به گزارش خبرگزاری شبستان از زاهدان، حسنعلی شهرکی، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان اظهار داشت: پیشینه پارچه بافی در تمدن بشر به هزاره های قبل از میلاد برمی گردد، به طوری که در بافته های شهر سوخته با پیدا شدن تعداد قابل توجهی ابزار گوناگون بافندگی و ریسندگی چوبی،گلی ، سفالی و فلزی که نشانگر وجود صنعت بافندگی در آن دوران بوده است و نیز نمونه های اعجاب انگیزی از پارچه یافت شده که این امر به وضوح دیده می شود.
وی افزود: در مسیر هنر پارچه بافی آنچه از هزاره های قبل از میلاد تا کنون مشخص و مشهور است، خودکفایی مردم سیستان در تولید مواد اولیه صنایع مختلف، به خصوص پارچه بافی بوده، آنچنان که تا همین سده اخیر تمام مراحل تهیه و تولید آن توسط خود مردم و خانواده ها انجام می گرفته است . از مرحله کاشت و برداشت پنبه و یا تهیه پشم و موی دام تا ریسندگی و آماده سازی آنها که همه با ابزار سنتی و ویژه انجام می گرفته است.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان خاطرنشان کرد: جالب است بدانیم در زمان عمر و لیث صفاری برای سال ها پارچه ای که مخصوص خانه کعبه بافته می شده در سیستان تهیه می شده است. نکته دیگر، نزدیکی بافته های اخیر به بافته های یافت شده در شهر سوخته است.
به گزارش روابط عمومی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان، شهرکی گفت: بی گمان شاخص ترین برجستگی این صنعت در مقابل نمونه های مشابه آن، قدمت 5200 ساله آن می باشد، به طوری که بافته های شهر سوخته در طرح و تکنیک به صورتی غیر منتظره با پارچه های امروزی تشابه دارد.
وی افزود: اقلام تولیدی پارچه بافی سنتی سیستان شامل لنگ (دستمال)، سریک(باربند)، پتو، شال گردن و ... است.
پایان پیام/
نظر شما