تدریس اخلاق بخشی از آموزش فوتبال است

شبستان:هیچ گاه بحث فرهنگ را نمی توان فارغ از آموزش دنبال کرد و این دو همواره مکمل یکدیگر بوده اند. بنابراین یکی از ریشه های ناهنجاری فرهنگی می تواند در نقصان های آموزشی باشد. این همان موضوعی است که کارشناسان صاحب نظر در حوزه آموزش ورزش هم با آن هم عقیده هستند.
مرتضی محصص مدرس بین المللی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) و رییس سابق کمیته آموزش فدراسیون فوتبال یکی از چهره های صاحب نظر فوتبال کشور است که این بار فراتر از تحلیل های فنی با شفقنا هم کلام شده است. احاطه محصص بر فوتبال بین المللی سبب می شود تا در نخستین گام از او سوال کنیم که آیا در فوتبال کاملا حرفه ای دنیا هم مقوله فرهنگ و اخلاق دور از توجه مانده است یا نه و محصص هم می گوید:« در ابتدا باید توجه داشت که رشته پر مخاطبی چون فوتبال و احوال حاکم بر آن بازتابی از شرایط کشور است. شما از فرهنگ در فوتبال حرفه ای می پرسید، خب در اروپا شاهد هستیم که اخلاق حتی در حوزه تبلیغات وجود دارد و واژه Respect یا احترام در تبلیغات کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا) در جریان برگزاری رقابت ها وجود دارد و حتی این واژه را در تابلوهای تبلیغی کنار زمین می بینیم. حتی دست دادن بازیکنان و مربیان با یکدیگر و داور در آغاز و پایان مسابقه جلوه دیگری از توجه به اخلاق و فرهنگ در میدان های فوتبال به ویژه در سطح حرفه ای آن است.»
محصص یادآور می شود که با توجه به فرهنگ غنی ایرانی ما نیزنباید به آسانی از کنار این موضوع عبور کنیم و بدانیم که در کنار آمادگی جسمانی، تاکتیک و تکنیک و مسائل پشتیبانی، احترام هم جزیی از یک بازی فوتبال است و به درستی اشاره می کند:« دیدن صحنه پرتاب سنگ به سر یک مربی چون حسین فرکی یکی از زشت ترین صحنه هایی است که می توان در فوتبال دید. هر چند وقتی در زمینه تبلیغات فرهنگی کم کاری می شود دیگر نمی توان تماشاگر را تنها مقصر دانست. من بازی تیم های آلمان و جزایر فارو در مرحله مقدماتی جام جهانی را مستقیم دیدم، پیش از آغاز بازی فیلیپ لام کاپیتان تیم آلمان مطلبی را به زبان انگلیسی در مورد احترام در میادین فوتبال خواند. این همان تبلیغی است که آن را ذکر می کنم اما در فوتبال ما اخبار همه در مورد خرید و فروش، قیمت بازیکنان و اختلاف نظرات و شکایت‌هاست.»
او که رییس کمیته آموزش هم بوده است با اشاره به آخرین جلسه اش با مربیان لیگ برتر فوتبال کشور می گوید:« از مربیان لیگ برتر خواستم تا در زمینه احترام آنها شروع کننده راه باشند و با احترام به همکاران خود و داوران و تیم حریف این کار خوب را آغاز کنند تا این فرهنگ حتی به دسته جات پایین تر و رده های سنی جوانان و نوجوانان هم تسری پیدا کند.»
محصص خاطره ای هم از تدریس خود در دوره مربیگری درجه A بین المللی در کره جنوبی دارد و می‌گوید: « در این دوره ناگهان برای یک ساعت و نیم از من وقت خواستند و در این زمان دادستان شهر سئول دعوت شده بود تا برای مربیان صحبت کند و تمام صحبت او به صورت خلاصه برای مربیان همین توجه به اخلاق و نرفتن به راه کج بود. البته من نمی گویم کار مشابه انجام دهیم اما واقعا در هر دوره و کلاسی، تدریس اخلاق هم می تواند بخشی از کار ما باشد.»
وی همچنین ادامه داد:« زمانی که مسئول کمیته آموزش فدراسیون فوتبال بودم بسیاری از داوران انتقاد داشتند که همین مربیانی که در دوره های کمیته آموزش حضور دارند، پرخاشگر هستند و با ما درگیر می‌شوند. این نکته مهمی بود که سبب شد به موضوع اخلاق هم در دوره ها توجه شود چراکه ما تنها در کلاس ارتباط مدرس و شاگرد در مقوله فنی داشتیم. اما واقعیت این است که باید پذیرفت بسیاری از مواقعی ادبیاتی را در ورزش می شنویم که ادبیات ورزشی نیست و به همین دلیل هم باید از هر مسیر آموزشی تلاش کنیم تا ادبیات احترام را بر ورزش حاکم کنیم. البته منظورم از این ادبیات، چاپلوسی نیست.»
مرتضی محصص هم از آن دسته کارشناسانی است که بجای نگاه سطحی و مقصر دانستن چند تماشاگر در ناهنجاری های فرهنگی، ریشه این معظل را در بطن فوتبال دنبال می کند و طبیعی است که در این پیگیری نمی توان از نقش مدیران باشگاهها غافل شد، محصص در این باره می گوید:« باید مدیران ما با هر پیشینه ای که وارد فوتبال شده اند، بپذیرند که فوتبال مدرن نیاز به آموزش دارد و در این مورد من تصور می کنم مدیران ما از نظر تماس با فوتبال برتر دنیا در کشورهایی چون انگلستان، آلمان، ایتالیا یا هلند و فرانسه بسیار ضعیف هستند. چه ایرادی دارد مدیران ما تماس ها و سطح اطلاعات خود را از شرایط حاکم بر فوتبال اروپا افزایش دهند و بدانند که باشگاههایی چون رئال مادرید، آرسنال، بارسلونا و .... از نظر اقتصادی، فرهنگی و سیاسی چه جایگاه و تاثیر دارند. حتی آنها می توانند به فوتبال کشورهایی چون ترکیه توجه کنند. کشوری که در همسایگی ما قرار دارد و زمانی که با ناهنجاری و فساد در باشگاههای بزرگش روبرو شد بلافاصله با آن برخورد کرد. باشگاههای بزرگی چون گالاتسرای، فنرباغچه و بشیکتاش در این کشور می توانند برای مدیران ما الگو باشند.»
محصص ادامه می دهد:« خاطرم هست تعدادی از مدیران ما سه سال پیش به ترکیه و چند کشور اروپایی دیگر رفتند و اکنون باز هم باید این اتفاقات رخ دهد و مدیران ما در قالب گروههایی جهت بازدید از باشگاههای بزرگ دنیا اعزام شوند تا پی ببرند که بعنوان نمونه باشگاه بزرگی چون منچستر یونایتد تنها با پول خرج کردن به این همه موفقیت رسیده یا فکر و برنامه ریزی و حامیان مالی مختلف هم در این زمینه سهم داشته اند. حتی اطمینان دارم که مدیران فوتبال ما بر روی لیگ کشورهای هم قاره ای چون ژاپن و کره جنوبی یعنی جی لیگ و کی لیگ مطالعه ای نداشتند و شاید کمتر کسی از آنها بداند که مثلا در کی لیگ کره هیچ تیمی حتی در صورت ایستادن در رده آخر به دسته پایین تر سقوط نمی کند، چون برای فوتبال این کشور ضوابط حرفه ای شدن مهم است و فعلا در دسته پایین تر فوتبال این کشور تیمی وجود ندارد که شایستگی حضور در لیگ حرفه ای را داشته باشد.»
مدیران تنها
در طول این گفت و گو مرتضی محصص به کمبودهای آموزشی اشاره کرد و به همین دلیل از او درباره این نقص سوال می کنیم، محصص می گوید:« مدیران ما آدم های تنهایی هستند و در واقع می خواهند همه امور را به تنهایی اداره کنند. در حالی که برای هر یک از امور باشگاه مانند بحث هایی چون مارکتینگ، پشتیبانی و عقد قراردادها نیاز به افراد لایق با اطلاعات بالا در همین زمینه است. حتی در بحث روابط بین الملل که یک موضوع بسیار مهم در باشگاهها و حتی فدراسیون فوتبال است، در تمامی این حوزه ها نیاز به مدیران متخصص وجود دارد و مدیران نمی توانند بدون تیم حامی که همان مدیران متخصص در بخش های مختلف هستند موفق شوند.
پایان پیام/