خبرگزاری شبستان: کمتر مقطع تاریخی را می‌توان در جهان اسلام یافت که از لحاظ سند، اطمینان از اصل وقوع، کثرت راویان و اعتماد بزرگان و علمای مسلمین، قوت و استحکامی نظیر این رویداد مهم داشته باشد. آنچه که بر گونه غدیر، رنگ جاودانگی می‌زند و اهمیت این واقعه را مضاعف می‌گرداند، نزول 2 آیه از قرآن کریم، یکی آیه 67 سوره مائده و آیه 3 سوره مائده در ارتباط با این رویداد بزرگ است که بر طبق نظر مفسران نام‌آور شیعه و سنی، شأن نزول این آیات، مربوط به واقعه غدیر خم می‌باشد. در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام والمسلمین سید مصطفی میرلوحی، مدیرکل روابط عمومی و بین‌المللی دانشگاه امام صادق(ع) ابعادی از این حادثه تاریخی بررسی شد که اکنون از نظر شما می‌گذرد.
چرا از عید غدیر به عیدالله الاکبر تعبیر شده است، با توجه به اینکه اعیاد مهمی در اسلام وجود دارد؟
عید غدیر خم، عید بزرگ الهی و عید آل محمد(ص) و عید ولایت است، عید غدیر خم، عیدی است که در آن پیامبر اکرم(ص) در حضور120 هزار جمعیتی که در آخرین سفر حج به همراه ایشان گرد آمده بودند، امیرالمؤمنین(ع) را به عنوان امام و ولی مسلمین معرفی کردند. پیام اصلی خطابه الهی پیامبر اکرم(ص) در غدیر باید مورد توجه قرار گیرد و در این ایام ـ ایامی که بین عید قربان که روز عید ولایت و امامت حضرت ابراهیم خلیل(ع) است و تا 18 ذی‌الحجة که روز کمال دین و تمام نعمت و ولایت علی بن ابیطالب است ـ به آن پرداخت.
روز عید قربان، روز امامت کامل، الهی و ولایی حضرت ابراهیم خلیل(ع) است؛ روزی است که خداوند بعد از آن درجات نبوت، رسالت و خلت مقام امامت را به ایشان مرحمت کرد. اگر با این دید به این مقام و منزلت الهی نگاه کنیم، می‌فهمیم که چرا در روز 18 ذی‌الحجة که پیامبر اکرم(ص) به امر خدای متعال، علی(ع) را به عنوان امام و ولی الهی مردم معرفی کرد چرا اهل بیت(ع) این روز را «عیدالله الاکبر: بزرگ‌ترین عید خداوند» دانسته‌اند و اهمیت این ولایت الهی از اینجا روشن می‌شود که در خطبه‌ای که پیامبر اکرم(ص) در حضور 120 هزار جمعیت مسلمان ایراد فرمودند حدود چهل بار تأکید می‌کنند که مردم، من علی(ع) را به امامت و ولایت نصب نمی‌کنم، من ابلاغ‌کننده پیام خداوند هستم آن کسی که علی(ع) را به امامت و ولایت نصب فرموده خداست. «أَنَّ الله قَدْ نَصَبَهُ لَکُمْ وَلِیّاً وَإِماماً فَرَضَ طاعَتَهُ» وظیفه پیامبر(ص) «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ» بود، آیه تبلیغ آیه 67 سوره مائده ابلاغ ولایت امیرالمؤمنین (ع) در روز غدیر است. اهمیت این ولایت و ابلاغ آن آنقدر زیاد است که لحن این آیه با همه آیات متفاوت است. خداوند متعال به پیامبر (ص) می‌فرماید: «إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ: خدا گروه کافران را هدایت نمىکند.» کسانی که زیر بار تصمیم خداوند نروند خداوند متعال آنها را هدایت نمی‌کند، اینها قابل هدایت نیستند، یعنی مبارزه با این مطلب در حد کفر اعلام شده است. اینها تعابیری است که از آیات الهی و فرمایشات پیامبر اکرم(ص) و بعد از معرفی علی(ع) از طرف خداوند و اعلام «من کنت مولاء فهذا علی مولاء» آیه 3 سوره مائده نازل شد؛ «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا: امروز دین شما را برایتان کامل و نعمتخود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را براى شما [به عنوان] آئینى برگزیدم» دین مرضی اسلامی که مورد رضایت خداوند باشد اکنون صورت گرفت، چون اسلام بدون ولایت، اسلام ناقص و ابتر است چون بعد از پیامبر(ص) از بین می‌رود و زمانی که ادامه و استمرار الهی نداشته باشد مثل این است که اصل رسالت منتفی شود.
عهدی که مردم در روز غدیر با امام علی(ع) بستند، در ادامه عهدی است که در روز الست با خداوند بسته شد چون عهدی که با ولی خداوند بسته می‌شود انگار که با خود خدا بسته شده است، در طول تاریخ خداوند چه عهدهایی دیگری از مردم گرفته است؟
مردم در ابتدا با نبوت و پیامبر اکرم(ص) بیعت کرده بودند و به دنبال آن با ولایت و امامت الهی بیعت کردند. در روایات آمده است که خداوند متعال قبلا از همه مردم این میثاق را گرفته، حتی از انبیاء و مرسلین(ع) و همه آنها قبل از انزال با این چند عهد بیعت کردند، حتی در روایات آمده تا آنها با این میثاق تجدید عهد نکردند خداوند کمال نبوت را به آنها نداده است؛ یکی مسئله خاتم النبیین و سیدالمرسلین بودن پیامبر اکرم(ص) است که تمام انبیاء به شاگردی ایشان عهد بستند و در زیارت پیامبر(ص) در وصف ایشان آمده است «اول النبیین میثاقاً و آخرهم مبعث» ولو از نظر مبعوث شدن پیامبر اسلام(ص) آخرین 124 هزار پیامبر بودند، ولی از نظر میثاق در عالم الست ایشان اولین بودند «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَهُ نور حقیقت حضرت محمد و آل محمد(ص) بوده است. بنابراین این موضوع اولی موضوعی هست که قبل از آمدن به این دنیا از انبیاء و مرسلین(ع) پیمان گرفته شده است. پیمان دیگری که هم با انبیاء(ع) گرفته شده با کربلا است که قبل از ولادت امام حسین(ع) همه انبیاء به کربلا آمدند و بیعت کردند و اشک ریختند و بسیاری هم خون دادند و ... ، مسأله دیگر مهدویت امام عصر(عج) است اینکه حضرت خاتم الاوصیاء(ع) و مهدی موعود امت‌ها هستند «یملاء الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا» چند تا مطلب هست که در روایات هم آمده که انبیاء و مرسلین(ع) با این موضوع پیمان و عهد بستند یعنی اعلام وفاداری کردند و خداوند این درجات را به آنها داده است.
در طول تاریخ علمای بزرگ شیعه مانند علامه امین، علامه شرف‌الدین، علامه عسکری و ... با توجه به منابع اهل سنت غدیر را شفاف‌سازی کردند و دلایل محکمی هم ارائه کردند، چه عواملی باعث شده که اینها بازخورد مناسبی نداشته باشد؟
این گونه نبوده که بازخوردی نداشته باشد در هر دوره‌ای که علما زحمت کشیدند و موانع رساندن و ایصال این حقایق را به گوش جان برادران اهل سنت در هر زمینه‌ای برطرف شد، موجی و فوجی ایجاد شد کما اینکه مثلا اکنون می‌بینیم که دکتر سید‌محمد تیجانی السماوی با چند کتاب که نوشته چندین میلیون انسان را در تونس و دیگر کشورهای اسلامی و حتی اروپایی و آمریکایی شیعه کرده و آنها را نسبت به مؤدت اهل بیت(ع) و محبت آل محمد(ص) و به حقایق شیعه آشنا کرده است. یا کتاب الغدیر علامه امینی چه موجی در مصر و دیگر کشورها ایجاد کرد یا زحمات علامه عسکری و دیگران نیز همین طور.
تصور نکنید که اینها اثر خود را نمی‌گذارد، در قاهره مردم ظاهرا شیعه به معنای مصطلح آن نیست ولی آثار علامه امینی، عسکری، تیجانی و دیگران موجی از ولاء و محبت به اهل بیت(ع) ایجاد کرده است یا حتی در دیگر کشورهای آفریقایی نیز همین طور. اما در حجاز که شدیدا با اختناق با این آثار برخورد می‌کنند و به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند که حتی یکی از کتاب‌هایی که حقایق اهل بیت(ع) را روشن می‌کند آنجا وارد شود و با آن برخورد شدید می‌کنند و عاملان را زندانی و شکنجه می‌کنند.
حتی اجازه مراسم برای ولادت و وفات پیامبر(ص) را هم به شیعیان نمی‌دهند، به هیچ عنوان اجازه اینکه معارف اهل بیت(ع) رواج پیدا کنند را نمی‌دهند و حتی در مسیر زائران و در حرم‌های اهل بیت(ع) و یا حتی در مساجد و حسینیه‌های شیعیان بمب‌گذاری می‌کنند. اینها موانع، مبارزات و دشمنی‌هایی است که سر راه رساندن حقایق مدرسه اهل بیت(ع) به گوش جان صدها میلیون مسلمان وجود دارد، وگرنه به قول امام رضا(ع) «فانّ النّاس لو علموا محاسن کلامنا لاتّبعونا» اگر می‌گذاشتند که حقایق اهل بیت(ع) و محاسن کلام آنها به گوش مردم برسد مردم از آنها پیروی می‌کردند، نه تنها مانع می‌شوند که حقایق به گوش مردم برسد بلکه با تحریف و بدعت و دروغ و با اتهامات ناروا شیعیان اهل بیت(ع) را متهم می‌کنند که اینها مشرک و کافر هستند و قرآن آنها با قرآن ما فرق می‌کند.
پایان پیام/
نظر شما