به گزارش خبرگزاری شبستان از استان گلستان، ضرب آهنگی که هلهله فرشتگان، افلاکیان را در میان غوغای دشت غدیر، همه را مات مبهوت می کند و در میان شکوه کاروان نجوایی دلنشین نسیم دل می شود " هر که من مولا و وصی اویم بعد من علی مولا و وصی اوست "، عید امات و ولایت بر قنوت سبز مسلمانان جلوس می کند و شیعه را همیشه در دعای خود عاقبت به خیری.
سکوت معنی دار و طولانی سراسر غدیر را فرا می گیرد عده ای تکبیر گویان تعطیم شعائر الهی می کنند و تجدید پیمان با ولی و وصی رسول خدا ( ص ) و ادای تکلیف الهی در اقیانوس عطمت پروردگار خویش می کنند و عده ای نیز همچون ستون های به هم ریخته خیمه در موج باد گرفتار بر خود می لغزند و آنچه را می شنوند فراموش می کنند و سر به پائین می افکنند که گویی کور و کرند، همراه کاروان به راه می افتند اما حقیقت این عده در غدیر می ماند و جسم و روح سرد و مه آلود خود را راهی راه عزتمندان می کنند.
چون اینان غدیر را هرگز درک نکردند و در روبرو با اسلام آن را دشمن خود و دنیا را در برابر دیدگانشان با عظمت و ماندگار ترسیم کردند.
اما آنچه پروانه وار گرد عالم حقیقت چرخید ولایت و امامت، بزرگ مردی با عظمت با نسیم خوش نفسی در کالبد شیعه و امت محمد(ص) در غدیر خم بود، که مسلمانان طلایه دار این رایحه دل انگیز و تصنیف حقیت گرایی می باشند.
پایان پیام/
نظر شما