خبرگزاری شبستان-استان فارس؛ مهدی رحمانیان| امام حسین(ع)، یاران و دوستدارانش را دعوت می‌کند تا به هر طریق که ممکن است دل به صداقت و باوفایی نشان دهند. یکی از این راه‌ها اظهار غم و اندوه برای شهادت امام حسین(ع) است که به شکل اشک و گریه مطرح می‌شود.
گریه بیانگر عمق ایمان و عشق به امام حسین(ع) است؛ این عمل نشان دهنده همدلی، در برابر بزرگترین فداکاری است که در تاریخ اسلام اتفاق افتاده است.
گریه برای حسین(ع) نشانه اعتراف به ارزش و شکوه ایشان و همچنین اشتیاق برای دستیابی به اخلاق ایشان است. امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) (در حدیثی شامل چهارصد خصلت) می‌فرماید: «هر دیده‌ای روز قیامت، گریان و هر چشمی [از روی نگرانی] بیدار است، مگر چشم کسی که خداوند او را بر کرامت خود اختصاص داده باشد و بر هتک حرمتی که از حسین (علیه‌السلام) و خاندان پیامبر می‌شود، گریسته باشد». از این رو، گریه و اشک تبدیل به منبع پاکسازی روح و راهی برای پیوند با امام حسین(ع) و همچنین تثبیت ایمان می‌شود.
در نهایت، غرق شدن در اشک و گریه برای حسین(ع) به معنای یادآوری و تجدید میثاق با اصول اسلامی و اخلاق اهل بیت(ع) است.
رمز عاقبت بخیری
به گفته امام جمعه جهرم، از جمله اعمالی که در نامه اعمال وزن زیادی دارد و به یاری خدای متعال باعث عاقبت به خیری، نیک فرجامی و سعادت و خوشبختی ابدی می شود سوگواری و عزاداری و اشک ریختن بر سالار شهدای عالم، حضرت سیدالشهدا(ع) است.
از جمله اعمالی که در نامه اعمال وزن زیادی دارد و به یاری خدای متعال باعث عاقبت به خیری، سوگواری و عزاداری و اشک ریختن بر سالار شهدای عالم، حضرت سیدالشهدا(ع) است.
حجت الاسلام محمدحسین مدبر معتقد است، این‌که انسان در تنهایی یا در جلسات روضه توفیق پیدا کند و دل بسوزاند و اشکی بر گونه هایش جاری شود بزرگان دین تعبیراتی برای ثواب و ارزش این عمل دارند که حیرت آور است.
یک حکایت
حضرت آیت الله العظمی سیدمهدی بحرالعلوم شخصیتی نام آشنا در بین علما و از بزرگترین علمای جهان تشیع است. در حالاتشان آمده که یکّه و تنها برای سفر امامین عسکریین(ع) عازم سامرا شد. در بین راه به فکر وعده ها و میزان ثوابی که برای گریه بر امام حسین(ع) در روایات آمده افتاده و گویی برایشان عجیب بوده که آیا واقعا یک اشک ریختن و ذکر مصیبت برای بزرگوارانی مانند امام حسین(ع) این‌همه پاداش دارد؟ و گنهکاری که حرمت خدای متعال را نگه نداشته و دستورات را زیرپا نهاده آیا اگر در مجلس امام حسین(ع) قطره اشکی بریزد، خدای متعال صرف نظر از کم یا زیادبودن، کوچک یا بزرگ بودن، همه گناه او را می بخشد و بهشت را نصیبش می کند؟ و یا این‌که یک قطره اشک بر امام حسین(ع)، اهل بیت(ع) را دم مرگ به بالین محتضر می آورد و به او وعده و بشارت بهشت می دهند و به ملک الموت توصیه و سفارش می کنند که مراعات حال او را بکنند و جناب عزرائیل به این محتضر بگوید نگران نباش من از مادر به تو مهربان تر خواهم بود؟
در همین حال که ذهن مرحوم بحرالعلوم مشغول بود سواری به او رسید و گفت جناب سید در فکری؟! و ایشان حقیقت را بیان کرد. آن بزرگوار گفت جناب سید، این حکایت را شنیده ای که پادشاهی با همراهانش برای شکار به شکارگاه رفت تا این که شکاری نظرش را جلب کرد و به دنبالش رفت و از اطرافیان جدا شد، هوا کم کم رو به تاریکی رفت و راه را گم کرد و در بیابان به چادری رسید که در آن یک پیرزن و یک نوجوان زندگی می کردند و بر آنها که او را نمی شناختند مهمان شد و آن دو به رسم مهمان نوازی تنها گوسفندی که داشتند و همه سرمایه زندگی آنها بود سر بریدند و از میهمان پذیرایی کردند، شب سپری شد و اطرافیان، شاه را پیدا کردند. او در دربار جلسه ای ترتیب داد و مشورت کرد که چنین ماجرایی برای من اتفاق افتاده و می خواهم تلافی کنم. اطرافیان هرکدام سخنی گفتند که مثلا صد گوسفند یا صد سکه طلا و یا باغی به آنها داده شود که تا آخر عمر تامین باشند. اما یکی از وزرا که حکیم بود گفت جناب شاه اگر می خواهی خوب تلافی کنی باید هرآنچه که داری به این خانواده ببخشی چون آنها هرآنچه داشتند در طبق اخلاص گذاشتند و نثار تو کردند. داستان که به اینجا رسید آن شخص سوار به جناب سید گفت: امام حسین(ع) یگانه پاک باز عالم است و هرچه که داشت حتی در آخر کار تک پیراهن خود در راه خدا داد «لباس کهنه چه حاجت که زیر سمّ ستور - تنی نماند که پوشند جامه یا کفنش». آیا تعجب دارد که خدای متعال گوشه ای از دارایی خودش که بهشت باشد را به گریه کن او بدهد پس خوشا به حال کسانی که بر امام حسین(ع) گریه می کنند و این روزها روز رفتن به بهشت است.
این عالم برای بسیاری شب و تاریک است و در یوم الدین روز می شود اما باید بدانیم که مجلس امام حسین(ع) بهشت است.
هر کجا ذکر حسین است همان جاست بهشت
به گفته امام جمعه جهرم، بعضی می گویند برای رفتن به بهشت در عالم دیگر باید کار کنیم، این به جای خود اما بزرگان دین فرموده اند در همین دنیا هم می توان به بهشت رفت و اصولا بعضی از مکان ها بهشت است و ما متوجه نیستیم.
به اذعان وی، این عالم برای بسیاری شب و تاریک است و در یوم الدین روز می شود اما باید بدانیم که مجلس امام حسین(ع) بهشت است.
حجت الاسلام مدبر می گوید: معامله خدای متعال نقد است یعنی خوب باشید در بهشتید؛ ««أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ -۶۲ یونس» این سخن بعضی از علماست که معامله با خدا نقد نقد است. اتجر نقداً بنقد یا أخی» پس «من که امروزم بهشت نقد حاصل می شود - وعده ی فردای زاهد را چرا باور کنم».
تباکی کنیم
این مژده ای است به همگان که اگر اشک جاری نمی شود بدون ریا تباکی کنید و با شعری و یا ذکر مصیبتی خود را به گریه بزنید.
وی ادامه می دهد: از خدا بخواهیم به ما توفیق دهد اهل گریستن و گریاندن بر مصائب امام حسین(ع) باشیم. اگر خدای ناخواسته چنین توفیقی نداریم که حتی در خلوت اهل گریه باشیم بدانیم که به تعبیر امام امیرالمومنین(ع) «ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لقَسوةِ القلوبِ، وما قَسَتِ القلوبُ إلّا لِکَثْرةِ الذُّنوبِ» گناهان و قصور و تقصیرها نمی گذارند دل بسوزد تا اشک چشم جاری شود. چون دل انسان که سنگ شد دیگر اشک جاری نمی شود.
امام جمعه جهرم می گوید: این مژده ای است به همگان که اگر اشک جاری نمی شود بدون ریا تباکی کنید و با شعری و یا ذکر مصیبتی خود را به گریه بزنید و ناله کنید که فرمودند ما همین را هم قبول داریم و ان شاءالله شما را به بهشت می بریم.
نظر شما