فلسطین، عصر جدید و سینما حقیقت، 22 دانشگاه در سراسر کشورها در حال پخش همزمان این فیلم ها هستند.
آقامحمدیان در خاتمه از پوران درخشنده، نرگس آبیار، دکتر جلالی مدیر گروه خانواده شبکه 2 سیما و خانم زهره یزدان پناه تشکر کرد.
در ادامه حسن گوهرپور، کارشناس برنامه با طرح این پرسش که «موضوعات اصلی مستندهایی که مورد داوری در بخش خانواده قرار گرفت بیشتر از کدام دغدغه‌های خانواده‌ها آمده بود» از نرگس آبیار داور مستندهای خانواده جشنواره «سینما حقیقت» خواست که در این باره پاسخ دهد، این نویسنده هم اظهار داشت: به صورت عام و خاص فیلم سازان به مبحث خانواده پرداخته بودند و اغلب فیلم ها به صورت مستقل و بدون وجه سفارشی بودن تولید شده بودند و فیلمسازان به صورت خود جوشی موضوع خانواده را انتخاب کرده بودند و به مباحث درون متنی و بیرون متنی پرداخته بودند مثل بحث ارتباط بین والدین یا ارتباط بین اعضای خانواده و بعد ابعاد بیرونی مثل تأثیر محیط بر خانواده، تأثیر اجتماع بر خانواده، تأثیر اقتصاد یا وراثت خانواده و موارد دیگر و فیلم سازان اغلب به این موضوعات نگاه عمیق داشتند.
وی در خصوص راهکارها و پیشنهادات این فیلم ها به خانواده ها جهت بهبود روابط خانوادگی گفت: اغلب فیلم ها آیینه ای در برابر خانواده قرار می دادند و سبب می شوند که خانواده ها خود را در آن آیینه ببینند و از این جهت ایرادهای خودشان را یا وجود چالش ها و ناهنجاری های موجود در درون خانواده را ببینند و آنها را اصلاح کنند.
وی با بیان این مطلب افزود: فیلم سازان بیشتر تنش در ذهن مخاطب ایجاد می کردند تا راه حل این تنش ها یعنی یک سئوال در ذهن او ایجاد می کردند و او را به فکر وا دارند که چرا وضعیت اینگونه است و او را به دنبال پیدا کردن راه حل بفرستند.
آبیار با تأکید برای اینکه بهتر است فیلم ساز در قید و بند قاب‌بندی و ظرایف نباشد گفت : بهتر است فیلم سازان بیشتر به ثبت آنات و لحظات توجه داشته باشند زیرا که وقتی شما قابی را زیر مجموعه مستند اجتماعی ببندید بین مخاطب و فیلم سازنده فاصله ایجاد می شود و مخاطب حس می‌کند مشاهده یک فیلم است تا یک مستند، از قضا برخی فیلم سازان به سراغ خانواده های خود رفته بودند و این امر سبب تأثیرگذاری بیشتر وقایع شده بود.
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا چشم انداز مناسبی برای سال های آینده این سینما پیش روی ما هست یا نه!» گفت: امسال کیفیت فیلم ها بسیار بالا بود و از انتظار ما به دور بود و انتخاب سخت و تنگاتنگ بود. قطعاً سال‌های آینده ما جریان‌های بهتری را در سینما خانواده و پرداخت به آن خواهیم داشت.
وی افزود: توجه خانواده به سالمند از موضوعات مهمی بود که در فیلم‌ها دیده می‌شد و به شدت تأثیرگذار بود.
پایان پیام/
نظر شما